Μπέσσυ Αργυράκη : Είναι μια πρόκληση στη σκέψη μου !
19/5/23
Η μικρή μαθήτρια, που έκανε τα σπιρτόκουτα μικρόφωνο κι ανέβαινε στην αυτοσχέδια πίστα, για να τραγουδήσει κάνοντας τα νάζια και τα σκέρτσα της και οι συμμαθητές της, το ένθερμο κοινό της, από κάτω την αποθέωνε, μέχρι που βρέθηκε στα ταλέντα του Οικονομίδη να τραγουδά με τη γάργαρη κελαρυστή φωνή της «Έκλαψα χτες» και το Μίμη Πλέσσα να τη συνοδεύει στο πιάνο νότες δυνατές, νότες απαλές και μελωδικές. Σαν μια μουσική όλη η ζωή της μικρής Μπέσσυς μέχρι, που μεγάλωσε και έγινε η θρυλική, διαχρονική, μπριόζα τραγουδίστρια Μπέσσυ Αργυράκη. Αβάντι να την υποδεχτούμε.
Μπέσσυ Αργυράκη είμαι πολύ χαρούμενη, που είσαι σήμερα εδώ στην onenews.gr ανάμεσα στους θαυμαστές σου και αληθινά σ’ ευχαριστώ, που αποδέχτηκες την πρόσκληση.
Με έχεις αφήσει άφωνη καραρχάς και για τραγουδίστρια δεν είναι καλό αυτό. Ήταν τόσο ωραίο αυτό το ξεκίνημα, που έκανες, τόσο όμορφα, που με παρουσίασες, πραγματικά συγκινήθηκα και λέω, κοίτα να δεις οι καλλιτέχνες, όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους επαγγελματίες, μορφωμένους ανθρώπους, όπως εσύ, τι χαρά μπορούν να πάρουν στα ξαφνικά. Εγώ την πήρα αυτή τη χαρά τώρα και σ’ ευχαριστώ, που μου έδωσες την ευκαιρία.
Εγώ σ’ ευχαριστώ. Ήσουν τότε η έκπληξη του Μίμη Πλέσσα και η μεγάλη αποκάλυψη του Γιώργου Οικονομίδη στην μεγάλης απήχησης εκπομπή «Νέα ταλέντα». Η μικρή Μπέσσυ πώς ένιωσε τότε και τι βήματα ακολούθησε μετέπειτα;
Ήμουν η μικρή, αλλά η μεγάλη αποκάλυψη του Γιώργου Οικονομίδη. Καταρχάς η μικρή Μπέσσυ το μόνο, που ήθελε να κάνει τότε ήταν να τραγουδάει, να έχει ένα μικρόφωνο, που γι’ αυτήν ήταν πολύ σπουδαίο και ήταν σχεδόν το πρώτο μικρόφωνο, που πήρε στα χέρια της τότε μετά το σπιρτόκουτο, που ανέφερες κι εσύ. Ήταν τότε στα ταλέντα του Οικονομίδη, που με πήγε η μαμά μου με τη θεία μου, που και η θεία μου λάτρευε πάρα πολύ το τραγούδι και η μαμά μου φυσικά, που ήθελε να γίνει τραγουδίστρια, αλλά εκείνες οι εποχές ήταν πολύ δύσκολες, για να γίνει κανείς τραγουδιστής, άρα το είχε απωθημένο και μέσα από μένα έβλεπε το όνειρό της να πραγματοποιείται. Ήταν λοιπόν ένα ξεκίνημα αυτό, το οποίο μου έδωσε μεγάλη χαρά, γιατί είχα την τύχη, όπως έχουν την τύχη όλοι όσοι ακολουθούν αυτό, που τους πηγαίνει, αυτό, που αγαπάνε με αυτό, που λειτουργούν καλά και που αυτό είναι καλό και για τους ίδιους για μας, που ακολουθούμε αυτό, που μας πάει πιο πολύ από όλα, αλλά και για τους γύρω μας.
Η καριέρα σου ξεκίνησε στα εφηβικά σου χρόνια με τη συμμετοχή σου το 1973 στο θρυλικό Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης με παρουσιαστή τον Άλκη Στέα, όπου ερμήνευσες το τραγούδι του Δημήτρη Κωνσταντάρα «Ηλεκτρονική εποχή» και κατέλαβες την πέμπτη θέση.
Αυτό το τραγούδι ήταν πολύ προφητικό τραγούδι, που, όπως είπες, έγραψε ο Δημήτρης ο Κωνσταντάρας και το ερμήνευσα με τον Άκη τον Παυλίδη, ηλεκτρονικός στο επάγγελμα και πήραμε εκτός από την πέμπτη θέση και βραβείο ερμηνείας και βραβείο ενορχήστρωσης, που το είχε ενορχηστρώσει ο Ζακ Ιακωβίδης και ήταν πάρα πολύ έξυπνα φτιαγμένο. Αυτό ήταν το ξεκίνημα, όταν με πήρε από το χέρι ο Δημήτρης ο Κωνσταντάρας, του οποίου οφείλω πολλά και με πήγε στην τότε δισκογραφική εταιρεία Phonogram κι έτσι ξεκίνησαν όλα.
Τότε θυμάσαι ποιο τραγούδι είχε πάρει την πρωτιά στο φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης;
Ο Κοντολάζος με το τραγούδι “Μπαρμπαλιάς”.
Ένα χρόνο μετά το 1974 ξαναπήρες μέρος στο Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Οι καμπάνες» του ιδίου συνθέτη και στιχουργού, όπου και η καριέρα σου αρχίζει και παίρνει την ανιούσα. Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν τότε η πηγή ανίχνευσης νέων ταλαντούχων συνθετών, στιχουργών κι ερμηνευτών. Εκείνη τη χρονιά ποιοι άλλοι καλλιτέχνες πήραν μέρος και ποιοι αναδείχτηκαν;
Είχε πάρει μέρος ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο Δημήτρης Κοντολάζος, η Ελένη Βιτάλη, η Ελένη Δήμου, πάρα πολλοί καλλιτέχνες ξεκίνησαν από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ξεχώρισαν και μαέστροι, όπως ο μεγάλος μαέστρος ο Νίκος Ιγνατιάδης, ο Χάρης ο Ανδρεάδης, ο Ζακ Ιακωβίδης, ο Γιώργος Θεοδοσιάδης.Βγήκαν προς τα έξω μεγάλοι συνθέτες, μεγάλοι στιχουργοί, μεγάλοι ερμηνευτές, ονόματα, που προανέφερα. Ήταν ένα πολύ σπουδαίο φεστιβάλ και πολύ κρίμα, που σταμάτησε.
Το 1975 μαζί με τον Ρόμπερτ Ουϊλιαμς κερδίζεις το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Σαν ένα όνειρο». Επιτέλους ήρθε η δικαίωση και η αναγνώριση, που περίμενες;
Η αναγνώριση, που περίμενα σίγουρα ήρθε μέσα από ένα τραγούδι σαν αυτό, το οποίο από που να ξεκινήσει κανείς και που να τελειώσει, από τα πιο διαχρονικά μου τραγούδια, ένα τραγούδι, που ήταν πολύ μεγάλη χαρά για μένα, που το τραγούδησα και για το συνθέτη και στιχουργό του τραγουδιού το Ρόμπερτ Ουίλιαμς ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή, που έμεινε στον κόσμο και δεν στο κρύβω και σε μένα βαθιά στην ψυχή μου, στην καρδιά μου, στο είναι μου και όταν ακόμα και σήμερα το τραγουδώ μου βγαίνει μια συγκίνηση, αυτή της υπέροχης μελωδίας, αλλά και αυτή του ανθρώπου, που μέσα από αυτή τη μελωδία μας έδειχνε τι ευαίσθητος συνθέτης και τι μοναδικός μελωδός είναι ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς.
