Αποκλειστική συνέντευξη – Κωνσταντίνα,

μια τραγουδίστρια με σταθερή αξία

και διαχρονικά τραγούδια

11/01/2023

Κωνσταντίνα μου σε καλωσορίζω στην OneNews.gr και σε ευχαριστώ από καρδιάς, που αποδέχτηκες την πρόσκληση και βρίσκεσαι σήμερα στην παρέα μας. Αναρωτιέμαι, πώς ένα κορίτσι, ταλαντούχο μεν, μικρό δε σε ηλικία,αποφασίζει να εγκαταλείψει την Κύπρο, να πάρει το αεροπλάνο και να έρθει από μόνο του στην Ελλάδα. Σε προέτρεψαν  να το κάνεις, σε περίμενε κάποιος εδώ, υπήρχαν δηλαδή άνθρωποι, που υποσχέθηκαν να σε βοηθήσουν κι αν ναι, το έκαναν πράξη τελικά ή έμειναν στην υπόσχεση;

Ευχαριστώ κι εγώ. Με πολλή μεγάλη χαρά αποδέχτηκα την πρόσκληση, χαίρομαι για τη φιλοξενία και  θα ήθελα μέσα από αυτή τη συνέντευξη να ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου και την πορεία μου στο ελληνικό τραγούδι. Θέλω να σου πω, ότι δεν ήρθα μόνη μου στην Αθήνα, αλλά με το μεγαλύτερό μου αδερφό. Σίγουρα υπήρχε μια προτροπή, από τη Χαρούλα την Αλεξίου, η οποία έτυχε να με ακούσει σε μια εκδήλωση του Ερυθρού Σταυρού κάτω στην Κύπρο μετά το ’74 και μου έδωσε το έναυσμα να σκεφτώ ,ότι μπορώ να ανοίξω τα φτερά μου. Έτσι ήρθα στην Ελλάδα μαζί με τον αδερφό μου κάνοντας ντουέτο και βρήκαμε τη Χαρούλα την Αλεξίου στη Θεσσαλονίκη. Θυμάμαι ήτανε Σεπτέμβριος.  Η Χαρούλα λοιπόν δούλευε τότε με το  Νταλάρα και  στην έκθεση Θεσσαλονίκης μας έκανε  ακρόαση ο Γιώργος ο Νταλάρας και κατευθείαν η πρώτη μου δουλειά ήταν στο Θεμέλιο μαζί με Χαρούλα Αλεξίου και Γιώργο Νταλάρα ένα ντουέτο με τον αδερφό μου, όπου ανοίγαμε το πρόγραμμα.

Τεράστια τύχη για ένα νέο καλλιτέχνη στο ξεκίνημά του να τύχει της αποδοχής της Χαρούλας Αλεξίου και του Γιώργου Νταλάρα.

Ήμουν πάρα πολύ τυχερή, γιατί το ξεκίνημά μου ήταν δίπλα σε δυο πολύ μεγάλους καλλιτέχνες, που τους θαύμαζα και τους θαυμάζω. Εδώ λοιπόν στην Ελλάδα συνέχισα το σχολείο μου και τελείωσα τις δυο τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Συγχρόνως μαζί δηλαδή με την επαγγελματική μου σταδιοδρομία και τη φοίτησή μου στο Λύκειο είχα γραφτεί στο ωδείο του Κώστα Κλάββα κι αποφοίτησα από αυτό το ωδείο, πράγμα το οποίο με βοήθησε πάρα πολύ στα μετέπειτα χρόνια, διότι είχα μία πολύ καλή μουσική παιδεία. Στο ωδείο του Κλάββα έκανα κιθάρα, φωνητική, τραγούδι, σολφέζ, τα πάντα .

Ξεκίνησες λοιπόν από πολύ μικρή την καριέρα σου. Πώς ήρθες για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική, σε ποια ηλικία, ποια ήταν τα μουσικά σου ερεθίσματα και ποιες οι μουσικές σπουδές σου;

Προέρχομαι από μια οικογένεια, που αγαπάει πάρα πολύ τη μουσική, ο πατέρας μου έπαιζε φυσαρμόνικα, η μητέρα μου και όλη της η οικογένεια είχαν πάρα πολύ καλές φωνές, αλλά τραγουδούσαν ερασιτεχνικά. Μπορώ να πω, ότι κληρονόμησα το ταλέντο τους. Από κει και πέρα το εξέλιξα .

Η Κύπρος και όσα βίωσες στην παιδική σου ηλικία, οι αναμνήσεις από την εισβολή σε έχουν καθορίσει σαν άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη;

Έχω δει, ότι μεγαλώνοντας με ωθεί κάτι να επιστρέφω στις ρίζες μου κι αυτό, επειδή ξεκίνησα από πολύ μικρή να έχω μια συμμετοχή σε πράγματα, που αφορούν την Κύπρο, δηλαδή πηγαίνοντας σε πορείες των γυναικών, που έκαναν οι γυναίκες της Κύπρου τότε στα  τουρκοκρατούμενα, ήμουνα πιτσιρίκα, αλλά θυμάμαι, ότι πήγαινα με τους ρεπόρτερ της ΕΡΤ, που ήταν κι αυτοί, που με βγάλανε, πριν ακόμα κάνω δισκογραφία και πραγματικά με βοηθήσανε να παρουσιάζομαι στην τηλεόραση. Μαζί με τους ρεπόρτερ κάναμε δύο πορείες των γυναικών στην Πράσινη γραμμή, όπου μπορείς να βρεις και βίντεο από την τότε εποχή, που είχα ανέβει με την κιθάρα μου στα τείχη της Λευκωσίας και τραγουδούσα ένα πατριωτικό τραγούδι και παίζανε οι σειρήνες  στων Τούρκων. Θέλω να πω τα τελευταία χρόνια έχω μια δραστηριότητα, που τραγουδάω τραγούδια, που μιλάνε για τις ρίζες μας, για τον πόλεμο της  Κύπρου. Είχα κάνει ένα δίσκο, ο οποίος είναι ένθετος σε ένα βιβλίο, που λέγεται

“δια πυρός και σιδήρου “,το έχει γράψει ο Λεωνίδας Λεωνίδου και έχει μαρτυρίες και ντοκουμέντα για τον πόλεμο του ’74 ,υπάρχει μέσα στο βιβλίο και ένα αφιέρωμα στον πατέρα μου, που είναι αγνοούμενος .Τα τραγούδια αυτά τα έχουν υπογράψει μουσική η Στάλω Γεωργίου και στίχο ο Βασίλης Παναγής, υπέροχα τραγούδια, τα οποία μιλάνε για τις χαμένες πατρίδες, για την Κύπρο μας, που αν και είμαι μακριά και δεν πηγαίνω και πάρα πολύ συχνά, είναι τα παιδικά μου βιώματα, είναι οι ρίζες μου και δεν μπορώ να ξεχάσω όλα αυτά, που έχω περάσει σαν παιδάκι. Αυτές όλες οι εμπειρίες, που έχω και τις κουβαλάω στη ζωή μου, οπότε είναι πράγματα, που βγαίνουν από τη ψυχή μου και η τέχνη ,πρέπει να βγαίνει από τη ψυχή .

