Βουτήξαμε στο πλούσιο αρχείο του ελληνικού Playboy και αναδύουμε τα όσα έλεγε ο Βασίλης Καρράς το μακρινό 1999.
Κάποιοι τον αποκαλούν «Θεό της καψούρας», κάποιοι άλλοι «Βαρώνο της πίστας». Το Playboy Greece ανακάλυψε μία άλλη πτυχή της προσωπικότητάς του. Αυτή της ροκ φιλοσοφίας. Τον Δεκέμβριο του 1999, το ελληνικό Playboy και η δημοσιογράφος Νάνσια Κωστάρα συναντήθηκε με τον Βασίλη Καρρά και παρακάτω θα διαβάσεις ένα δείγμα αυτής της ενδιαφέρουσας συζήτησης.
Τώρα, να πω ότι δε μ’ εντυπωσίασες που έστειλες το σοφέρ σου να με πάρει θα ήταν μεγάλο ψέμα. Φαίνεται πως το σαβουάρ βιβρ το ξέρεις απέξω και ανακατωτά. Όμως, τι έχει απογίνει ο Βασίλης του Κοκκινοχωρίου Καβάλας;
Μπροστά σου τον έχεις κι αυτόν. Μπορεί το σπίτι που γεννήθηκα να το άφησα πίσω σε ηλικία οκτώ χρόνων, αλλά νιώθω σαν να μην έφυγα ποτέ. Όχι μόνο δεν έχω ξεχάσει κανέναν αλλά και οι πιο στενοί μου φίλοι είναι οι ίδιοι από τότε. Όταν θέλω να περνάω καλά, αυτούς θα ψάξω για παρέα. Όσο για τις αναμνήσεις, πιστεύω ότι όλοι αφήνουμε κάποιες πίσω. Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις.
Οι φίλοι σου είναι το ίδιο επιτυχημένοι;
Οι περισσότεροι ναι. Κι αυτοί όμως που δεν έχουν πετύχει είναι εξίσου αγαπημένοι.
Με τον εαυτό σου τα έχεις βρει;
Ο μεγαλύτερος εχθρός που έχω είναι ο εαυτός μου. Ώρες ώρες του ρίχνω κάτι μπινελίκια. Ειδικά μάλιστα όταν κάνω λάθη, νιώθω να με μισώ.
Το ροκ όμως, πίστεψέ με, το λατρεύω. Άλλωστε είμαι και ως φιλοσοφία ροκ. Ροκ είναι ό,τι περνάει και σε αγγίζει.
Προηγουμένως σταμάτησες να ανάψεις ένα κερί. Μια και η ζωή δεν σου τα έφερε και τόσο άσχημα, αναρωτιέμαι πού καταλήγεις κάνοντας έναν απολογισμό. Ό,τι έχεις κάνει πιστεύεις ότι το οφείλεις σ’ Αυτόν ή στον Βασίλη;
Οι άνθρωποι κρύβουμε πολύ μεγάλη δύναμη μέσα μας. Ίσως περισσότερη απ’ ό,τι φανταζόμαστε. Δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο. Κι ό,τι είναι τέτοιο γκρεμίζεται.
Συμβιβασμούς έκανες για να φτάσεις ως εδώ;
Για τη δουλειά μου κανέναν. Ποτέ. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα για τα οποία δεν κάνω καμιά μορφή υποχώρησης.
Η τύχη λοιπόν υπήρξε φιλική απέναντί σου;
Σκληρή. Αλλά δίκαιη.
Αγαπάς τους άλλους ακόμη και με τα λάθη τους;
Όχι πάντοτε. Μερικές φορές μού είναι δύσκολο να προσπεράσω κάτι. Το περίεργο είναι ότι μπορώ πιο εύκολα να συγχωρήσω ένα μεγάλο λάθος παρά ένα μικρό.
Τι πιστεύεις για το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι;
Χαίρομαι που τα τελευταία χρόνια έχει μπει στη ζωή της νεολαίας και έτσι ξεκόλλησαν από το «σκληρό» ροκ. Γιατί το απλό ροκ είναι η απόλυτη μουσική. Το λαϊκό είναι… αγάπη. Το ροκ όμως, πίστεψέ με, το λατρεύω. Άλλωστε είμαι και ως φιλοσοφία ροκ. Ροκ είναι ό,τι περνάει και σε αγγίζει.
Δηλαδή, ένα βαρύ ζεϊμπέκικο δεν σε αγγίζει;
Πολύ. Και όχι μόνο εμένα. Όλους τους Έλληνες. Είναι στο αίμα τους ο χορός, και ειδικότερα αυτός. Ο Έλληνας εκφράζεται έντονα με αυτόν τον τρόπο. Κάνει μια στροφή και πάνω σ’ αυτήν έχει ξεχάσει όλα του τα προβλήματα.