Ρόμπερτ Ουίλιαμς, μεγάλο κεφάλαιο στη μουσική ιστορία και στη δική σου ζωή, αφού υπήρξατε καλλιτεχνικό ζευγάρι και ερμήνευσες δικά του τραγούδια και σε προσωπικούς σου δίσκους. Τεράστια απώλεια ο θάνατός του για τα μουσικά δρώμενα και φτωχότερος ο καλλιτεχνικός κόσμος, συμφωνείς;
Ακόμα δεν το πιστεύω μπορώ να σου πω.
Ήθελα στο σημείο αυτό κάνοντας μια παρένθεση να σου διηγηθώ μια προσωπική μου εμπειρία και εκτίμηση του χαρακτήρα του Ρόμπερτ Ουίλιαμς. Κάποτε λοιπόν ως φοιτήτρια διαφήμιζα μια μαγιονέζα σε κάποιο σούπερ μάρκετ, που ψώνιζε ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς και τότε ο ίδιος, που δεν είχε καταλάβει, ότι εγώ έκανα απλά διαφήμιση του προϊόντος, νόμιζε, ότι έκανα πωλήσεις και για να με βοηθήσει τις αγόρασε όλες αφήνοντάς με χωρίς stock. Δεν φαντάζεσαι πόσο με είχε συγκινήσει τότε η ευαισθησία του.
Μάλλον διαστροφικό θα ήταν το να θέλει να πάρει τόσες μαγιονέζες μαζί, αν δεν εμπεριείχε τη διάθεση να βοηθήσει. Ο Ρόμπερτ έβγαζε αυτή την ευαισθησία σε κάθε του εκδήλωση μέσα από τα τραγούδια του, αλλά και στην προσωπική του ζωή ήταν ένας εξαιρετικά ευαίσθητος άνθρωπος και ήταν λυπηρό, που δεν μπόρεσε να ζήσει πολλά χρόνια ακόμα και να χαρεί την όμορφη οικογένεια, που δημιούργησε με μια πανέξυπνη σύζυγο, την Αμαλία, μια σπουδαία γυναίκα, που τον στήριζε και ζούσαν σε ένα υπέροχο σπιτικό με τα υπέροχα παιδιά τους και δεν κατάφερε να το χαρεί.
Γεννήθηκες στην Αθήνα με καταγωγή από την Κρήτη από την πλευρά του πατέρα σου, εξ ου και το επώνυμο Αργυράκη και από την πλευρά της μητέρας σου από το Βόλο.
Αυτό για το Βόλο δεν ξέρω ακριβώς, που έχει γραφτεί, αλλά δεν ισχύει. Η Μαμά μου έχει καταγωγή από Σμύρνη.
Δε γνώριζα, ότι δεν αληθεύει και είναι τώρα ευκαιρία να αποκαταστήσουμε την αλήθεια.
Ναι, αν έχει ειπωθεί κάτι τέτοιο στο παρελθόν ίσως πρέπει σήμερα να το διορθώσουμε.
Από ποιον τόπο δέχτηκες επιρροές στα μουσικά σου ακούσματα από την Κρήτη ή από τη Σμύρνη;
Πιστεύω και από τα δύο, αλλά γενικότερα οι επιρροές μου είναι από όλα τα ακούσματα, που είχα από μικρή στο σπίτι μου και αργότερα στο τραγούδι, όταν μπήκα πολύ μικρή και ο παραγωγός μου και η δισκογραφική μου εταιρεία με τοποθέτησαν εκεί που πίστευαν, ότι θα πάω καλύτερα, στο μοντέρνο είδος. Εγώ πιστεύω, ότι εξίσου καλά μπορώ να τραγουδώ κάθε είδος, αλλά αυτό είναι και καλό και κακό για τον καλλιτέχνη, γιατί, αν δεν έχεις συγκεκριμένη προσωπικότητα σε ένα είδος, δεν είναι ωραίο και μπερδεύει τον κόσμο. Όταν όμως τραγουδώ σε μαγαζιά λέω όλα τα είδη των τραγουδιών σχεδόν και μου λένε, ότι τα λέω πολύ καλά, ότι δεν στέκομαι μόνο στα μοντέρνα τα δικά μου, είμαι σαν δυο τραγουδίστριες στο πρόγραμμα, καλύπτω και το πρώτο με μοντέρνα και το δεύτερο με λαϊκά κλασικά, έχω τραγουδήσει μεγάλες λαϊκές τραγουδίστριες Αλεξίου, Γαλάνη, Μαρινέλα κι έχει ένα κόσμο υπέροχα τραγούδια η ελληνική μουσική.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Ήσουν η ποπ τραγουδίστρια, που απέδωσες μοναδικά με την κρυσταλλένια φωνή σου ξένα τραγούδια σε ελληνική έκδοση και τα έκανες επιτυχία. Ποια ήταν αυτά;
Έχει γίνει ένας ολόκληρος δίσκος με τέτοια τραγούδια “Έλα ξανά”, που έγινε και χρυσός από το “Ella elle l’a”, έχω πει το «scoppia scoppia» της Raffaella Carrà, στα ελληνικά “σκόρπια σκόρπια φιλιά”, έχω τραγουδήσει μέχρι και Tom Jones το ” I who have nothing”, που είναι το “Σε θέλω” στα ελληνικά σε στίχους του Φίλιππου Νικολάου, το Stayin’ Alive από το Saturday Night Fever “Πιο δυνατά, πιο δυνατά”, το 9 to 5 από την Dolly Parton, που το έχω πει “Πες μου που θα πάει” είναι τόσες πολλές οι διασκευές και τόσες λίγες αυτές, που λέω. Κατεξοχήν τραγουδίστρια διασκευών και επειδή ίσως πολλοί έβλεπαν, ότι κατάφερνα να τα τραγουδάω με τον ελληνικό στίχο, το θεωρούσαν και μια ευκολία, τραγούδι, που άρεσε στα ξένα, να ειπωθεί και στα ελληνικά.
1977 και η φωνή σου ταξιδεύει για τη συμμετοχή σου στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision μαζί με τον Πασχάλη, τη Μαριάννα Τόλη και το Ρόμπερτ Ουϊλιαμς, όπου εκπροσωπήσατε επάξια την Ελλάδα με το τραγούδι Μάθημα Σολφέζ, το οποίο και κέρδισε την πέμπτη θέση ανάμεσα σε δεκαοχτώ χώρες. Σε αυτή σας την εμφάνιση είχατε μια λάμψη και απίστευτη χημεία, η οποία ήταν αποτέλεσμα προηγούμενης συνεργασίας ή συναδελφικής φιλίας;
Προηγούμενη συνεργασία δεν είχαμε με τα παιδιά εκτός από μένα με το Ρόμπερτ, αλλά και στην ίδια δισκογραφική με τον Πασχάλη, που είχαμε κάνει κάποια ντουέτα, αλλά ιδιαίτερα σε νυχτερινά μαγαζιά δεν είχαμε. Εντούτοις αυτό, που μας ένωνε, ήταν η αγάπη μας για τη μουσική, το συναίσθημα, το ταλέντο μας , ο Γιώργος Χατζηνάσιος μέσα από τη μελωδία του, που μας ταίριαξε και τους τέσσερις και δεν ήταν τυχαίο, ότι μας έβαλε μαζί, η Σέβη Τηλιακού με τον πολύ πρωτοποριακό στίχο της, μας ένωσαν όλα, αυτά οι φωνές μας επίσης, που ήταν καλές φωνές και των τεσσάρων μας, ταίριαξαν οι φωνές μας και ήταν όλο αυτό το ταίριασμα ακόμα και το ενδυματολογικό μέρος, στο οποίο βοήθησε πάρα πολύ η Μαριάννα Τόλη σε συνεργασία με τη Σύλβια Μεσσίνα, που έφτιαξε τα κοστούμια και ήταν ένα μαγικό τρίλεπτο για την Ελλάδα κι ένα τρίλεπτο, που το θεωρώ, όχι γιατί είχα την τύχη να λάβω μέρος σε αυτό το τραγούδι, ανεπανάληπτη συμμετοχή και από τις καλύτερες, που είχε η Ελλάδα και που θα μπορούσε και σήμερα να σταθεί, να ακουστεί το τραγούδι και να θεωρείται και σημερινό.