Είσαι διαχρονική τραγουδίστρια και  από τις ελάχιστες, που ο κόσμος γνωρίζει με το μικρό τους όνομα. Πες μας πως έγινε αυτό;

Το κανονικό μου όνομα είναι Κωνσταντίνα, αλλά χρησιμοποιούσα, όταν ξεκίνησα να τραγουδάω το Ντίνα Κωνσταντίνου και κάποια στιγμή, πριν κάνω δισκογραφία, τρία με τέσσερα χρόνια, αφότου ήρθα στην Ελλάδα, έκανα μία συνεργασία με τον Κώστα το Χατζή και αναφέρθηκε στο όνομά μου, με ρώτησε δηλαδή ποιο είναι το κανονικό μου όνομα, γιατί το Ντίνα δεν είναι βαπτιστικό, από κάπου προέρχεται. Του απάντησα Κωνσταντίνα Κωνσταντίνου. Μου λέει λοιπόν, από τη στιγμή, που δεν μπορείς να χρησιμοποιείς αυτά τα δυο ονόματα, θα κρατήσεις το Κωνσταντίνα, που είναι και ολοκληρωμένο όνομα και το Ντίνα πέταξέ το και με καλεί στη σκηνή, έχω και ηχογραφημένο όλο αυτό, τότε με τις συναυλίες, που κάναμε ,όπου μου είπε “κόπιασε Κωνσταντίνα”. Θεωρώ λοιπόν καλλιτεχνικό μου νονό τον Κώστα το Χατζή.

Δυσκολεύτηκες να περάσεις από τα νυχτερινά κέντρα στη δισκογραφία ; Σου έδωσε κάποιος την ώθηση;

Κοίταξε σίγουρα και τότε υπήρχαν δυσκολίες, για να κάνεις δισκογραφία. Είχα κάνει αρκετές προσπάθειες να ηχογραφήσω. Είχα ξεκινήσει με δυο τραγούδια ενός Κύπριου συνθέτη, μετά είχα κάνει ένα δίσκο με μια εταιρεία, που λεγόταν Atheneum, της οποίας διευθυντής ήταν ο Γιώργος ο Κατσαρός, αλλά δεν μπορούσαν να προωθηθούν, δεν υπήρχε η δύναμη να προωθηθούν αυτά, που είχα κάνει μέχρι τότε. Εγώ συνέχιζα να κάνω πάρα πολύ ωραίες συνεργασίες με τα πρώτα ονόματα και με είχε δει πάρα πολύς κόσμος τότε με τη Μαρινέλα, μαζί με τον Πάριο, πριν κάνω  δισκογραφία και  μπήκα στα πρώτα μαγαζιά σαν πρώτο όνομα ξεκινώντας μετά τη συνεργασία με τη Μαρινέλα και τη Μοσχολιού και την Άννα Βίσση, που ήταν πέντε γυναίκες μαζί με την Ντίνα την Καμπάκη. Μετά από αυτή τη συνεργασία μου έκλεισα πρώτο όνομα στη Θεσσαλονίκη και κρατούσα μαγαζί. Από εκεί ξεκίνησα να είμαι πρώτο όνομα χωρίς να έχω δισκογραφία. Τώρα πώς έγινε; ψαχνόμασταν να κάνουμε πολλά πράγματα δισκογραφικά και λέω ψαχνόμασταν, γιατί εγώ είχα παντρευτεί τον Παναγιώτη το Μαθιέλη, ο οποίος ήταν και παραγωγός μου και ο συνθέτης αρκετών τραγουδιών, που έχω πει και είχαμε ένα όνειρο, ένα όραμα, να κάνω δισκογραφία και μάλιστα καλή δισκογραφία, οπότε κάποια στιγμή βρήκαμε τον τρόπο, υπέγραψα με τη την εταιρεία “Λύρα” κι έρχεται η συνεργασία μου με το Μάριο Τόκα σε συναυλίες. Κάνοντας λοιπόν μια χρονιά συναυλίες με το Μάριο Τόκα το ’86 θέλησε ο Μάριος Τόκας να μου γράψει ένα τραγούδι, για να δει, πως μπορεί να περάσει η φωνή μου, έτσι όπως με έβλεπε αυτός, με ένα τραγούδι δικό του, το οποίο παρουσιάζοντάς το σε συναυλίες να δει την αντίδραση του κόσμου. Αυτό το τραγούδι ήταν “οι θάλασσες” μέσα στα μάτια σου θάλασσες,το οποίο το τραγουδούσα ένα χρόνο ,πριν το δισκογραφήσω,πριν χτιστεί ο δίσκος πάνω στις θάλασσες.Ένα τραγούδι ,που ο στιχουργός ,ο Σαράντης Αλιβιζάτος, νομίζω, ότι κατέγραψε τη ζωή μου,δηλαδή όλος αυτός ο δίσκος έχει εικόνες από τη φιλία μας και από το πως με έχει ζήσει ο στιχουργός όσο διάστημα κάναμε παρέα αυτό το χρόνο, που έκανα συναυλίες με το Μάριο Τόκα το ’86 ’87 .

Ο  Ευρωπαϊκός διαγωνισμός Eurovision και “η αγάπη ζει” ήταν το ’83 ,όπου εκπροσώπησες την Κύπρο ;

Ναι την Κύπρο την εκπροσώπησα το ‘ 83 με το Σταύρο Σιδερά. Τότε πρέπει να συνεργαζόμουν με το Δώρο Γεωργιάδη. Είχε γίνει η πρόταση από το Δώρο το Γεωργιάδη, γιατί είναι και γαμπρός του ο Σταύρος Σιδεράς και κάναμε το ντουέτο μαζί αυτό “ Η αγάπη ακόμα ζει”, το οποίο τραγούδι να σας πω, ότι έχει περάσει και στα Κυπριακά σχολεία και διδάσκεται.