Κάνοντας φλας μπακ διαπιστώνεις ότι η ζωή σε πήγαινε όπου ήθελε αυτή ή ότι την πήγαινες εσύ εκεί όπου ήθελες;
Τα όνειρά μου τα έχω εκπληρώσει όλα. Και γι’ αυτό έχω καταπατήσει τους μισούς απαράβατους νόμους.
Ακόμη και τους κώδικες ηθικής σου;
Ό,τι κι αν κάνω, πάνω απ’ όλα σέβομαι την οικογένεια, όπως με σέβεται κι αυτή.
Αυτό δεν αποτελεί κώδικα ηθικής αλλά παραδοσιακή ελληνική αρχή.
Αυτή είναι παραδοσιακή ποντιακή αρχή, από τις ρίζες μου. Έχω μάθει να ζω με ανθρώπους που έχουν πολύ ψηλά την οικογένεια. Και ευτυχώς ή δυστυχώς, το επάγγελμά μου είναι αρκετά περίεργο για να προσέχω να κρατάω μακριά το ένα από το άλλο. Όσο για τους κώδικες, πήγαμε στα απόρρητα της ηθικής και της καρδιάς, τα οποία δεν ξεκλειδώνονται. Αυτά είναι να τα κρατάς για τον εαυτό σου, όχι να τα γράφεις.
Δε ζήτησα να εκθέσεις στη δημοσιότητα την ψυχή σου, απλά να μου πεις τι δεν θα έκανες σε σχέση με τους άλλους.
Τότε θα στο θέσω ως εξής: Γίνομαι άλλος άνθρωπος με την υποκρισία και το γλείψιμο. Εμένα μου αρέσει ο άνδρας να είναι άνδρας. Αυτό που λέει να μη χρειάζεται να το γράψει σε χαρτί για να το κάνει.
Και ερχόμαστε στο ζητούμενο. Τι σημαίνει για σένα μαγκιά;
Μαγκιά για μένα σημαίνει κύριος.
Και πώς την εκφράζει κανείς;
Μ’ αυτό που είναι. Με την ντομπροσύνη. Όχι με το πουκάμισο και το παντελόνι που φοράει, αλλά με το να παραδέχεται μέχρι πού τον παίρνει. Μην ξεχνάμε ότι όλοι έχουμε ένα όριο που δεν πρέπει να το ξεπερνάμε. Άλλωστε, μέχρι ενός σημείου μπορούμε!
Τι σε «τσιτώνει» άσχημα;
Η πουστιά.
Δε σε έχω ακούσει ποτέ να κάνεις καμία δήλωση ή να τοποθετείσαι δημόσια πάνω σε θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη. Εσύ πώς μας προέκυψες σιωπηλός, όταν οι περισσότεροι συνάδελφοί σου τον τελευταίο καιρό έχουν άποψη επί παντός επιστητού;
Μωρέ και άποψη έχω και γνώσεις έχω και ξέρω τι μας γίνεται, αλλά δυστυχώς, και να βγεις να πεις τη γνώμη σου, δεν αλλάζει τίποτα στην Ελλάδα. Δεν αλλάζει τίποτα γιατί το θεωρούν φλύαρο.
Εμένα μου αρέσει ο άνδρας να είναι άνδρας. Αυτό που λέει να μη χρειάζεται να το γράψει σε χαρτί για να το κάνει.
Τι θα σε έκανε να εγκαταλείψεις την Ελλάδα;
Κανένας και τίποτα. Άλλωστε που θα βρεις καλύτερα από εδώ; Βρισκόμαστε σε μια χώρα «έξω καρδιά». Το ένα τέταρτο της χώρας δουλεύει και οι υπόλοιποι περνάνε καλά. Πρώτοι στις κομπίνες.
Αλήθεια, πόση «Ελλάδα» υπάρχει στα τραγούδια σου;
Πολλή. Γιατί ρουφάω το πάθος και τη ζωή που αισθάνομαι παντού γύρω μου. Και αυτό το μεταφέρω στη μουσική, στα τραγούδια μου.
Οι Ελληνίδες σού αρέσουν ως γυναίκες;
Έτσι όπως έχουν βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια, για μένα είναι οι ωραιότερες. Πολύ ερωτικές, κομψότατες και με μοναδικό ταμπεραμέντο.
Τι είναι για σένα το φλερτ;
Ένα παιχνίδι.
Ο έρωτας;
Το συναίσθημα της ψυχής.
Η αγάπη;
Αιώνια.
Το μίσος;
Το μίσος είναι θάνατος.
Η λογική;
Έχει να κάνει με το κομμάτι που σου έπεσε στη μοιρασιά.
Εποχή που σου αρέσει;
Η Άνοιξη.
*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ελληνικό Playboy και στο τεύχος «Δεκέμβριος 1999»