Ιστορική αλήθεια αυτή η ελληνική συμμετοχή. Στην μετά εποχή Διαγωνισμού με ποιους από τους προαναφερόμενους συναδέλφους σου είχατε καλύτερη επικοινωνία και με ποιον συνεχίστηκε η συνεργασία;
Συνεργάστηκα με όλους. Εκτός από το Ρόμπερτ, που ούτως ή άλλως είχαμε και μεγάλο δίσκο μαζί, ήμασταν ζευγάρι στη ζωή, ακόμα συνεργάζομαι και πάρα πολύ καλά με το γείτονά μου και φίλο μου τον Πασχάλη. Έχουμε κάνει εμφανίσεις μαζί και συνεχίζουμε να κάνουμε. Να πω και την αλήθεια και μετά από αυτό, που συνέβη και με τη Μαριάννα και με το Ρόμπερτ κάπως νιώθω, ότι έχουμε δεθεί ακόμα πιο πολύ με το γεγονός, ότι είμαστε οι δύο από το ιστορικό “,όπως είπες, “μάθημα σολφέζ”, που έχουμε απομείνει.
Ποια χώρα διακρίθηκε τότε στη Eurovision παίρνοντας το πρώτο βραβείο;
Ήταν η Γαλλία, που πήρε το πρώτο βραβείο με το l’oiseau et l’enfant, το πουλί και το παιδί.
Η συμμετοχή σου στη Eurovision αποτέλεσε σταθμό και εκτόξευσε την καριέρα σου και ήταν και μια ευθύνη για τα επόμενα καλλιτεχνικά σου βήματα. Ποιος στάθηκε δίπλα σου και σε συμβούλευσε τότε;
Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο, ένα μάνατζερ ή κάτι τέτοιο, το ταλέντο μου με συμβούλευε, οι άνθρωποι, που είδαν, ότι μέσα από το ταλέντο μου άξιζε τον κόπο να σχοληθούν μαζί μου, οι δισκογραφικές εταιρείες, ο παραγωγός μου,ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου ήταν κοντά μου, ο Νίκος Ιγνατιάδης με συμβούλευε πάρα πολύ, γιατί έχουμε γράψει μαζί πολλές επιτυχίες, ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς πολύ με είχε στηρίξει και το έκανε με πολύ αγάπη και το ένιωθα. Πιστεύω, ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν κοντά μου.
Ποιοι στιχουργοί έγραψαν στίχους επενδύοντας στη φωνή σου;
Ο Τάκης Καρνάτσος, μου έχει γράψει πολύ ωραία τραγούδια, ο Φίλιππος Νικολάου, ο Γιάννης ο Πάριος μου έχει γράψει στίχους σε τραγούδια μου, είναι τόσοι πολλοί οι στιχουργοί, που μου έγραψαν, που σίγουρα θα αφήσω κάποιους πίσω. Είχα μια καλή συνεργασία πάντως κι αυτό εξασφαλιζόταν μέσα από την εταιρεία μου πάντα.
Με ποιους καταξιωμένους συνθέτες έχεις συνεργαστεί και ποιος από αυτούς σημάδεψε την καριέρα σου;
Ο Νίκος ο Ιγνατιάδης, που προανέφερα, σημάδεψε πιστεύω την καριέρα μου ,είναι η “Μεγάλη στιγμή” είναι το “Μια θάλασσα γαλάζια” το “Αναμνήσεις”, ένα υπέροχο τραγούδι και πολλά τραγούδια, που μου έδωσε και μου εμπιστεύτηκε και που θα ήθελα να ήταν εν ζωή να τον ευχαριστήσω για άλλη μια φορά, αν και το έκανα όσο ζούσε επανειλημένως με την πρώτη ευκαιρία. Έκανα αυτό, που πρέπει να κάνουν οι τραγουδιστές, ένα ευχαριστώ και μια ευγνωμοσύνη προς τους συνθέτες, γιατί μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, αν ένα καλό τραγούδι δεν έρθει στα χέρια μας, ένας καλός στιχουργός να παντρέψει τους στίχους του με τη μουσική του εκάστοτε συνθέτη και να φτάσει να γίνει ένα με τη φωνή μας και να γίνει επιτυχία προς τα έξω. 
Καλώς τα λες για τα ακούν και οι νεότεροι καλλιτέχνες και να παραδειγματίζονται.
Όχι μόνο οι νεότεροι, αλλά και οι παλιότεροι, γιατί υπάρχουν παλιότεροι, οι οποίοι έχουν γίνει από κάποιους συνθέτες και δεν πήγαν ούτε στην κηδεία τους και δεν στάθηκαν ούτε στο πρόβλημά τους. Είναι λυπηρό κι εδώ τελεία και παύλα, αλλά είναι κάτι, που πραγματικά πονάει και δεν θα ήθελα να συμβεί στο μέλλον με τους καινούριους τραγουδιστές.
Ποιο τραγούδι θεωρείς ως το καλύτερο της καριέρας σου;
Δεν έχω ένα, έχω πολλά. Αυτό, που ο κόσμος έχει αγαπήσει απίστευτα είναι το “κορμί κι αλάτι” και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι γίνεται με αυτό το τραγούδι κι αν δεν το πω τρεις φορές μέσα σε μια εμφάνισή μου δεν γίνεται. Είναι αισιόδοξο, χαρούμενο, καλοκαιρινό τραγούδι. Εγώ να σας πω το “Σαν ένα όνειρο” για μένα είναι μεγάλη συγκίνηση και το τραγούδι, που με χαρακτηρίζει, μου πηγαίνει. “Η λάμψη” πάλι από το ομότιτλο σίριαλ της τηλεόρασης, που έχω τραγουδήσει πάλι του Ρόμπερτ Ουίλιαμς
Ερμήνευσες κάποιο τραγούδι, που εκ των υστέρων έκρινες, ότι ήταν λάθος επιλογή;
Δεν μου έρχεται κανένα, βέβαια ωραία η ερώτηση, δεν μου την έχει ξανακάνει κανείς.
Ανάμεσα στα τραγούδια σου υπάρχει κάποιο, που αδικήθηκε;
Υπάρχει ένα τραγούδι, το οποίο θα ήθελα να ακούσετε και λέγεται “Μόνη”, ένα τραγούδι του Νίκου Ιγνατιάδη, μια μελωδία απίστευτη.
Το 1980 η φωνή σου πέρασε τα ελληνικά σύνορα με το δίσκο σαράντα πέντε στροφών, που ήταν κατά σειρά ο έκτος στις προτιμήσεις του Ιαπωνικού κοινού με πωλήσεις, που άγγιξαν τα δυόμιση εκατομμύρια αντίτυπα. Τον επόμενο χρόνο ταξιδεύεις μέχρι την Ιαπωνία, όπου ηχογραφείς ένα ολοκληρωμένο δίσκο στα Ιαπωνικά με μεγάλη επιτυχία κι ένας λόγος παραπάνω, αφού ήταν σε μια γλώσσα, που φαντάζομαι δεν γνώριζες. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό για σένα;
Να πω εδώ, ότι τα δυόμιση εκατομμύρια αντίτυπα αφορά τις πωλήσεις του μεγάλου δίσκου, που έκανα και που για μένα αυτό ήταν το μεγαλύτερο ρεκόρ και η μεγαλύτερη επιτυχία, που είχα στη ζωή μου πάνω στο επάγγελμά μου φυσικά. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο, εντούτοις τότε τα κατάφερα μέσα σε πέντε μέρες να ηχογραφήσω ένα μεγάλο γιαπωνέζικο δίσκο. Είχα μαζί μου μια κοπέλα, που μετέφραζε τι ακριβώς έλεγαν τα τραγούδια και τα είχα γραμμένα στα λατινικά και βρέθηκαν δημοσιογράφοι, οι οποίοι ανέφεραν, ότι η Μπέσσυ Αργυράκη μια καινούρια Ελληνίδα τραγουδίστρια καταφέρνει κι ερμηνεύει γιαπωνέζικα τραγούδια καλύτερα από τις καινούριες γιαπωνέζες τραγουδίστριες κι αναφέρθηκαν και στην προφορά μου. Έκανα πολύ μεγάλες προσπάθειες, αυτό ήταν άθλος.
