Σοκαρισμένη έμεινε με την τελευταία αποκάλυψη η Σοφία Αλιμπέρτη, βλέποντας νέες δηλώσεις να αφορούν το οικογενειακό της περιβάλλον.
Ο μικρός γιος της Σοφίας Αλιμπέρτη και του Γιάννη Πάριου, συγκεκριμένα, κάνει τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι.
Ο νεαρός Νικόλας Βαρθακούρης κυκλοφόρησε το πρώτο του κομμάτι και έγινε viral μέσα σε λίγες ώρες. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη lifo μίλησε για τους γονείς του και τα επαγγελματικά του σχέδια.
Όταν ρωτήθηκε ποια στοιχεία έχει πάρει στον χαρακτήρα από τους γονείς του απάντησε: «Ο πατέρας μου μού έχει μάθει από πολύ μικρή ηλικία να μη βάζω μαθηματική αξία και λογική στη μουσική. Να ακολουθώ το συναίσθημα που μου προσφέρει. Ένα vocal run δεν θα έπρεπε να είναι προμελετημένο αλλά κάτι που βγαίνει από μέσα σου. Αν δεν σου περάσω με το συναίσθημα αυτό που λέω, όσο ωραίο κι αν είναι στιχουργικά, δεν θα πειστείς.
Από τη μητέρα μου το κουράγιο της. Δεν έχει κανέναν φόβο η μάνα μου και με έχει πείσει από πολύ μικρή ηλικία, όχι με λόγια αλλά με τη στάση της, ότι εγώ γεννήθηκα γι’ αυτό. Αυτοί οι δύο άνθρωποι ήρθαν κοντά και δημιούργησαν κάποιον που ελπίζει κάποια στιγμή να κάνει την οικογένειά του και την πατρίδα του περήφανη».
Νιώθει ιδιαίτερα περήφανος για τον πατέρα του και τον χαρακτήρισε «ιερό τέρας». «Δυο λέξεις, ξεκάθαρα: “ιερό τέρας”, αυτό είναι ο πατέρας μου. Πιστεύω ότι αν ήταν αγγλόφωνος, θα ήταν ανάμεσα στους καλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Αντιλαμβάνομαι πόσο έχει παλέψει για να φτάσει εκεί που βρίσκεται και είναι ονειρικό το γεγονός ότι ποτέ δεν έπαψε να έχει την ίδια δίψα για δημιουργία. Ζει για τη μουσική. Ο πατέρας μου είναι ο πατέρας μου, ο Πάριος είναι ο Πάριος, και το μεγαλύτερο μάθημα που έχω πάρει από εκείνον είναι ότι οφείλεις να δίνεις στη μουσική περισσότερα απ’ όσα θα πάρεις. Αν της φερθείς έτσι, θα σου το ανταποδώσει».
Ήταν δύσκολη καλλιτεχνική αυτονομία με δύο πετυχημένους και διάσημους γονείς;
«Δεν ήταν δύσκολο, δεν είχα προβλήματα, ευτυχώς είναι και οι δύο αγαπητοί άνθρωποι που δεν έχουν προκαλέσει ποτέ. Ευελπιστώ να ακολουθήσω κι εγώ, ως Νικόλας, αυτό το παράδειγμα. Θα ήθελα να με βλέπουν ως τη μακρινή συνέχεια του πατέρα μου. Δεν έχω καμία αμφιβολία, γιατί, όπως σου είπα, η μητέρα μου μού έμαθε να μη φοβάμαι. Ευτυχώς, η μουσική μου δεν έχει καμία σχέση με του πατέρα μου. Δεν θα προσπαθούσα ποτέ να ακουμπήσω κάτι που κάνει εκείνος γιατί δεν είναι για ‘μένα αυτό. Κάνουμε πολύ πιο ωραίες συζητήσεις απ’ αυτές που θα κάναμε αν υπηρετούσαμε το ίδιο είδος, ο ένας σέβεται τη δημιουργικότητα του άλλου. Έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στον μουσικό χαρακτήρα που έχουμε αναπτύξει με τον Ερμή και οι δύο γονείς μου πλέον. Ακούνε τα τραγούδια και χαίρονται. Θα πούμε με τον πατέρα μου για δύο db πάνω, δύο db κάτω, fine tuning, τεχνικά, και η μητέρα μου μπορεί να πει “εδώ δεν με πείθεις”, αλλά γενικά μας δένει η μουσική».