Ποια η άποψή σου σήμερα για το θεσμό της Eurovision Κωνσταντίνα;

Σίγουρα έχουν αλλάξει τα πράγματα, αλλά και τι δεν έχει αλλάξει, από τη στιγμή, που έχει αλλάξει η ζωή μας ολοκληρωτικά και η μουσική είναι ένα αποτύπωμα της ζωής μας, δηλαδή οι καλλιτέχνες καταγράφουν τη ζωή μας και την κάνουν τραγούδι, αυτό είναι η  τέχνη, όπως και οι ζωγράφοι, όπως όλοι οι καλλιτέχνες  καταγράφουν πράγματα από τη πραγματική μας ζωή. Η Eurovision έχει διαμορφωθεί ανάλογα με την εποχή. Δεν μπορώ να την κρίνω, γιατί είμαι ένα άτομο άλλης γενιάς, προσπαθώ να καταλάβω το τι γίνεται. Σίγουρα η εποχή μας παίζει ρόλο, όχι μόνο στη Eurovision, αλλά η μουσική δε βασίζεται πλέον, δεν ξεκινάει μάλλον να χτίζεται από τη μελωδία, ξεκινάει να χτίζεται από το ρυθμό, οπότε ζούμε στην εποχή του ρυθμού και πάνω σε όλα αυτά μπορεί να ολοκληρωθεί ένα κομμάτι, να βάλεις τη μελωδία, να βάλεις το στίχο και να περιγράψεις το τι ζούμε σήμερα.

Έχεις τη φήμη του καλού παιδιού με ήθος και ευγένεια . Στις συνεργασίες σου υπήρχε πάντοτε θετικό κλίμα ;όταν ξεκινάς μια συνεργασία και ανακαλύπτεις στην πορεία, ότι δεν ταιριάζουν τα χνώτα σου, συμβιβάζεσαι και συνεχίζεις ή αποχωρείς σε βάρος του πορτοφολιού σου;

Κοίταξε, τώρα αυτό το θέτεις πολύ γενικά .Θα πω όμως, ότι πάρα πολλές δυσκολίες σε συνεργασίες είχα συναντήσει, όπως όλοι οι καλλιτέχνες, οι οποίοι διεκδικούν μια καλύτερη θέση και για να φτάσεις ψηλά και να είσαι πρώτο όνομα σίγουρα έχεις διεκδικήσει και έχεις κερδίσει κάποια πράγματα. Από κει και πέρα δεν έχει να κάνει ,αν είσαι καλό ή κακό παιδί, πάντα διεκδικούσα αυτό που έπρεπε. Σίγουρα είχα κι έναν άνθρωπο δίπλα μου, που ήταν  ο παραγωγός μου και ο σύζυγός μου, ο Παναγιώτης ο Μαθιέλης, ο οποίος έμπαινε μπροστά και με οδηγούσε σωστά για την κάθε σεζόν και τις συνεργασίες, που θα έκανα. Όλα αυτά όμως, όταν ξεκινούσε μια συνεργασία, με ένα μαγικό τρόπο, όταν ανεβαίναμε στη σκηνή, πάντα ήμασταν ενωμένοι και πάντα παλεύαμε για τη δουλειά μας κι αυτό μας έδενε, η δουλειά μας έδενε. Μεταξύ των καλλιτεχνών μπορεί να υπάρχουν διαφορές, πάντα υπήρχαν διαφορές, το θέμα είναι πως τις αντιμετωπίζεις. Δεν έχει να κάνει όμως αυτό με το καλό ή το κακό παιδί. Εγώ το όραμα, που είχα ,το κατέκτησα .Το ότι έχω κάνει τραγούδια, που άντεξαν στο χρόνο, το ότι έχω αγαπηθεί πάρα πολύ από τον κόσμο, είχα μια στάση μέσα στα πράγματα, που δε χρειάστηκε, δεν έβγαλα ποτέ την προσωπική μου ζωή προκειμένου να μην ξεχαστώ και με άγχος μπας και γίνει κάτι δεν ξέρω τι. Δεν έκανα ποτέ αυτό να βρίσκω  δηλαδή κάθε φορά κάποια αιτία να ασχοληθεί ο κόσμος μαζί μου. Δεν με ενδιέφερε αυτό. Αυτό, που με ενδιέφερε, ήταν να ανεβαίνω στη σκηνή και να τραγουδάω, γιατί εκεί ανακάλυπτα, ότι μου βγαίνει ένας άλλος χαρακτήρας .’Όταν ανεβαίνω επάνω στο πάλκο είναι σαν να γίνεται μια αναγέννηση, δεν ξέρω κάτι γίνεται περίεργο, το οποίο με γεμίζει δύναμη, με γεμίζει ενέργεια και με κάνει ευτυχισμένη.

Δημιουργείς φιλίες στον καλλιτεχνικό χώρο Κωνσταντίνα ;

Πάντα έχω επαφές, εννοείται, ότι έχω φιλίες, πάντα οι σχέσεις μας ήταν καλές με τους καλλιτέχνες, αρκετοί είχαμε κάποιες διαφορές, δεν έγινε όμως ποτέ κάτι ακραίο, που να γίνει αφορμή να δω κάποιον και να μη μιλήσουμε. Αλλά το πιο σημαντικό ξέρεις από που το εισπράττεις, για να δεις, αν ήσουνα σωστός στην όλη πορεία; από τους ανθρώπους, που συνεργαζόμουν μόνιμα, οι μόνιμοι συνεργάτες μου, που ήταν οι μουσικοί μου, τα παιδιά, που είχα μαζί μου στα προγράμματά μου όλα αυτά τα χρόνια και οι πιο πολλοί ήταν τα ίδια άτομα. Όταν πέρασαν τα χρόνια ,δε μπορείς να φανταστείς πόση ευχαρίστηση νιώθω ,όταν μιλάμε με τα παιδιά και μου λένε τι ωραία, που περνούσαμε τότε, που ήμασταν όλοι μια οικογένεια, πόσο ωραία μας φέρθηκες κι εσύ και ο Παναγιώτης ο Μαθιέλης. Αυτό για μένα Άννα είναι  η μεγαλύτερη ικανοποίηση, οι συνεργάτες μου να λένε καλά λόγια και να μην ακούω .όπως κάποιοι άλλοι απά πα πα συνεργαστήκαμε και δε θέλουμε να ξανά συνεργαστούμε. Για μένα αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Ήταν η στάση ζωής.