Έχεις όμως κερδίσει κι άλλα, διεθνή βραβεία σε χώρες, όπως η Βουλγαρία, η Τσεχοσλοβακία, η Ιρλανδία, η Λιθουανία, η Αίγυπτος, το Αζερμπαϊτζάν και όντως είσαι η τραγουδίστρια με τα περισσότερα βραβεία σε παγκόσμιους διαγωνισμούς τραγουδιού, γι’ αυτό και τιμήθηκες με ειδική πλακέτα στο Φεστιβάλ Καννών το 1997, ως η πιο πολυβραβευμένη φωνή της Ευρώπης σε διεθνή φεστιβάλ. Πως ένιωσες με αυτή σου την πανευρωπαϊκή και όχι μόνο αναγνώριση;
Το τραγικό της υπόθεσης ήταν, ότι τότε δούλευα και πήγε ο μάνατζέρ μου τότε και πήρε το βραβείο αυτό, που το έχω εδώ στον τοίχο μου φυσικά, αλλά δεν είχα μπορέσει να πάω εγώ να το παραλάβω και είναι του απιστεύτου αυτό βέβαια, γιατί περνώντας τα χρόνια, όταν το σκέφτομαι, λέω έπρεπε να τα παρατήσω όλα και να είμαι εγώ εκεί και δεν ξέρω το λόγο, που δεν έγινε αυτό και δεν ήμουν εκείνη τη στιγμή εκεί, όμως σαν αποτέλεσμα είναι ακριβώς, όπως τα λέτε.
Ασχολείσαι ενεργά με την αυτοδιοίκηση. Τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις σου ως αντιπρόεδρος στο Γκολφ και ως δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Γλυφάδας, στον οποίο είσαι και μόνιμη κάτοικος σου αφήνουν χρόνο για την καλλιτεχνική σου δραστηριότητα;
Η ενασχόλησή μου στο Δήμο μέσα σε όλη αυτή την περίοδο, που δεν σας το κρύβω έχει φουντώσει η καλλιτεχνική μου δραστηριότητα, πραγματικά τρέχω πάρα πολύ, δεν είναι τόσο πολύ μεγάλη απασχόληση αυτή την περίοδο, οπότε κάπως καταφέρνω και τα εξισορροπώ, χωρίς να σημαίνει, ότι δεν προσπαθώ να κάνω ό,τι μπορώ καλύτερο και για το Δήμο, όταν μου δίνεται η ευκαιρία και για τους συμπολίτες μου και είναι κάτι, που για μένα είναι λειτούργημα, όταν σου δίνεται η ευκαιρία από τη θέση αυτή, που είσαι να μπορείς να προσφέρεις στους συμπολίτες σου, αν κάτι χρειαστούν να απευθυνθούν σε σένα κι εσύ να προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να τους βοηθήσεις στο πρόβλημά τους, είναι μια συγκίνηση αυτό για μένα.
Έχεις σκεφτεί να πολιτευτείς;
Να σας πω την αλήθεια μου με ορισμένες συνθήκες θα ήθελα να πολιτευτώ, αλλά αυτό θέλει πάρα πολύ χρόνο και ίσως θα ήταν καλύτερα να το είχα κάνει λίγο νωρίτερα, έχω μεγαλώσει για τέτοια τρεχάματα. Επίσης δεν μου έχει γίνει κάποια συγκεκριμένη πρόταση κι εγώ η ίδια δεν το έχω κυνηγήσει. Είναι κάτι, που μου αρέσει να μπορώ να βοηθάω, θα μπορούσα, αλλά δεν μου έχει τύχει.
Επιπλέον δραστηριοποιείσαι και στον ασφαλιστικό χώρο, είσαι και μια επιτυχημένη ασφαλίστρια. Πως προέκυψε αυτή σου η ενασχόληση;
Αυτό που το πας; Αυτό είναι απίστευτο και το κάνω είκοσι τέσσερα χρόνια. Ο πατέρας μου ήταν ασφαλιστής και η αδερφή μου, οι οποίοι έφυγαν πολύ νέοι από τη ζωή κι έτσι αυτό ήταν για μένα η αιτία και χωρίς να πάρω καθόλου από το χαρτοφυλάκειό τους ξεκίνησα από το μηδέν. Ήταν κάτι, το οποίο το ζούσα στο σπίτι, ήταν κάτι, που μου άρεσε και μια συγκυρία καταστάσεων με έφερε σε ένα γραφείο ασφαλιστικό μια περίοδο, που με το τραγούδι δεν ήμουν και πολύ στα φουλ και έφτασα να έχω γίνει και ασφαλίστρια και το συνεχίζω και όντως έχω πάρα πολύ μεγάλο πελατολόγιο. Είμαι πολυσχιδής θα έλεγα.
Είσαι ένα άτομο με τρομερή ενέργεια, ένα πλάσμα αεικίνητο στην κυριολεξία και το απέδειξες για ακόμα μια φορά μέσα από τη συμμετοχή σου στο Dancing With The Stars και τις εκπληκτικές επιδόσεις σου στις χορευτικές φιγούρες με τη δυναμική έκφραση σε ένα παθιασμένο αργεντίνικο τάγκο, που έσυρε στην επιφάνεια τη φλογερή προσωπικότητά σου. Έχεις σκεφτεί αυτή τη μεταδοτικότητα, που έχεις ως δασκάλα, να την αξιοποιήσεις διδάσκοντας νέους και ανερχόμενους καλλιτέχνες και να λειτουργήσεις ακόμα και ως σύμβουλός τους;
Δεν έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο, ίσως όμως θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο ίσως στην τηλεόραση, όπου θα μπορούσα να διδάξω ερμηνεία και πως μπορείς να πάρεις ένα τραγούδι και να το σχεδιάσεις και χορευτικά με απλές κινήσεις και ερμηνευτικά και να βάλεις το πάθος, που χρειάζεται, όταν κι όπου χρειάζεται δίνοντας το ανάλογο χρώμα δηλαδή την ερμηνεία. Θα μπορούσα να δώσω μια κατεύθυνση γενική.
Θα μπορούσες έτσι να μεταλαμπαδεύσεις και τη γνώση, που έχεις. Παρακολουθείς την πορεία νέων καλλιτεχνών και ποιους θεωρείς ταλαντούχους με πιθανότητα να αντέξουν στο χρόνο;
Είναι αρκετοί οι καλλιτέχνες, που μου αρέσουν, η Ελεονώρα Ζουγανέλη και ο Γιώργος Σαμπάνης μου αρέσουν πάρα πολύ.
Έχει τύχει να σου ζητήσει τη βοήθειά σου νέος καλλιτέχνης;
Έχουν έρθει παιδιά, για να ακούσω τη φωνή τους και να τους πω, αν αξίζει να ασχοληθούν ή όχι κι έχω πει την αλήθεια ακόμα κι αν αυτό κάποιες φορές μπορεί να τους πικράνει, αλλά έχω βρει και πολλά ταλέντα κι έχει η Ελλάδα ταλέντα πολλά, που δεν έχουν καταφέρει να βρουν το δρόμο τους κι αυτό πλέον είναι πανδύσκολο, είναι πάρα πολλοί οι καλλιτέχνες, πάρα πολλά τα shows, που προβάλλουν νέα ταλέντα, ποιο να πρωτοακουστεί και ποιο να πρωτοθυμηθούν και σε ποια δισκογραφική εταιρεία, όταν υπάρχουν δυο. Δηλαδή πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να βγουν στην επιφάνεια σήμερα καινούρια ταλέντα και είναι μια συγκυρία πραγμάτων, που μπορεί να τα βγάλει.
