Παύλος Μπερμπερίδης : Να ζούμε την κάθε στιγμή και να ονειρευόμαστε

O Παύλος Μπερμπερίδης με αφορμή το νέο του τραγούδι με τίτλο, ‘Το ζεϊμπέκικο του φίλου’ παραχώρησε μια συνέντευξη στην εκπομπή “Ραδιοφωνικό Ταξίδι” με την Αλεξάνδρα Μεντώρος στο Aspida Radio της Νέας Υόρκης.

Ένα “Ραδιοφωνικό Ταξίδι” ξεκινάει και θέλω να καλωσορίσω στην παρέα του Ασπίδα Ράδιο τον Παύλο.

Καλησπέρα Αλεξάνδρα. Σ’ ευχαριστώ για την πρόσκληση.

Ας περάσουμε να σε γνωρίσουμε καλύτερα και να να πάμε σε παιδικές αναμνήσεις.  Ας ξεκινήσουμε να  δούμε πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια αλλά και που γεννήθηκες.

Γεννήθηκα στο Αγρίνιο και τα παιδικά μου χρόνια ήταν πραγματικά ονειρεμένα, όπως πρέπει να μεγαλώνει ένα παιδί.  Παρέες, γειτονιά, βόλτες με ποδήλατα, παππούς & γιαγιά , στα δέκα μου είχα και σπιτάκι πάνω σε δέντρο, αργότερα στα δεκαέξι είχα και μηχανάκι. Πολλές φορές αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια. Πιστός μου σύντροφος βέβαια από τα επτά μου ήταν το μπουζούκι που σε καθημερινή βάση το μελετούσα γιατί είχα πάθος να το μάθω. Όσες ώρες του έδινα τόσο ενθουσιαζόμουν με την ομορφιά του. Ήμουν τυχερός γιατί από την παιδική μου ηλικία ήξερα με τι θέλω να ασχοληθώ στη ζωή μου ώστε να είμαι ευτυχισμένος. Έκλεινα τα μάτια πριν κοιμηθώ και με φανταζόμουν να παίζω στη σκηνή.

Ποτέ μπήκες στο χώρο της μουσικής επαγγελματικά;

Ο τότε δάσκαλος μου έλεγε πως καλή είναι η μελέτη αλλά για να ολοκληρωθείς σαν μουσικός πρέπει να παίξεις σε μαγαζί, να τριφτείς στην δουλειά να γεμίζεις εμπειρίες. Και είχε δίκιο. Έτσι λοιπόν άρχιζα να ψάχνω διακαώς να παίξω κάπου ώστε να βελτιωθώ σαν μουσικός. Ξεκίνησα λοιπόν επαγγελματικά εκεί στα δεκαεπτά σε ένα γνωστό τότε μαγαζί της πόλης. Το καλό ήταν πως όλη την ορχήστρα συντελούσαν πολύ καλοί μουσικοί όπου αυτό είχε ως αποτέλεσμα να με πιέσει αφενός αλλά αφετέρου να πάρω σωστές βάσεις για την δουλειά και το μέλλον. Δύσκολο ωράριο δώδεκα τα μεσάνυχτα με έξι το πρωί, μεγάλο και ποικίλο  ρεπερτόριο, μεγάλες εντάσεις όλα αυτά ήταν πρωτόγνωρα για εμένα αλλά με ενθουσίαζαν τόσο πολύ που ένιωθα λες και ανακάλυπτα την Ατλαντίδα.

Ωραία ολα αυτά αλλά πότε έκανες τα πρώτα σου επαγγελματικά βήματα;

Αν εννοείς πότε ξεκίνησε το όνειρο να θεριεύει και να στήνω δικές μου παραγωγές τότε το 2012 κυκλοφόρησε ο πρώτος μου δίσκος ‘’Ελλάς σε γνωρίζω’’ με ερμηνευτή τον Δημήτρη Κοντογιάννη όπου εγώ υπογράφω τον στίχο και τη μουσική.  Έγραφα τραγούδια από μικρός και αποφάσισα από πολύ νωρίς να τραβήξω έναν δικό μου δρόμο. Άρχισα να στέλνω τραγούδια μου σε όλες τις δισκογραφικές εταιρίες και τελικά μου απάντησε ο  ‘’ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ’’  κι εκεί ξεκίνησαν όλα όπου μετά ακολούθησαν κι άλλες δουλειές που μέσα από αυτές αναζητούσα και αναζητώ την προσωπική μου βελτίωση.

Τι ωραίο να ανακαλύπτεις μέσα από την δουλεία σου τον χώρο της μουσικής. Όμως για πές μου τι είναι αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο; 

Η ευτυχία δεν είναι μια πάγια κατάσταση αλλά ένας αυτοσκοπός που πρέπει να βάλουμε όλοι οι άνθρωποι μέσα στη μέρα μας, στο μήνα μας, στη ζωή μας.  Κάποιες από της δικές μου διαδικασίες που με κάνουν ευτυχισμένο είναι όταν κλείνομαι στο στούντιο μου το Studio up  και ασχολούμαι με τη μουσική από οποιαδήποτε σκοπιά της δηλαδή πάνω στο στίχο, στη μουσική , στα μαθήματα, στην ενορχήστρωση, στην ηχογράφηση, στην μελέτη και αλλά. Εκεί πραγματικά νιώθω πλήρεις. Βέβαια προσπαθώ να αναγνωρίσω την ευτυχία σε όλα τα απλά πράγματα γιατί κάπου εκεί τρυπώνει πάντα. Ένας όμορφος περίπατος, μια ωραία ταινία, γυμναστική και πολλά ακόμα.