Έχεις όλο το πακέτο, διαθέτεις μια εντυπωσιακή εμφάνιση και κίνηση πάνω στην πίστα κι ένα φανατικό κοινό, που σε ακολουθεί πιστά όλα αυτά τα χρόνια. Πιστεύεις, ότι αν δεν είχες την εικόνα, που έχεις, μόνο με τη φωνή σου θα έκανες την ίδια καριέρα; Το ερώτημά μου είναι, μια εξαιρετικά όμορφη παρουσία, αλλά άφωνη τραγουδίστρια, που είναι καλή στο να κάνει μόνο show στις πίστες, μπορεί να αντέξει στο χρόνο; μια ωραία γυναίκα χωρίς όμως φωνητικές ικανότητες θα την ξεράσει ο χώρος; ποια είναι η άποψή σου;

Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Για να κάνεις καριέρα και να έχεις διαχρονικότητα πρέπει πρώτον να έχεις μια καλή φωνή, να έχεις μια καλή παρουσία, να έχεις μια καλή συμπεριφορά, να αγαπάς τον κόσμο, γιατί ο κόσμος σε ανεβάζει, ο κόσμος σε κατεβάζει. Να έχεις το μυαλό, να διακρίνεις τί είναι αυτό που σου πάει και τί είναι αυτό, που πρέπει να πεις, για να αντέξεις στο χρόνο, να κρίνεις το στίχο, να κρίνεις τη μουσική, είναι πολλά πράγματα, που παίζουν ρόλο. Δεν είναι, αν δεν έχεις το ένα, έχεις το άλλο θα κάνεις καριέρα. Όχι, είναι ένα πακέτο και τύχη κι ο θεός βοηθός και πάμε.

Κωνσταντίνα έχεις αναλλοίωτη ομορφιά, χωρίς αισθητικές επεμβάσεις , που παραμορφώνουν πολλές φορές. Πώς βλέπεις αυτή τη μόδα της εποχής μας, χείλια, που φουσκώνουν, χαρακτηριστικά, που “πειράζονται”, παρουσίες δίπλα μας μη αναγνωρίσιμες και πανομοιότυπες;

Πιστεύω, ότι  είμαι υπέρ των πλαστικών επεμβάσεων, γιατί έχω κάνει κι εγώ κάποιες μικροεπεμβάσεις ξεκινώντας από τα αυτιά μου αρχικά σε πιο μικρή ηλικία, που έχω κάνει, αλλά τις επεμβάσεις τις υπερβολικές, που  παραμορφώνουν το πρόσωπο και δεν αφήνουν ούτε μια ρυτίδα δεν τις εγκρίνω, νομίζω ότι ζούμε στην εποχή, που αυτό είναι στη μόδα, αλλά ας μην ξεχνάμε, ότι κάποτε ήτανε στη μόδα οι γυναίκες να φουσκώνουν τα χείλη τους με σιλικόνη κι όχι κολλαγόνο κι όποιοι πρόλαβαν και έκαναν αυτό το λάθος, αυτό δε διορθώνεται. Όλες αυτές οι επεμβάσεις οι υπερβολικές κάποια στιγμή, όταν θα  φτάσουν οι κοπέλες αυτές σε κάποια ηλικία, ίσως τα πράγματα να μην είναι αναστρέψιμα. Μικροεπεμβάσεις ναι υπερβολές όχι. Είμαι κατά των υπερβολών στο καθετί, η υπερβολή πάντα δεν κάνει καλό, είτε στο φαγητό κάνεις υπερβολή είτε στη δίαιτα κάνεις υπερβολή, είτε στη γυμναστική κάνεις υπερβολή, όπου κάνεις υπερβολή δεν είναι καλό πράγμα.

1992 Yanni και “Μια Ελλάδα φως”, η συνεργασία σταθμός στην καλλιτεχνική σου διαδρομή, που απογείωσε τη δισκογραφική σου καριέρα. Ο διεθνούς φήμης συνθέτης Γιάννης Χρυσομάλλης έντυσε με τη μουσική του τους στίχους της Τασούλας Θωμαϊδου. Αυτή η συνεργασία θα μπορούσε να είναι η απαρχή μιας διεθνούς καριέρας;

Όχι ,δεν το σκεφτήκαμε έτσι. Ήταν μια ιδέα του Μίλτου  Καρατζά, διευθυντή  της BMG της δισκογραφικής εταιρείας, που τότε συνεργαζόμουν, να κάνω μια συνεργασία με ένα ξένο συνθέτη. Αυτό ήταν για μένα ένα πάρα πολύ καλό βήμα, όχι μόνο σα συνεργασία με το Yanni ,αλλά ξεκίνησα μια πορεία μαζί με τη στιχουργό Τασούλα Θωμαϊδου, που με στιγμάτισε και γράφει το “Μια Ελλάδα φως”, το οποίο είναι ένα τραγούδι, που υμνεί την Ελλάδα, υμνεί  την Κύπρο και έχει μηνύματα απίστευτα μέσα το τραγούδι, αυτή η ποίηση, γιατί αυτό, που έχει γράψει η Τασούλα Θωμαϊδου είναι ποίηση θα έλεγα  και ήταν και αντάξιο της μελωδίας του Yanni, του διεθνούς φήμης συνθέτη, αυτού του μεγάλου, που έχει διεθνή αναγνώριση. Εμείς κοιτάμε όμως το τι κάνουμε εδώ στα μικρά σύνορα της Ελλάδας και το τραγούδι αυτό το γράψαμε με πολλή μεγάλη χαρά, πραγματικά το θεωρώ ένα μικρό διαμάντι στη δισκογραφία μου, ένα τραγούδι, που αγαπήθηκε, αλλά μπήκε και σε όλα τα σχολεία του Ελληνισμού, γιατί με καλούν κάθε χρόνο από τα νηπιαγωγεία, τα δημοτικά, που κάνουνε εκδηλώσεις τα παιδιά κι έχουν αυτό το τραγούδι στις γιορτές τους και να πω, ότι αυτή η συνεργασία πραγματικά με το Yanni και την Τασούλα Θωμαϊδου ήταν πολύ μεγάλη τύχη νομίζω για μένα σαν συνεργασία. Καταρχήν μου άνοιξε το δρόμο να με εμπιστευτεί και να μου γράψει η Τασούλα τον επόμενο δίσκο “όταν η καρδιά μου τραγουδά τη Μεσόγειο”, όπου υπήρχε μια ιδέα και συλλέξαμε τραγούδια πολύ γνωστά ,αγαπημένα ,από χώρες, που βρέχονται από τη Μεσόγειο και η Τασούλα έγραψε στίχο πάνω σε αυτά τα τραγούδια .Υπάρχει ένας σύνδεσμος, η φιλία μας, η ζωή μου, η Τασούλα εμπνέεται από τη στάση μου και από τη ζωή μου, από το τι άνθρωπος είμαι, για να μου γράφει πράγματα. Ακόμα και η τελευταία δουλειά, ένα υπέροχο ταγκό “μη φέγγεις, ζηλεύω” σε στίχους και μουσική της Τασούλας Θωμαϊδου, αυτό μου λέει, όταν άνθρωποι συνεργάζονται χρόνια και ξέρουν τι μπορεί να πει ένας τραγουδιστής, γιατί εμείς οι τραγουδιστές τι κάνουμε; παίρνουμε ένα τραγούδι και το χρωματίζουμε, αλλά το τραγούδι, για να το πούμε έτσι, όπως πρέπει, θα πρέπει να μας εκφράζει η μουσική, αλλά κυρίως ο στίχος, παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο αυτό.