Ο Kon Cept συνεργάστηκε μαζί σου στα φωνητικά σε μια διασκευή της μεγάλης σου επιτυχίας «Μια Θάλασσα Γαλάζια», όπου δώσατε μια διαφορετική πιο μοντέρνα εκδοχή στο τραγούδι και όχι μόνο μας το ξαναθυμίσατε, αλλά καταφέρατε να το εντάξετε και στα σημερινά νεολαιίστικα μουσικά ακούσματα. Σωστά;
Έχω βγάλει πρόσφατα κι ένα πολύ ωραίο τραγούδι του Ανδρέα του Λάμπρου και για να ξαναγυρίσω στην ερώτησή σου θέλω να πω, ότι όντως μπορείς τα παλιά σου τραγούδια να τα κάνεις διασκευές κι αυτό είναι κάτι, που θα με προκαλούσε το να μπορούσα να διαλέξω μέσα από τα παλιά μου τραγούδια ποια θα μπορούσαν να βγουν πάλι σήμερα με πιο σύγχρονη ενορχήστρωση ή ίσως με συμμετοχή κάποιων νέων παιδιών, νέων συγκροτημάτων, είναι μια πρόκληση στη σκέψη μου.
Είσαι λοιπόν πετυχημένη στην επαγγελματική, αλλά και στην προσωπική σου ζωή, αφού είσαι παντρεμένη εδώ και πολλά χρόνια με το γιατρό Λευτέρη Νικόλιζα με τον οποίο Μπέσσυ Αργυράκη έχετε ήδη γιορτάσει την αργυρή επέτειο του γάμου σας και οδεύετε ολοταχώς για τη χρυσή και σας ευχόμαστε και στην αδαμάντινη. Είσαστε από τις ελάχιστες εξαιρέσεις, φωτεινά παραδείγματα. Πως το καταφέρατε αυτό;
Πως το καταφέραμε; Είμαστε στρωτά παιδιά και οι δύο και λέω παιδιά, γιατί και ο ίδιος έχει μια παιδικότητα σαν εμένα, είμαστε άνθρωποι, που γνωρίζουμε πως πρέπει να χειριστούμε τον άνθρωπό μας με πολύ απλά μέσα δηλαδή, όταν ξέρω ακριβώς τι αρέσει στον άντρα μου δεν θα τον σταματήσω στο να ασχοληθεί με αυτό, όπως είναι το κτήμα, που πηγαίνει και ξοδεύει χρόνο αρκετό εκεί πέρα με το να σκαλίζει, να ποτίζει, να φυτεύει, αυτό του αρέσει πάρα πολύ και δεν του πω ποτέ μην πας.
Που βρίσκεται αυτό το κτήμα;
Στην περιοχή Πευκενέας στο δρόμο από τα Μέγαρα, μιας και είναι Μεγαρίτης ο άντρας μου, προς το Αλεποχώρι. Εκεί λοιπόν έχει φυτέψει τα πάντα ο άντρας μου, αυτό το λατρεύει, αυτό του παίρνει χρόνο, αλλά ξέρω, ότι αυτό του δίνει ζωή κι εγώ δεν θα του πω σταμάτα το, δεν πάμε πουθενά και δεν πρέπει να πάμε κάπου και μην ασχολείσαι, όχι. Θέλω να ασχολείται με αυτό, που του αρέσει και το σέβομαι κι εκείνος δεν θα με σταματήσει, όταν ασχολούμαι με το τραγούδι, που τόσο πολύ το αγαπάω. Κάποιες φορές ξεφεύγω βέβαια, δηλαδή και με το Dancing και με το just, που τρέχω και δεν λέω όχι σε διάφορα τέτοια, που μου παίρνουν χρόνο. Στην αρχή λιγάκι μου λέει μα πρόσεχε, γιατί το κάνεις αυτό, μα δεν είσαι πολύ μεγάλη για το Dancing, δεν έχεις παραπάνω κιλάκια, μετά όμως καταλαβαίνει, ότι δεν μπορεί να με σταματήσει να κάνω αυτό, που με ευχαριστεί και σαν δεύτερη σκέψη το χαίρεται, το απολαμβάνει κι ο ίδιος και το καμαρώνει. Έχουμε λοιπόν ένα αλληλοθαυμασμό για αυτά, που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα στην καριέρα μας, στη ζωή μας κι ένα ακόμα αλληλοθαυμασμό για το χαρακτήρα μας ο ένας για άλλο. Αυτό όλο το πράγμα λοιπόν μας κρατάει μαζί σε μια πάρα πολύ ήρεμη πλέον σχέση, μια σχέση πραγματικής αγάπης, φιλίας και είμαστε πολύ τυχεροί, που αυτό το ζουν και το βλέπουν και τα παιδιά μας, γιατί παίζει μεγάλο ρόλο για πως θα αντιμετωπίσουν κι εκείνοι ίσως το γάμο τους αύριο.
Ο σύζυγός σου είναι γιατρός με μια καλοπληρωμένη ειδικότητα, γυναικολόγος. Σου είχε ζητήσει ποτέ τα πρώτα χρόνια να εγκαταλείψεις τη δουλειά σου και να εστιάσεις στην οικογένεια;
‘Οταν ήταν να παντρευτούμε μου το είχε θέσει όρο και ενώ συμφώνησα, γιατί τον αγάπησα και δεν ήθελα να του χαλάσω χατήρι, αλλά στη πορεία κατάλαβε, ότι δεν γινόταν αυτό το πράγμα, γιατί, όταν έχεις γεννηθεί για κάτι, δεν μπορείς να σταματήσεις να το κάνεις στη ζωή σου, πόσο άλλο όταν αυτό δεν ενοχλεί, αλλά προσφέρει κι αναζωογονεί και σένα και τους γύρω σου.
Αν ο Λευτέρης Νικόλιζας σε έβαζε στο δίλημμα καριέρα ή οικογένεια τι θα επέλεγες;
Θα επέλεγα την οικογένεια.
Με το σύζυγό σου έχετε δημιουργήσει μια σπουδαία οικογένεια. Ο Άγγελος ο γιος σου είναι σεφ στην Ελβετία. Η Εβελίνα η κόρη σου είναι παρουσιάστρια και τραγουδίστρια, αλλά και η μόνη από τα παιδιά σου, που πήρε από το δικό σου καλλιτεχνικό dna. Επαγγέλματα λοιπόν ασυμβίβαστα μεταξύ τους μέσα στην οικογένεια. Καλό δεν είναι αυτό, αφού έτσι κανένας δεν μπαίνει στα «χωράφια» του άλλου και ανάμεσα στο ζευγάρι δεν δημιουργούνται ανταγωνισμοί και αντιζηλίες;
Δεν θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ούτως ή άλλως ανταγωνισμοί ίσα ίσα, όταν βλέπεις, ότι αν γινόταν γιατρός ο Άγγελος κι όχι σεφ, αλλά κι ο σεφ είναι μια καλλιτεχνική δουλειά, μπορεί να μην είναι τραγουδιστής, αλλά πρέπει να είσαι καλλιτέχνης, για να είσαι σεφ. Ακόμα όμως κι αν είχαμε το ίδιο επάγγελμα δεν θα υπήρχαν ανταγωνισμοί. Ξέρεις, πραγματικά θα καμάρωνα αν η κόρη μου με τέτοια φωνάρα ασχολιόταν αποκλειστικά με το τραγούδι, θα το ήθελα πάρα πολύ και θα με έκανε πιο πολύ ευτυχισμένη, αν δεν ήταν youtuber, αν δεν ήταν παρουσιάστρια και ήταν μια υπέροχη τραγουδίστρια, που θα μπορούσε να βγάλει τραγούδια, να κάνει καριέρα, γιατί βρε αδερφέ φωνή σαν της Εβελίνας δεν υπάρχει στην Ελλάδα και σας το λέω με το χέρι στην καρδιά, όχι σαν μάνα, αλλά σαν συνάδελφος, έχει μια εξαιρετική φωνή η Εβελίνα Νικόλιζα και σας προκαλώ να την ακούσετε, το λαρύγγι της είναι αλφάδι, έχει μια ευαισθησία και μια πολύ ωραία χροιά φωνής και ολόσωστη και είναι κρίμα, που δεν είναι τραγουδίστρια αυτή τη στιγμή. Αλλά προς θεού, κάνει αυτό, που την ευχαριστεί, που έχει επιλέξει και η δική της ευχαρίστηση είναι και δική μας. Το λεω έτσι, αλλά το λέω κι αλλιώς.
