Από ποιον δέχθηκε αγωγή και το ποιο το σκεπτικό της απόφασης του Αρείου Πάγου
Νέο επεισοδιο στη δικαστική διαμάχη του Νίκου Βέρτη με τον φίλο του και πρώην λογιστή του Νίκο Πολατίδη.
Με τη συγκεκριμένη απόφαση του Αρείου Πάγου γίνεται εκ νέου στο Εφετείο η δίκη, μετά την αγωγή που κατέθεσε ο πρώην λογιστής κατά του γνωστού τραγουδιστή Νίκου Βέρτη και αφορά σε χρέη που είχε η εταιρεία που διαχειριζόταν ο Νίκος Βέρτης, αλλά εμφανιζόταν στο όνομα του Νίκου Πολατίδη.
Η δίκη προσδιορίστηκε για τις 26 Απριλιου και το σκεπτικό της απόφασης του Αρείου Πάγου, ευνοεί την πλευρά του πρώην λογιστή.
Ο Αρειος Πάγος με απόφαση του δέχθηκε την προσφυγή που έκανε ο πρώην οικονομικός διευθυντής και δεξί χέρι του δημοφιλούς καλλιτέχνη Νίκος Πολατίδης ο οποίος βρέθηκε να οφείλει στο Ελληνικό δημόσιο 231.574 ευρώ ως υπεύθυνος εταιρίας που διοργάνωνε συναυλίες του Νίκου Βέρτη το 2013 και το 2014.
Σύμφωνα με τους Αρεοπαγίτες δικαστές ο Πολατίδης μαζί με ένα ακόμα πρόσωπο ήταν οι λεγόμενοι «μπροστινοί» την ίδια ώρα που πραγματικός ιδιοκτήτης της ετιαρίας ήταν ο δημοφιλής καλλιτέχνης.
Το σκεπτικό της απόφασης του Αρείου Πάγου
Το αποσπασμα του Αρείου Πάγου που σηματοδοτεί τις νέες εξελίξεις στη διαμάχη των δυο πλευρών αναφέρει τα εξής:
«Τα ως άνω εκτιθέμενα στην αγωγή πληρούν τις προϋποθέσεις εφαρμογής των προαναφερομένων διατάξεων ουσιαστικού δικαίου, καθόσον θεμελιώνουν την παράνομη συμπεριφορά του αναιρεσιβλήτου (σ.σ. Νίκου Βέρτη), την υπαιτιότητα αυτού, τη θετική ζημία του αναιρεσείοντος (Νίκου Πολατίδη), την ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της υπαίτιας (απατηλής) συμπεριφοράς του αναιρεσιβλήτου και της προκληθείσης ζημίας στον αναιρεσείοντα.
Επομένως, το Εφετείο, το οποίο με την προσβαλλόμενη απόφαση δέχθηκε την έφεση του αναιρεσιβλήτου, εξαφάνισε την απόφαση του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου που είχε δεχθεί εν μέρει την αγωγή κατ’ ουσίαν και απέρριψε την αγωγή ως μη νόμιμη, παραβίασε με εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή τις προπαρατεθείσες ουσιαστικού δικαίου διατάξεις και γι’ αυτό πρέπει να γίνουν δεκτοί ως βάσιμοι οι παραπάνω λόγοι της αναιρέσεως».