Ποιοι άλλοι συνθέτες έδωσαν ώθηση στην καριέρα σου; ποιος από αυτούς έγραψε τραγούδια κομμένα και ραμμένα επάνω σε σένα; Ποιους ανθρώπους του χώρου, που συνέβαλαν στην εξέλιξή σου, θα ήθελες να ευχαριστήσεις;

Εννοείται το Μάριο Τόκα, τον Παναγιώτη Μαθιέλη, που μου έχει γράψει αρκετά τραγούδια στη δισκογραφία μου, αλλά ήρθα και κούμπωσα σε πολλούς μεγάλους συνθέτες, δηλαδή όπως ο Αλέκος Χρυσοβέργης μαζί με το Σπύρο το Γιατρά, που έγραψαν υπέροχα τραγούδια για μένα .

Τηλεφώνησα σήμερα στον Αλέκο Χρυσοβέργη, για να του ευχηθώ για τη νέα χρονιά και ήρθε η κουβέντα  στη σημερινή μας συνέντευξη .Μου είπε λοιπόν τα καλύτερα για την Κωνσταντίνα  και σου στέλνει την αγάπη του και τις ευχές του για καλή Χρονιά .

Κι εγώ στέλνω την αγάπη μου στον Αλέκο, είναι φοβερός πραγματικά. Πάντα τον θαύμαζα, απλός άνθρωπος, καλός ,αλλά κι ο Σπύρος ο Γιατράς, ο Σπύρος μας, που ήταν ένα γελαστό πλάσμα και πάντα σε συνεργασία με τον Αλέκο μας χτίσανε και έβαλαν ένα πολύ σημαντικό λιθαράκι στην Ελληνική δισκογραφία.

Με ποιον συνθέτη, που δεν έχεις συνεργαστεί  θα ήθελες να προκύψει μία συνεργασία και με ποιον από όσους έχεις ήδη συνεργαστεί θα ήθελες να ξαναδουλέψεις ;

Όταν τα πράγματα στη δισκογραφία έχουν δυσκολέψει και δεν ξέρουμε πως θα προχωρήσουμε παρακάτω, ειδικά εμείς που είμαστε γενιά, που τα είχαμε όλα στη δισκογραφία και αλλάζοντας δεν μπορούμε να εγκλιματιστούμε και τόσο πολύ, αυτό που με ρωτάς είναι θέμα, που θέλει πάρα πολύ σκέψη με ποιον θέλω να συνεργαστώ. Πρέπει πρώτα να δω τί δίσκο θέλω να κάνω και μετά να δω με ποιον θέλω να συνεςργαστώ, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα με αυτή την έννοια το λέω. Γιατί ,κάνεις ένα δίσκο, αλλά από τη στιγμή, που η εταιρεία δεν έχει τη δύναμη να τον προωθήσει και να ακουστούν τα τραγούδια, σκέφτεσαι να τον κάνεις ή όχι. Είναι πολύ εύκολο βέβαια να βγάλεις ένα τραγούδι, γιατί δεν είναι και η εποχή του δίσκου σήμερα, του ολοκληρωμένου άλμπουμ, εκτός κι αν αλλάξουν τόσο πολύ τα πράγματα ή υπάρξει μια σκέψη, του να κάνω ένα άλμπουμ, το οποίο να το θεωρήσω, ότι είναι παρακαταθήκη, είτε ακουστεί, είτε δεν ακουστεί, να καταθέσω την ψυχή μου και πλέον θα σκεφτώ με ποιο συνθέτη θα μπορούσα να κάνω αυτό το δίσκο.

Τα τραγούδια, που έχεις ερμηνεύσει, χαρακτηρίζονται εμπορικά; το λέω με την έννοια, ότι όλοι οι δίσκοι σου γίνονταν χρυσοί και πλατινένιοι με 100.000 και άνω αντίτυπα.

Φυσικά είναι εμπορικά τραγούδια, γιατί το απέδειξαν οι πωλήσεις, αλλά και ποιοτικά, γιατί άντεξαν στο χρόνο. Δεν είναι τυχαίο το ότι τραγούδια, όπως το “σημάδι” ,”οι θάλασσες “,”έχω μια καρδιά” , “σαν τριαντάφυλλο” “,θα φύγω με τους φίλους μου για Κάιρο”,το “Μια Ελλάδα φως”, όλα αυτά είναι τραγούδια, τα οποία τα ακούς και σήμερα, τα εκτιμάς και λες κοίτα τί Τραγουδάρα είναι αυτή και το λένε και νέα παιδιά.