Είπαμε προηγουμένως, ότι ο Άγγελος δραστηριοποιείται στη Ελβετία. Θα μπορούσε, νομίζω, να ασκήσει το επάγγελμά του και εδώ, μιας και ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας. Οι λόγοι, που δεν παρέμεινε στην Ελλάδα, είναι καθαρά οικονομικοί, με την έννοια, ότι τώρα αμείβεται καλύτερα;
Ξεκίνησε να σπουδάσει εκεί και έμεινε και βρήκε τις άκρες του και τα πάει πάρα πολύ καλά με το επάγγελμά του εκεί. Έκανε κάποιες σκέψεις, όταν ήρθε Ελλάδα, για να ψαχτεί, να μιλήσει, αλλά έφυγε τρέχοντας, δεν ξέρω, αν σας λέει κάτι αυτό. Μιλάμε βέβαια για μια χώρα, που είναι όλα τόσο οργανωμένα και τόσο μπροστά, μιλάμε τώρα για την Ελβετία, που είναι η τελευταία χώρα, που μπορεί να της προκύψει οικονομικό πρόβλημα .
Μιλάμε για την Ελβετία και ποια χώρα να συγκριθεί μαζί της. Πως βλέπεις το φαινόμενο της νέας γενιάς Ελλήνων μεταναστών και τί αισθήματα και σκέψεις σου δημιουργεί;
Είναι πάρα πολύ λυπηρό να αφήνουν τη χώρα τους και να φεύγουν, αλλά, όταν βγαίνουν έξω και βλέπουν, ότι έχουν άλλα ανοίγματα στο επάγγελμά τους και άλλες απολαβές, οικονομικές και σαν πολίτες μιας χώρας, δεν θέλουν να γυρίσουν πίσω, αλλά είναι σαφώς λυπηρό και πιστεύω κι εδώ στη χώρα μας τα πράγματα να πάνε καλύτερα και οικονομικά να μπορούν να σταθούν οι άνθρωποι αυτοί, που πάνε έξω συμπεριλαμβανομένου και του παιδιού μου. Ελπίζω να στρώσουν τα πράγματα, γιατί είμαι απόλυτα σίγουρη, ότι όλοι αυτοί, που έφυγαν, θα προτιμούσαν να είναι στη χώρα τους από το να είναι σε μια ξένη χώρα.
Ελπίζω κι εύχομαι να συμβεί. Η αποδοχή του κόσμου στις τηλεοπτικές σου εμφανίσεις μας λέει, ότι σε θέλει το γυαλί. Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο παρουσίασης τηλεοπτικής εκπομπής και με ποιο concept θα το έβλεπες;
Θα μου άρεσε πάρα πολύ να είχα μια εκπομπή εφ΄ όλης της ύλης, να ήταν ελεύθερο το concept, να εμπεριείχε ίσως και συνεντεύξεις καλλιτεχνών, που γνωρίζω ως καλλιτέχνης τί θέλουν να τους ρωτήσεις, θα ήθελα να περιέχει και μουσικό μέρος κάτι σαν το «καντσονίσιμα» κάποτε της Ραφαέλα Καρά. Θα ήθελα κάτι, που να εμπεριέχει διάφορα θέματα, αλλά με βάση το τραγούδι, δηλαδή να μάθαινε ο κόσμος πράγματα, που συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο καλλιτεχνικά, ίσως και σε κάθε μορφή, αν θες να το απλώσεις. Αυτό τώρα, που λέω, θα μπορούσε να το κάνει κάλλιστα η κόρη μου και κάθε νέα κοπέλα, γιατί νομίζω είναι λίγο αργούτσικα να το συζητάω για τον εαυτό μου, υπάρχουν ταλέντα, που μπορούν να το κάνουν.
Η Εβελίνα Νικόλιζα ίσως θα μπορούσε να το κάνει σε συμπαρουσίαση με Μπέσσυ Αργυράκη .
Αυτό θα ήταν το ιδανικό.
Πως βλέπεις τη σημερινή ελληνική τηλεόραση και τι εκπομπές παρακολουθείς;
Δυστυχώς δεν προλαβαίνω να παρακολουθήσω πολλά πράγματα, γιατί ακόμα και το βράδυ, όταν δεν τραγουδάω, οργανώνομαι για την επόμενη μέρα. Θα καθήσω λίγο στην τηλεόραση , γιατί από τα έντεκά μου χρόνια είμαι μέσα στην ηχορύπανση και θέλω να ησυχάζω, να ηρεμώ και να σημειώνω αυτά, που πρέπει να κάνω και να σκέφτομαι τι έκανα λάθος και τι μπορώ να κάνω για την επόμενη μέρα. Είναι πολλά τα πράγματα, που κάνεις το βράδυ, που καταλαγιάζεις και πάνω από όλα θέλεις να ηρεμήσει ο εγκέφαλός σου.
Μεγάλη ανάγκη για όλους μας πραγματικά. Θα σε ενδιέφερε μια δική σου ραδιοφωνική μουσική εκπομπή, που είναι και στο στοιχείο σου και θα μπορούσες άριστα να την υποστηρίξεις;
Προς το παρόν, επειδή δεν σας κρύβω έχω πάρα πολλές καλλιτεχνικές προτάσεις δεν θεωρώ, ότι θα το προλάβαινα, αργότερα όμως θα ήταν ιδανικό αυτό.
Στο ραδιόφωνο ακούγονται δικά σου τραγούδια;
Όχι όσο θα ήθελα κι αυτό νομίζω συμβαίνει, επειδή δεν είμαι σε κάποια δισκογραφική, για να υποστηρίζεται και μπορεί αυτό να παίζει κάποιο ρόλο.
Αν σου ζητούσα τώρα να μας αφιερώσεις ένα τραγούδι σου, ποιο θα ήταν αυτό;
Θέλω πολύ να σας αφιερώσω ένα τραγούδι, που έβγαλα πρόσφατα, το “Μια αγκαλιά” σε στίχους και μουσική του Ανδρέα Λάμπρου, το οποίο με άγγιξε πάρα πολύ ακούγοντας τη λέξη αγκαλιά και μετά από μια περίοδο, που ζήσαμε και που ζούμε ακόμα κατά ένα μέρος άσχετα αν αρνούμαστε να το πιστέψουμε και το έχουμε αφήσει πίσω και λόγω κορονοϊού δεν μπορούσαμε να αγκαλιαστούμε, να έρθουμε κοντά ο ένας τον άλλο, να σφίξουμε στην αγκαλιά μας αγαπημένα μας πρόσωπα και όταν άκουσα στο ρεφρέν αυτού του τραγουδιού τη λέξη μια αγκαλιά ένιωσα ένα τρέμουλο μέσα μου, μια συγκίνηση και είπα αυτό το τραγούδι θέλω να το τραγουδήσω, θα ήθελα να το ακούσει όλος ο κόσμος και του το αφιερώνω. “Μια αγκαλιά” είναι επίσης κι ένα πολύ ωραίο ερωτικό τραγούδι, που θα μπορούσε ένα παρελθόν να σβήσει και μια αγάπη να ξανανθίσει.
Ένα παρελθόν να σβήσει και μια αγάπη να ξανανθίσει με μια αγκαλιά τραγούδια σου, αν μου επιτρέπεις, να συμπληρώσω. Πες μου τώρα ποιο επαγγελματικό, αλλά και προσωπικό σου όνειρο ακόμα δεν έχει πραγματοποιηθεί;
Το να παίξω σε μιούζικαλ για παιδιά σε ένα ρόλο, που έχω γίνει πολύ γραφική και θα το λέω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου, δεν θα το κάνω ποτέ, αλλά θα το λέω, θα μου άρεσε πολύ ένα κωμικό μιούζικαλ για παιδιά, γιατί όχι τη Μις Πίγκυ, ας πούμε. Θα ήθελα πάρα πολύ να παίζω και να ακούω τα τιτιβίσματα των παιδιών σε μια αίθουσα θεάτρου γεμάτη από παιδικές ψυχούλες και παιδικές φωνούλες.