Είδαμε τι είναι αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο. Πάμε να δούμε αυτή τη στιγμή ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου φόβος και πως το αντιμετωπίζεις;

Φόβος ε; Δεν θα σου πω για φόβους αλλά για φοβίες. Από μικρός μου άρεσε να αντιμετωπίζω της φοβίες μου κατάματα και προσπαθώ να το κάνω μέχρι και σήμερα. Δεν τα καταφέρνω πάντα αλλά πάντα προσπαθώ. Πρέπει ο καθένας μας να φιλοσοφήσει την ζωή, να βγάλει τα συμπεράσματα του και να πορευτεί με αυτά. Το κοινό συμπέρασμα είναι πάντως πως όλοι μας θα φύγουμε μια μέρα και δεν πρέπει να αναλωνόμαστε σε φόβους και φοβίες. Να ζούμε την κάθε στιγμή και να ονειρευόμαστε.

Θα ήθελα να σε πάω σε άλλη μεριά της μουσική και να πάμε να δούμε τα μουσικά βίντεο κλιπ. Για πες μου πόσο χρόνος χρειάζεται για να γυριστεί ένα βίντεο κλιπ;

Ανάλογος την ιδέα και την ομάδα. Κατά την γνώμη μου δυο είναι τα συστατικά, εμπειρία και οργάνωση. Αν υπάρχουν αυτά και σε μία μέρα μπορεί να βγει κάτι πολύ καλό . Βέβαια σε αυτές της δυο λέξεις κρύβονται έννοιες όπως τεχνογνωσία, εργαλεία-μηχανήματα, ικανότητα  κ.α. Αν λείπει κάποια από της δυο λέξεις τότε υπάρχει και η περίπτωση να γραφείς μέρες και στο τέλος να μη μπορείς να κρατήσεις τίποτα ή αυτό που θα βγει να είναι κάτω του μετρίου. Έχει γίνει και αυτό χαχαχαα. Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις.

Με ποιον καλλιτέχνη θα ήθελες να συνεργαστείς;

Με πάρα πολλούς γιατί η συνεργασία είναι κοινωνικοποίηση και η κοινωνικοποίηση είναι ανθρώπινη ανάγκη. Επίσης θα συνεργαζόμουν σε οποιοδήποτε πόστο δηλαδή σε στίχο, σε σύνθεση, σε εκτέλεση μουσικής, στο τραγούδι, αρκεί όλοι να εξυπηρετούσαμε το κοινό καλό αποτέλεσμα.

Με αφορμή το νέο σου τραγούδι ‘’Το ζεϊμπέκικο του φίλου‘’ το οποίο μιλάει για την φιλία θα ήθελα να μου πεις τι είναι η φιλία για εσένα;

Για να μπορέσουν δυο  άνθρωποι να θεωρούνται φίλοι πρέπει η σχέση τους να σφυρηλατηθεί με φωτιά και νερό. Νομίζω πως το τραγούδι τα λέει όλα. Όποιος θελήσει να το ακούσει θα θυμηθεί σίγουρα έναν φίλο του. Αν δεν θυμηθεί κάτι έχει πάει λάθος στη μέχρι τώρα ζωή του.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχεδία;

Τίποτα το διαφορετικό από αυτό που κάνω μέχρι τώρα να φτιάχνω τραγούδια και να νιώθω πως ο κόσμος τα αγκαλιάζει. Θέλω να βλέπω παλιές δουλειές μου και να λέω ‘ αν το έκανα τώρα θα το έκανα εντελώς διαφορετικά’ αυτό μου δείχνει πως αλλάζει η αισθητική μου όσο μεγαλώνω και εξασκούμε και βελτιώνομαι στην τέχνη μου. Κάθε χρονιά λοιπόν να βρίσκει έναν νέο Παύλο πιο ώριμο, πιο δουλεμένο.

Τι θα συμβούλευες τα νέα παιδιά που μπαίνουν τώρα στο χώρο της μουσικής;

Να επενδύσουν στη γνώση όχι μόνο στην ακαδημαϊκή αλλά και στην εμπειρική, να έχουν υπομονή και επιμονή σε αυτό που θέλουν να πετύχουν αλλά και ξεκάθαρο στόχο ταυτόχρονα. Θέλει διαρκή αγώνα και να μην τα παρατάμε ποτέ. Έρχονται απογοητεύσεις και λάθη αλλά εμείς πρέπει ταυτόχρονα να προχωράμε.

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από δέκα χρόνια;

Με οικογένεια, παιδάκια και να μπορώ να συνεχίζω να ασχολούμαι με την μουσική που είναι η ζωή μου .