Έχεις ερμηνεύσει σε επανεκτέλεση τραγούδια άλλων καλλιτεχνών; δικά σου τραγούδια έχουν πει άλλοι;

Δικά μου τραγούδια έχουν πει πάρα πολλοί. Εγώ δεν θυμάμαι να έχω κάνει κάποια επανεκτέλεση σε δισκογραφία, αν και το ήθελα αυτό, ένα δίσκο με παλιά τραγούδια τότε, που έκανα τη δισκογραφία μου, όλο λέγαμε ας κάνουμε αυτό το δίσκο και όλο θα το κάνουμε αργότερα, τραγούδια τα οποία έλεγα σε ζωντανές μου εμφανίσεις και ποτέ δεν κατάφερα να τα καταγράψω σε δισκογραφία. Λοιπόν σε κάποιους δίσκους, που έκανα live και έκανα επανεκτελέσεις, αλλά ήταν σε ζωντανό πρόγραμμα, ήταν live δίσκος, καθαρά σε στούντιο το μόνο τραγούδι ήταν ένα τραγούδι του Λοίζου και του Άκου Δασκαλόπουλου, που έβαλα μέσα σε ένα δίσκο μου, που ήταν το “κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε”, ένα υπέροχο τραγούδι, τότε είχαμε κάνει ένα δίσκο με τον Άκο Δασκαλόπουλο και τον Παναγιώτη Μαθιέλη και επειδή αγαπούσα πάρα πολύ αυτό το τραγούδι, μου λέει ο Άκος δεν το βάζουμε αυτό; κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε έχουν τρόπο και μου λένε.

Μακάρι τώρα να είχαν τη δική μου τύχη οι αναγνώστες μας και να σε άκουγαν, όπως εγώ, να τραγουδάς ζωντανά. Έχεις πει, ότι έχεις απορρίψει κάποια πρόταση για τραγούδι, που τελικά ερμήνευσε κάποιος άλλος κι έγινε επιτυχία. Συγκεκριμένα το τραγούδι “ ό,τι αγαπώ είναι δικό σου” σε στίχους του Γιάννη Καλπούζου και σύνθεση Χριστόφορου Γερμενή .Είσαι αυστηρή στην επιλογή τραγουδιών; Με ποια κριτήρια επιλέγεις τραγούδια;

Καταρχήν δεν επιλέγω το τραγούδι ολοκληρωμένο. Δηλαδή τα περισσότερα τραγούδια, που έχω πει στη δισκογραφία μου, ήμουνα μπροστά στο χτίσιμο των τραγουδιών, οπότε ναι το είπα αυτό, αλλά μπορώ να το διαφοροποιήσω λίγο λέγοντας ότι δεν απέρριψα το τραγούδι, γιατί δεν ήταν ολοκληρωμένο. Έτσι ,όπως ολοκληρώθηκε όμως, εμένα το τραγούδι μου άρεσε .Είχα τότε  το στίχο, ο οποίος στίχος του Καλπούζου  ήταν πραγματικά καταπληκτικός αλλά  δε μπορέσαμε να το ολοκληρώσουμε και να δέσει με τη μουσική. Το συγκεκριμένο τραγούδι δεν ήταν ένα ολοκληρωμένο τραγούδι, που το απέρριψα, οπότε δεν μετράει αυτό, έτσι όπως το είπα, γιατί δεν ήταν το ίδιο τραγούδι, αυτό θέλω να πω. Θυμάμαι από την πρώτη μου συνεργασία, που έκανα κι επειδή ο σύζυγός μου κι ο παραγωγός μου ήταν κι ο συνθέτης και γράφαμε τα τραγούδια, συμμετείχα κι εγώ στο χτίσιμο των τραγουδιών, δεν είμαι από τους καλλιτέχνες, μπορώ να πω, που έπαιρνα ένα τραγούδι κι έλεγα αυτό μου κάνει ή δε μου κάνει, υπήρξαν και τέτοιες περιπτώσεις, αλλά τα πιο πολλά τραγούδια, που είπα, χτιζόντουσαν και ήμουνα μπροστά, όταν χτιζόντουσαν και μπορεί να έλεγα κι εγώ την άποψή μου. Το σημάδι, όταν μου το έπαιξε ο Μάριος ο Τόκας δεν ήταν ζεϊμπέκικο, ήταν ένας άλλος ρυθμός και καθίσαμε μαζί με το Μάριο και το δουλέψαμε και είπαμε, ότι το τραγούδι αυτό είναι καλύτερα ο ρυθμός του να είναι ζεϊμπέκικο. Θέλω να πω, ότι συμμετείχα πάντα στο χτίσιμο ενός τραγουδιού. Δεν είναι, ότι  έπαιρνα ένα τραγούδι και ήμουνα αυστηρή ή δεν ήμουνα αυστηρή, αν έβλεπα, ότι αυτό το τραγούδι στην ολοκλήρωσή του ήταν αυτό, που έπρεπε να μπει στο δίσκο, το βάζαμε. Αν έβλεπα, ότι αυτό δεν ολοκληρωνόταν και να μη με  ικανοποιεί, έλεγα ότι αυτό το αφήνουμε και ίσως το βάλουμε αργότερα, αν καταφέρουμε και το ολοκληρώσουμε, να πούμε στο στιχουργό, να αλλάξει κάποιες φράσεις .Εγώ θυμάμαι και με το Σαράντη Αλεβιζάτο. Όταν έμπαινα στο στούντιο να γράψω τα τραγούδια για την Κωνσταντίνα με το Μάριο Τόκα, ότι ακόμα ήταν έξω στον προθάλαμο και δούλευε τους στίχους των τραγουδιών και μπορεί να έλεγα μια φράση και να έμπαινε μέσα και να μου έλεγε, αυτό το έχουμε αλλάξει, πάμε να το πούμε έτσι να δούμε, αν είναι καλό. Αυτό θέλω να τονίσω, ότι συμμετείχα ενεργά.

Έχεις ζήσει τις χρυσές εποχές του τραγουδιού. Αν ξεκινούσες την καριέρα σου στη σημερινή εποχή, πιστεύεις, ότι θα ήταν τα πράγματα πιο δύσκολα ή πιο εύκολα; Ένας σημερινός νέος καλλιτέχνης αντιμετωπίζει τις ίδιες δυσκολίες λιγότερες ή περισσότερες;