Α, πολύ ενδιαφέρον, το κάνω εικόνα ήδη. Μπέσσυ φλερτ, που ξεπέρασε τα όρια, δέχτηκες ποτέ;
Όχι, γιατί δεν το επέτρεψα. Δεν μου έτυχε να είναι κάτι τόσο πιεστικό, που να με φέρει σε πολύ δύσκολη θέση, καμιά φορά δεν είναι και στο χέρι σου, αλλά εκεί που είμαι αυτό το ήρεμο, χαρούμενο πλάσμα, που βλέπεις, αν χρειαστεί με ένα βλέμμα μπορώ να παγώσω τον απέναντι και να τον βάλω στη θέση του.
Γυναικεία αντιζηλία ένιωσες ποτέ;
Μου αρέσει να με ζηλεύει μια άλλη γυναίκα, όταν μπορεί να λειτουργήσει εποικοδομητικά, ίσως να προσπαθήσει να μιμηθεί τα πράγματα, που την κάνουν να με ζηλεύει και να γίνει καλύτερη και στο επίπεδο, που θα ήθελε. Ζηλεύεις μια γυναίκα την ώρα, που βλέπεις κάποια πράγματα, που δεν τα έχεις εσύ κι εκείνη την ώρα μπορεί να λειτουργήσει και εποικοδομητικά και να ξεκινήσει μια διαδικασία να τα αποκτήσει με τον άλφα ή βήτα τρόπο ή να το προσεγγίσει. Μπορεί ίσως να ζηλέψει κάποια αυτή τη ζωντάνια, αυτό το πάθος για ό,τι κάνω, γιατί να μην της το μεταλαμπαδεύσω, κακό δεν θα είναι.
Τουναντίον θα έλεγα. Έχεις βιώσει κακοποιητικές συμπεριφορές από συναδέλφους;
Κάποιες φορές ναι, αλλά δε βαριέσαι, αυτά μπορεί να συμβούν και μπορούν να δικαιολογηθούν, γιατί ο άλλος, για να φτάσει και να φερθεί έτσι δεν ξέρεις τι μπορεί να έχει περάσει στο παρελθόν. Τουλάχιστον τα δικαιολογώ πολύ μέσα μου και λέω ποιος ξέρει τι έχει ζήσει αυτός ο συνάδερφός μου, για να έχει διαβρωθεί έτσι ο χαρακτήρας του. Δεν έχω κατηγορήσει άνθρωπο, δεν έχω κακομιλήσει για συνάδελφό μου και αυτό μπορούν να το πούνε και οι συνάδελφοί μου.
Την επιμέλεια της εμφάνισής σου σε ποια ειδικά χέρια την εμπιστεύεσαι;
Έχω κάποιους ανθρώπους, που σίγουρα εμπιστεύομαι κι εγώ, όπως όλοι οι καλλιτέχνες. Damiano Milano, ο Δαμιανός, ο οποίος έχει ένα πολυτελέστατο χώρο, πολύ μεγάλο, μπορείς να βρεις τα πάντα στη Βάρης-Κορωπίου είναι. Επίσης υπάρχουν και κάποιες άλλες μπουτίκ πιο μικρές, όπως είναι η Sessile στην Άνω Γλυφάδα, η Kathy’s Angels, o Γιώργος Ασημακόπουλος, που αυτή τη στιγμή είναι στο Survivor. Είναι τρια-τέσσερα μαγαζιά, τα οποία τα εμπιστεύομαι και κάποιοι φίλοι μου αγαπημένοι από πολλά χρόνια, αδέρφια μου πια, οι οποίοι μου δίνουν τη γνώμη τους και την ακούω, γιατί θέλουν σίγουρα να με δουν με κάτι, που μου πηγαίνει και μεταξύ μας μετά από χρόνια ξέρω κι εγώ πως θα καλύψω ατέλειες, πως θα προβάλω κάποια σημεία, που μπορούν ακόμα να προβάλλονται.
Γνωρίζεις πολύ καλά, πως να αναδείξεις τα δυνατά σου σημεία. Υπήρξες και εξακολουθείς να είσαι μια πολύ όμορφη επιθυμητή γυναίκα, χυμώδης και γοητευτική. Τι κάνεις για να διατηρείς αυτή την εικόνα;
‘Ό,τι χρειαστεί στο πέρασμα του χρόνου και κάποιες μικροδιορθώσεις και μικροπαρεμβάσεις, που θα με κάνουν να νιώθω χαρούμενη κοιτώντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη το πρωί.
Έχεις δηλώσει, ότι κατά καιρούς δίνεις μάχη με τα κιλά. Προσέχεις τη διατροφή σου για λόγους εμφάνισης ή υγείας;
Θα έλεγα και για τους δύο λόγους και περνώντας τα χρόνια πρώτο θα σου βάλω την υγεία. Αλλά είναι και το θέμα, που είμαι ακόμα σε αυτή τη δουλειά και όσο είμαι θέλω να μπορώ να βάζω κάποια ρούχα, που να μπορώ να τα υποστηρίζω και να αρέσω στον κόσμο, γιατί, αν έχεις και πάρα πολλά κιλά το μόνο, που μπορείς να υποστηρίξεις, είναι κάποια κελεμπία και δεν θέλω να φτάσω σε αυτό το σημείο, θέλω να έχω ένα περιθώριο επιλογών και να μπορώ να υποστηρίξω αυτά, που θα φορέσω κι ο κόσμος να χαίρεται με αυτό, που βλέπει, γιατί τα πάντα στη ζωή μας και πλέον μέσα από τα video clips, που έχουν μπει στη ζωή μας, έχουν γίνει πακέτο, οπτικοακουστικά και δεν είναι μόνο τι θα ακούσεις, αλλά και τι θα δεις. Ακόμα κι εγώ η ίδια, αν θα δω μια κομψή κοπέλα με μια ωραία φωνή, θα την προτιμήσω, έτσι δεν είναι; αλλά να μη φτάνουμε στα άκρα και κάνουμε υπερβολές. Ο καθένας μας γεννιέται με ένα σωματότυπο, μπορεί να είναι και από κληρονομικότητα, αλλά και από κάποιο ελάττωμα βουλιμίας ας πούμε, που δεν διορθώνεται.
Ωστόσο οι αυστηρές δίαιτες έχουν οδηγήσει πολλές γυναίκες σε διατροφικές διαταραχές, όπως σε νευρική ανορεξία με ολέθριες επιπτώσεις και σε κάποιες περιπτώσεις έχει επιφέρει ακόμα και θάνατο. Ευθύνονται κυρίως τα πρότυπα της κοινωνίας μας με τα ανορεξικά, ασθενικά μοντέλα και οι ρετουσαρισμένες φωτογραφίες των celebrities στα περιοδικά, που δεν μας δίνουν το δικαίωμα της ατέλειας;
Συμβαίνουν αυτά κι αυτό, που λες για τα πρότυπα και για πάρα πολλά χρόνια ήταν οι πάρα πολύ αδύνατες γυναίκες κι έτσι αναγκάζουν και βάζουν σε μια διαδικασία όλα τα νέα κορίτσια και τα μεγαλύτερα να παλαίψουν στο να ακολουθήσουν κάποιο πρότυπο. Όλα αυτά πρέπει να γίνονται με μέτρο, να παίρνουμε μόνο το καλό σημείο από αυτό, ναι μεν ωραίο είναι να είσαι κομψός, αλλά μέχρι εκεί, που σου υπαγορεύει κι ο οργανισμός σου και να μη φτάνουμε σε ακρότητες σε σημείο, που να κινδυνεύσει και η ζωή σου ακόμα.
