Μαρινέλλα: Θα είναι το πιο ήσυχο φευγιό που θα υπάρχει
Λίγες μέρες πριν από την sold out επιστροφή της στο Ηρώδειο, η Μαρινέλλα μιλά για τα σημαντικά της ζωής τόσο απλά και ανεπιτήδευτα όσο μόνο μια αληθινή ντίβα θα μπορούσε. Η πορεία της στο τραγούδι, οι καινοτομίες, αυτά που της λείπουν…
Τραγουδάτε για περισσότερο από 60 χρόνια. Σκεφτήκατε ποτέ ότι «φτάνει, ως εδώ»;
Για την ακρίβεια, τραγουδάω 65 χρόνια, αλλά ποτέ δεν ένιωσα ότι «έκλεισα τον κύκλο μου» και δεν είπα «φτάνει». Νομίζω ότι αυτό θα γίνει εντελώς ξαφνικά, όταν κάποιο καμπανάκι μέσα μου θα χτυπήσει και θα το ακούσω μόνο εγώ… Τότε θα αποσυρθώ αθόρυβα, χωρίς να καταλάβει κανείς τίποτα. Νομίζω ότι θα είναι το πιο ήσυχο φευγιό που θα υπάρχει.
Η πορεία και οι επιλογές σας μαρτυρούν ότι ήσασταν πάντα ανοιχτή στο καινούριο, στον νεωτερισμό, στην αλλαγή…
Τα καινοτόμα πράγματα που έκανα στη ζωή μου, όταν μου δόθηκε η δυνατότητα, ήταν ότι ήμουν η πρώτη γυναίκα που σηκώθηκα από την καρέκλα, τραγούδησα και χόρεψα ντυμένη με παντελόνια και πουκάμισο, με κοντό μαλλί. Μέχρι τότε όλες οι τραγουδίστριες δεν τολμούσαν κάτι τέτοιο. Επέβαλα στα μαγαζιά όπου εργαζόμουν ως ρεπό την Κυριακή, για μένα και τους μουσικούς μου, και μάλιστα ζήτησα να πληρώνονται το ρεπό τους. Απαγόρεψα το σπάσιμο των πιάτων, έφερα θεατρικό φωτισμό στα κέντρα αυτά, ζήτησα το μαγαζί να είναι στρωμένο με λευκά τραπεζομάντιλα και ο κόσμος να μπορεί να τρώει πριν αρχίσει το πρόγραμμα. Και φρόντιζα να αρχίζουμε νωρίς. Επίσης, ως ανήσυχη φύση που είμαι, έκανα συνέχεια καινούριες συνεργασίες και εισήγαγα μια άλλου είδους μουσική στη νυχτερινή ζωή. Όλα αυτά δεν έγιναν από τη μια μέρα στην άλλη, διέθεσα πολύ κόπο και χρόνο, αλλά νομίζω ότι άνοιξα τον δρόμο για κάτι διαφορετικό στον χώρο μας. Και για να δείτε πόσο επαναστάτρια είμαι, δεν δίστασα κάποια στιγμή να αφήσω τα μεγάλα κοσμικά κέντρα και να ξεκινήσω μια δεύτερη καριέρα στις μπουάτ. Μια ζωή ρίσκαρα και θα συνεχίσω να ρισκάρω.
Υπάρχει κάτι που σας έχει λείψει στη ζωή;
Μου έλειψαν και μου λείπουν όλοι οι δικοί μου άνθρωποι που, δυστυχώς, δεν υπάρχουν πια στη ζωή. Κάθε απώλεια αγαπημένου ανθρώπου είναι μια έλλειψη που δεν αναπληρώνεται ποτέ.