Σίγουρα και τότε υπήρχαν δυσκολίες και τώρα υπάρχουν δυσκολίες, γιατί το να κάνεις καριέρα, αυτό το μονοπάτι είναι πάρα πολύ δύσκολο, το να ξεχωρίσεις. Υπάρχει μία διαφορά όμως, τότε αν κατάφερνες να ξεχωρίσεις και έκανες σωστά βήματα, υπήρχε διάρκεια. Τώρα όλα συντελούν στο να μην έχει διάρκεια ένας καλλιτέχνης, γιατί το λέω αυτό; ζούμε στην εποχή της ταχύτητας. Μπορεί να χτίσεις κάτι και να βγει ένας άλλος, που να καταφέρει να σε προσπεράσει, γιατί τρέχουν όλα πολύ γρήγορα,  θα βγει κι άλλος κι άλλος. Αν δεν κάνεις σημαντικά βήματα, είναι πολύ δύσκολο να έχεις διάρκεια στο χρόνο. Γ’ αυτό δε φταίει κανένας από τους καλλιτέχνες, θέλει μεγαλύτερη προσοχή, θέλει πιο σωστά βήματα και να βρίσκεις τρόπους να δημιουργείς και να μη σε ξεχάσει ο κόσμος. Είναι πολύ πιο επικίνδυνο τώρα, γιατί βγαίνουν με ταχύτητα φωτός οι καλλιτέχνες και αυτό δεν είναι μόνο στο τραγούδι, που συμβαίνει. Εδώ πάει η κόρη μου να μου δείξει να πατήσω δυο τρία κουμπιά,που της ζητάω τη βοήθειά της κάτι για το ίντερνετ και τα κάνει σαν αστραπή και δεν μπορώ να τα καταλάβω .Θέλω να πω η ίδια μας η ζωή τρέχει πάρα πολύ γρήγορα .Δεν προλαβαίνουμε και τρέχουν όλοι από πίσω, οπότε θέλει μεγαλύτερη προσπάθεια και μεγαλύτερη προσοχή, για να κάνεις μια σταθερή καριέρα.

Ο κόσμος αναγνωρίζει τη μελωδική φωνή της Κωνσταντίνας ανάμεσα σε φωνές πανομοιότυπες, που τις ακούς και δεν ξέρεις σε ποιους ανήκουν. Εσύ έχεις ξεχωρίσει σημερινούς νέους τραγουδιστές, που αξίζουν το θαυμασμό σου;

Είναι αρκετοί νέοι καλλιτέχνες, που είναι αξιόλογοι πραγματικά, οι οποίοι μπορεί να μην έχουνε φτάσει να έχουν κάνει μεγάλη καριέρα, αλλά βγαίνουν πολλοί καλλιτέχνες. Σίγουρα η εποχή είναι πολύ διαφορετική, η μουσική είναι επίσης διαφορετική, που δεν είναι μέσα στα πλαίσια να μου αρέσει εμένα αυτή η μουσική, αλλά εγώ ακούω πολύ ενδιαφέροντα πράγματα πραγματικά, δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό τώρα, για να αναφερθώ, αλλά ακούω πολύ μεγάλα ταλέντα και να σου πω, υπάρχει και πιο μεγάλη παιδεία τώρα, τα παιδιά αυτά έχουν βγάλει πολύ πιο προχωρημένα ωδεία από ότι βγάζαμε εμείς παλιά, είναι πιο εξοικειωμένοι με το σύστημα αυτό, που μπορούν να ενορχηστρώσουν, να κάνουν ήχους δικούς τους και αυτοί καθορίζουν και το σήμερα.

Πως βλέπεις τις σημερινές αποδοχές των καλλιτεχνών εν συγκρίσει με παλιότερες εποχές;

Τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα για όλους, καμία σχέση .Καταρχήν δεν υπάρχουν χώροι, για να δουλέψεις. Εγώ θυμάμαι, όταν είχε αλλάξει πάρα πολύ το σύστημα και πλέον τα μαγαζιά, αυτά, που δούλευα εγώ τουλάχιστον, έξι μέρες τη βδομάδα, τώρα δουλεύουν δύο. Δεν υπάρχει ροή εμφανίσεων, οπότε δυσκολεύουν και οι αποδοχές, εννοείται, σε  μια περίοδο, που καλείται ο κάθε καλλιτέχνης να κάνει τη δική του παραγωγή  κι αν δεν είναι ανεξάρτητος, δηλαδή να έχει ένα στούντιο δικό του, να μπορεί να κάνει μια παραγωγή και να την βγάλει με κάποιους φίλους του, είναι πάρα πολύ δύσκολα. Από την άλλη όμως είναι και το ίντερνετ, όπου πλέον οι πιτσιρικάδες μπορούν να κάνουν τη δική τους παραγωγή, να την προωθήσουν οι ίδιοι και αυτή είναι η καινούρια βιομηχανία του τραγουδιού, νομίζω προς τα κει οδεύουμε.

Κωνσταντίνα η πίστα απαιτεί και το κόστος αγοράς ενδυμάτων. Το επωμίζεται ο καλλιτέχνης ή υπάρχουν οίκοι μόδας, που χάριν διαφήμισής τους σας τα δανείζουν;

Και τα δυο συμβαίνουν. Πολλές φορές έχω επενδύσει στη δουλειά μου και έχω αγοράσει τόσα χρόνια πολλά ρούχα, τα οποία τα έχω πλέον βεστιάριο, γιατί τώρα δεν έχω τη μεσούλα, που είχα παλιά και δε μου μπαίνουν, άρα είναι στο βεστιάριο. Κάποια ρούχα έχω το σπόνσορά μου, που μου τα δίνει και είναι η Christine & Joe, μια καταπληκτική σχεδιάστρια μόδας, είναι φίλη μου χρόνια τώρα, ό,τι χρειαστώ το έχω .

Σε είδα πρόσφατα σε μια τηλεοπτική σου εμφάνιση με το Γιώργο Θεοφάνους και φορούσες ένα εντυπωσιακό  κόκκινο φόρεμα. Να υποθέσω ότι ήταν της Christine & Joe;

Έτσι ακριβώς και αυτό το καταπληκτικό κόκκινο φόρεμα ήταν της Christine & Joe και την ευχαριστώ πολύ ακόμα μια φορά.

Έχεις αλλάξει και στυλ στα μαλλιά, τα κόντυνες κι αυτό σου πάει ακόμα πιο πολύ, αν και το μήκος των μαλλιών στο δικό σου πανέμορφο πρόσωπο δεν παίζει κανένα ρόλο, πραγματικά σου πάνε όλα, είσαι μια κούκλα Κωνσταντίνα μου. 

Ευχαριστώ πολύ .Έχω κι έναν άλλο φίλο, ο οποίος είναι πάντα δίπλα μου για την εικόνα μου σε ότι αφορά τα μαλλιά μου, είναι από τα dino&gino που είναι ο Ηλίας ο Κατσαρός, ο οποίος δημιούργησε αυτό το καινούριο το στυλ με το κοντό το μαλλάκι, μου δίνει μια φρεσκάδα και αυτό θα κρατήσω, θα το υιοθετήσουμε για αρκετά χρόνια, ίσως για πάντα, είναι και βολικό, αλλά ο τρόπος, που μου το κουρεύει, μου πάει πάρα πολύ και πραγματικά τον ευχαριστώ, γιατί κάθε φορά που πηγαίνω, αυτός ο ενθουσιασμός, που δείχνει κάθε φορά, που μου φτιάχνει το μαλλί μου, είναι το κάτι άλλο, μου αρέσει πάρα πολύ.