Στον αντίποδα των προτύπων αυτών τα ευτραφή, χυμώδη plus-size μοντέλα με πιο ρεαλιστικούς τύπους σώματος, που αναθεωρούν τα στερεότυπα και αποτελούν την τάση επιστροφής των γυναικών στα πιο καμπυλωτά πρότυπα και στην Xl εκδοχή τους. Πως σχολιάζεις το νέο αυτό φαινόμενο;
Είναι πάρα πολύ ωραίο, γιατί δε σημαίνει, ότι ένα σώμα, το οποίο μπορεί να έχει παραπάνω κιλά, θα πρέπει να το αφήσουμε απέξω και γι’ αυτό ακόμα υπάρχουν τα ανάλογα ρούχα, που με πάρα πολύ προσοχή μπορούν να καλύψουν τις ατέλειες και ύστερα βρε αδερφέ πάνω από όλα να έχουμε υγεία, έτσι δεν είναι;
Έτσι ακριβώς. Τελικά ποια γυναίκα με τα δικά σου κριτήρια είναι πιο όμορφη, η έχουσα ένα εντυπωσιακό πρόσωπο και εύσωμη ή αυτή, που έχει ιδανικές αναλογίες και αδιάφορο έως και άσχημο πρόσωπο;
Αυτή η ερώτηση είναι απίστευτη και θέλω να την απολαύσω και να τη σκεφτώ, όπως όλες αυτές, που μου έχεις κάνει μέχρι τώρα και οι οποίες είναι εξαιρετικές και νομίζω, ότι ο εγκέφαλός μου αρχίζει και παίζει στην προσπάθεια να είμαι συνεπής στην απάντηση κι ελπίζω να τα έχω καταφέρει. Τώρα, για να απαντήσω σε αυτή σου την ερώτηση, θα σου πω, ότι θα προτιμήσω την πρώτη γυναίκα.
Έκανες ποτέ καταχρήσεις;
Καταχρήσεις κάνω μια ζωή στα γλυκά. Τώρα για τις άλλες καταχρήσεις, που αναφέρεσαι, όχι δεν έχω πάρει ποτέ ναρκωτικά, αλκοόλ και λοιπά. Το αλκοόλ μου αρέσει, αλλά μπορώ και το ελέγχω σε ένα ποτηράκι και καμιά φορά, όταν θέλω με τους φίλους μου να χαλαρώσω, μπορεί να κάνω και κανένα τσιγαράκι, γιατί πηγαίνει με την παρέα, αλλά μέχρι εκεί. Αυτό είναι σε ένα πάρα πολύ ελεγχόμενο σημείο, το μόνο, που δεν είναι ελεγχόμενο, είναι τα γλυκά και είναι το μεγάλο μου παράπονο.
Μικρή ατασθαλία κι ένα γλυκάκι πια το δικαιούμαστε, νομίζω. Βίωσες την επικινδυνότητα της νύχτας μέσα από τη δουλειά σου;
Δεν είχα κάποιο πρόβλημα και παρόλο, που γύριζα μόνη μου από τη δουλειά μου στο σπίτι μου. Δεν μου έχει τύχει ποτέ να βρεθώ σε κίνδυνο. Θα μπορούσα ίσως να κινδυνεύσω, αλλά είχα την τύχη τα πρώτα χρόνια να έχω μαζί μου τη μανούλα μου ή τον πατέρα μου, που, όταν τραγουδούσα ερχόντουσαν μαζί, οπότε με προστάτευαν και τώρα, που το σκέφτομαι υπήρξα πάρα πολύ τυχερή.
Αν γύρναγες το χρόνο πίσω, τι θα άλλαζες;
Είναι πάλι μια τόσο ωραία ερώτηση, αν γύρναγα το χρόνο πίσω, θα άλλαζα τον κόσμο. Θα ήθελα λοιπόν να είχα ένα ραβδάκι στα χέρια μου και θα ζητούσα ένα πράγμα, να φέρεται ο κάθε άνθρωπος στο διπλανό του, όπως θα ήθελε και ο διπλανός του να φερθεί στον ίδιο. Πόσο μαγικές θα ήταν οι σχέσεις των ανθρώπων, αν φερόμασταν σωστά κι αν βλέπαμε με αγάπη το συνάνθρωπό μας, αν τον προστατεύαμε και αν μας προστάτευε κι εκείνος.
Σε μια ιδανική κοινωνία ίσως.
Μια αγγελικά πλασμένη θα έλεγα σκέψη.
Σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο.
Φαντάζεσαι όμως πόσα πράγματα θα είχαν προχωρήσει; Υπάρχει τέτοια αντιζηλία και τέτοια κακία πολλές φορές, λες και θα ζήσουμε για πάντα και δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω, είναι μια πονεμένη ιστορία όλη αυτή η κατάσταση και πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.
Αυτή τη στιγμή εμφανίζεσαι κάπου;
Κάνω διάφορες εμφανίσεις εκτός Αθηνών, διάφορες εμφανίσεις εκτός Ελλάδος και είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη, γιατί μετά το dansing και μετά το just έχω αποκτήσει μια υπέροχη μπάντα, έναν υπέροχο μάνατζερ και κάνω εμφανίσεις, που πραγματικά περνάω υπέροχα από την αντιμετώπιση του κόσμου και δίνω την ψυχή μου να ξέρεις και όλοι φεύγουν πολύ χαρούμενοι.
Ποιες θα είναι οι επόμενες καλλιτεχνικές σου κινήσεις;
Εμφανίσεις σε κάποια μέρη, όπως συνεχίζω να κάνω, άμεσες και μακροπρόθεσμες και το καλοκαίρι θα ετοιμάσω μια περιοδεία αν όχι σε όλες τις πόλεις στις περισσότερες τουλάχιστον, την οποία από τώρα επεξεργάζομαι με την μπάντα μου μέσα από τους Δήμους κι εκεί θα δώσουμε όσο γίνεται πιο πολύ χαρά μέσα από τραγούδια δεκαετιών, θα τιμήσουμε δηλαδή τραγούδια, που έχουν αγαπηθεί σε βάθος χρόνου, μοντέρνα τραγούδια ξένα και ελληνικά, που τον άλλον δεν θα τον αφήσουν αδιάφορο στην καρέκλα, θα τον κάνουν να σηκωθεί και να χορέψει κι αν ακόμα κουραστεί να καθίσει και να τραγουδάει μαζί μας.
Είναι κάποια ερώτηση, που δεν σου έκανα, ενώ θα την ήθελες;
Όλα τα είπαμε για τους φίλους, που μας ακούνε και κάτι, που δεν είπαμε είναι, ότι δεν υπάρχει σπουδαιότερο πράγμα από το να έχεις καλούς φίλους και νιώθω τον εαυτό μου ευλογημένο, που έχω ανθρώπους γύρω μου χρόνια φίλοι μου μερικοί και παιδιόθεν, οι οποίοι με αγαπούν, με στηρίζουν και έχουμε την τέλεια σχέση, η οποία μας κάνει δυνατούς.
Φίλες και φίλοι της onenews.gr μας γέλασαν τα μάτια της και σκίρτησε πιο δυνατά στο βλέμμα της η καρδιά μας απόψε και τώρα εγώ θέλω πολύ να της πω, τόσα πρωινά χαμένα, δίχως να ‘χουμε εδώ εσένα Μπέσσυ Αργυράκη, μια θάλασσα γαλάζια τα τραγούδια σου και οι οκτάβες της φωνής σου, που μας έφεραν σε άλλους κόσμους εκεί, που οι ώρες γίνονται μια χούφτα από τραγούδια. Μπέσσυ μου σε ευχαριστούμε πάρα μα πάρα πολύ για την τιμή, που μας έκανες.
Κι εγώ ευχαριστώ και εύχομαι να είστε όλοι καλά και να έχετε κάθε μέρα στη ζωή σας λόγο να χαμογελάτε και να το νιώθετε και να το απολαμβάνετε.