Μια ευχή για το μέλλον;

Γρήγορα η εποχή του κορονοϊού να περάσει στο παρελθόν ολοκληρωτικά και να ξεκινήσουμε μια νέα γεμάτη όμορφες στιγμές αγάπη και δημιουργικότητα.

Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για τον χρόνο σου και αυτή την πολύ όμορφη συζήτηση που είχαμε σήμερα.

Σε ευχαριστώ και εγώ για την φιλοξενία.

Βιογραφικό

Ο Παύλος Μπερμπερίδης γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1987, σε ένα περιβάλλον, όπου η λαϊκή μουσική κυριαρχούσε. Από τα πρώτα του ακούσματα ήταν ο Στέλιος Καζαντζίδης, o Διονυσίου, η Μπέλλου, ο Νίκος Παπάζογλου κ.α.

Στα εφτά του χρόνια ήρθε σε πρώτη επαφή με το μπουζούκι και αμέσως γοητεύτηκε.

Από εκείνη τη στιγμή, δεν σταμάτησε η ενασχόλησή του με το όργανο και η προσπάθεια κατάρτισης γύρω από αυτό με σημαντικότερο δάσκαλο τον Θεόδωρο Κατσαρή.

Επίσης, έχοντας την ανάγκη να μάθει όλο και περισσότερα πράγματα για το μπουζούκι, συνέχισε τα μαθήματα του στην Αθήνα κοντά σε σπουδαίους και καταξιωμένους σολίστες. Παράλληλα του δημιουργήθηκε η ανάγκη να συνθέτει τα πρώτα του τραγούδια και να τα τραγουδάει ο ίδιος, έτσι η μελέτη του έγινε πολυδιάστατη και πιο ολοκληρωμένη.

Παρακολούθησε μαθήματα θεωρίας της μουσικής, φωνητικής και τεχνολογίας ήχου. Φοίτησε στο Μουσικό Γυμνάσιο Αγρινίου και σπούδασε Τεχνολόγος Γεωπόνος στο τμήμα Μεσολογγίου.

Πέρα από τη μουσική και το μπουζούκι, σημαντικό ρόλο στη ζωή του έπαιξε και ο αθλητισμός.

Στα δεκατρία του χρόνια ξεκίνησε η ενασχόλησή του με την πάλη με δάσκαλο τον Γιάννη Θεοδωρόπουλο, η οποία αποτέλεσε σπουδαίο σταθμό γι’ αυτόν. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα πήρε το δίπλωμα προπονητή από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.

Από την ηλικία των δεκαεπτά ετών ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική έχοντας συνεργαστεί με καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως τον Γ. Νταλάρα, Γλυκερία, Μπάμπη Γκολέ, Χ. Δάντη κ.α.

Το 2012 κυκλοφόρησε η πρώτη του δισκογραφική δουλειά με ερμηνευτή τον Δημήτρη Κοντογιάννη.

Εν συνεχεία το 2015 κυκλοφορεί η δεύτερη με τίτλο “Αναπάντεχο” με συμμετοχές την Σοφία Παπάζογλου, Ζωή Παπαδοπούλου, Ναταλία Ρασούλη και τον ίδιο να ερμηνεύει πολλά από τα τραγούδια του από την εταιρία “ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ”.

Η αγάπη για το μπουζούκι και όλο αυτό το ταξίδι στη γνώση τον ταξίδεψε ως τα Χανιά τις Kρήτης, για να μάθει πώς κατασκευάζεται αυτό το λαϊκό όργανο. Πήρε, λοιπόν, μαθήματα οργανοποιίας από τον Θεοδώση Βασιλάκη.

Το έτος 2014-15 υπηρέτησε την θητεία του στην Στρατιωτική Μουσική Φρουράς Αθηνών.

To 2015-17 η ανάγκη για νέες αναζητήσεις τον οδήγησε μέχρι την Αυστραλία όπου προώθησε την λαϊκή μουσική. Επίσης εκεί συνεργάστηκε με ορχήστρες που έπαιζαν μουσικές απ΄ όλο τον κόσμο όπου ο ήχος του μπουζουκιού κυριαρχούσε.

Το 2017 κυκλοφόρησε ο τρίτος του δίσκος με τίτλο “Η Φωνή”. Αρκετές τηλεοπτικές συμμετοχές  με τελευταία τη μουσική εκπομπή “Έλα και θα δεις” από τον τηλεοπτικό σταθμό Mega όπου συμμετείχε ως βασικό μέλος. Επίσης έχει δημιουργήσει το δικό του στούντιο όπου υλοποιεί δικές του ιδέες αλλά και άλλον συνεργατών (studio up).

Pavlos Berberidis Official Social Media:

Facebook: https://www.facebook.com/www.pavlosberberidis.gr/?fref=ts

Twitter: https://twitter.com/PavlosBerberidi

YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCx4K03uxx0c1bJsUTeMt2JQ

Instagram: https://www.instagram.com/pavlos_berberidis/

website: https://www.pavlosberberidis.gr