Επίσης διατηρείς ένα άψογο σώμα, είσαι πιο αδύνατη από ποτέ .

Υπήρξα και πιο αδύνατη κι αυτό το μαρτυράνε τα ρούχα, που φορούσα τότε, αλλά τα χρόνια περνάνε και επειδή κρατήθηκα σε πολύ καλή φόρμα και κιλά και

τώρα μεγαλώνοντας θεωρούμαι, ότι είμαι μια κοπέλα με καλό σώμα για την ηλικία μου .

Εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα, στούντιο για εγγραφές τραγουδιών, βιντεοκλίπ, προσκλήσεις σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, καταλήγεις να δουλεύεις μέρα -νύχτα. Όταν σκορπίζεσαι έτσι, πότε βρίσκεις το χρόνο για την Κωνσταντίνα, για τη προσωπική και την οικογενειακή σου ζωή;

Εντάξει, τώρα η κόρη μου μεγάλωσε και δεν τρέχω, όπως έτρεχα παλιά σε στούντιο, που δεν έπαιρνα ανάσα, τραγουδούσα κιόλας κάθε βράδυ, αυτό συνέβαινε παλιά. Οι ρυθμοί, που περιγράφεις ήταν παλιά, τώρα είναι πιο χαλαρά τα πράγματα, κάνω πιο σταθερά βήματα, πιο μελετημένα, είναι η εποχή, που κάνω πολύ πιο προσεχτικές επιλογές στα βήματά μας, γιατί ζούμε σε μια εποχή, που μας έχει δημιουργήσει ένα πολύ μεγάλο άγχος, το πως θα επιβιώσουμε, μιλάω και για τη νέα γενιά και για όλους τους καλλιτέχνες, το πως θα κρατηθούμε στο χώρο, αυτό είναι μια πολύ μεγάλη παγίδα και θα το εξηγήσω, γιατί το θεωρώ παγίδα,  στο άγχος σου να είσαι στην επικαιρότητα, να μη χαθείς και να μη θεωρηθείς τραγουδιστής, που σε ξέχασε ο κόσμος, αναγκάζεσαι να κάνεις πράγματα, τα οποία μπορούν να αποβούν μοιραία, με την έννοια του να κάνεις  επιλογές, βλέπω οι περισσότεροι τραγουδιστές να έχουν εισχωρήσει στην τηλεόραση, που παλιότερα δε συνέβαινε αυτό το πράγμα, αυτό δεν ξέρω, που θα μας βγάλει και που θα βγάλει τον καθένα. Αυτό, που με ενδιαφέρει εμένα για την Κωνσταντίνα είναι να μπορέσω να διαφυλάξω μέσα σε αυτό, που μας έρχεται και σε αυτό που ζούμε δηλαδή, τη δυσκολία, μέσα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, πως να διαφυλάξω αυτό, που έχω χτίσει.

Ποιο από τα τραγούδια  σου σιγοτραγουδάς συχνά;

Πολλά “ χωρίς φτερά”  τραγουδάω πάρα πολύ χωρίς φτερά, που θα πας, εσύ δεν ξέρεις να πετάς, σίγουρα το “τηλεφωνώ” ,αρκετά τραγούδια δικά μου κατά καιρούς μου έρχονται στο μυαλό .

Αυτή τη στιγμή, που βρίσκεσαι καλλιτεχνικά; που  εμφανίζεσαι και ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Αυτή τη στιγμή κάνω συνεργασίες διάφορες με ανθρώπους, που εκτιμώ πολύ. Κάνω διάφορες εμφανίσεις σε διάφορους χώρους. Θεωρώ, ότι η Αθήνα ,δηλαδή τα μαγαζιά, δεν είναι έτσι όπως ήτανε παλιά και το να κάνεις ένα διήμερο σε ένα μαγαζί δεν είναι σεζόν, οπότε κάνω διάφορες εμφανίσεις και από το καλοκαίρι μαζί με τις συναυλίες, που έκανα, έχω ξεκινήσει να κάνω μια συνεργασία με το Μάκη το Δελαπόρτα, όπου κάνουμε μια παράσταση, η οποία είναι μουσικό θεατρική με βάση και αντικείμενο το βιβλίο, που έχει γράψει “Τα Backstage του ελληνικού σινεμά” και κάνουμε διάφορες παραστάσεις. Κάνω διάφορες περιοδείες και στην Κύπρο και στην Αγγλία και στην Αμερική, κάνω αρκετά  πράγματα .

Ο Μάκης  Δελαπόρτας επίσης στο περιοδικό social profile Οκτώβριος 2022  κατέγραψε τη ζωή σου σαν ταινία με φωτογραφικό υλικό από την καριέρα σου. Φίλες και φίλοι της OneNews.gr  η  πολυαγαπημένη μας τραγουδίστρια Κωνσταντίνα έδωσε σήμερα την ευκαιρία σε όλους εσάς  να απολαύσετε τη συντροφιά της ψιθυρίζοντας τα υπέροχα τραγούδια της.  Κωνσταντίνα μου ευχαριστούμε θερμά για τις μοναδικές στιγμές, που μας χαρίζεις όλα αυτά τα χρόνια με τα τραγούδια και το μπρίο σου  κι ευχόμαστε να συνεχίζεις να το κάνεις για πολλά-πολλά χρόνια ακόμα. Καλή χρονιά Κωνσταντίνα μου. Σου δίνω το λόγο, για να κάνεις εσύ τον επίλογο αυτής της συνέντευξης.

Να ευχηθώ λοιπόν  σε σένα και όλο τον κόσμο καλή χρονιά, υγεία να έχει όλος ο κόσμος. Την αγάπη να την ψάξουμε λίγο, γιατί είναι πολύ σημαντικό αυτό, να υπάρχει αγάπη στη ζωή μας, να αγαπάμε το συνάνθρωπό μας. Αλληλεγγύη και δύναμη σε όλους, γιατί ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές και δύσκολα χρόνια και ας γίνουμε όλοι μια γροθιά.