Εσείς κάνατε τον απολογισμό σας !!

Απόγευμα Σαββάτου γύρω στις πέντε μια καλή ώρα για έναν ελληνικό καφέ με γεύση μαστίχας Χίου η μία ζεστή σοκολάτα με φουντούκι.
Μουντός ο καιρός και η βροχή δυναμώνει. Τουλάχιστον δεν έχουμε παγωνιά σήμερα να μας τρυπάει τα κόκαλα.
Μόνη στο σπίτι  με την μουσική παρέα και η σκέψη μου να κλητεύει στα δικά της  παράξενα σοκάκια.
Σε απόσταση αναπνοής τα θέλω μου και τα πρέπει ποτέ μου δεν μπόρεσα η αλήθεια να ζυγιάσω καλά τα δύο αυτά ρήματα στη ζωή, η μπορεί να μην ήθελα να το κάνω.
Σκέψεις πολλές και δεν ξέρω γιατί θέλω απόψε να κάνω  τον απολογισμό μου για έναν χρόνο που έφυγε….Έφυγε και ότι έδωσε έδωσε και ότι πήρε πήρε. Μπερδεμένα τα συναισθήματα μου έτσι μου έρχεται ένα κόμπος στο λαιμό  και θέλω να του πω να του φωνάξω, έλα βρε φίλε χρόνε να κάνουμε τον απολογισμό μας, εσύ τον δικό σου και εγώ τον δικό μου.
Οι λέξεις  όμως μπερδεύονται στα χείλη σαν τις κορδέλες στα μαλλιά. Και εσύ ήσουν ένα χρόνος σαν τον προηγούμενο. Πανδημία covit 19 με μάσκες και αντισηπτικά δέσαμε τις μέρες μας  και η απογοήτευση  έκανε χαρακιές στο πρόσωπό μας,
΄Ένας χρόνος ολόιδιος πάτησε στα ίδια βήματα και εμείς  χορέψαμε στους ίδιους ρυθμούς, Και τι δεν νιώσαμε, και τι δεν είπαμε και τι δεν κρύψαμε..!!
Έφυγες και εσύ  αφήνοντας πίσω σου ερωτηματικά, απορίες, αλλά μας έδωσες και χαρές και μας άφησες ωραίες  αναμνήσεις. Μα έτσι είναι ήττες και νίκες πάνε αντάμα. και εμείς λέγαμε πολλές φορές μπόρα είναι θα περάσει.
Το λέγαμε πολλές φορές για να το πιστέψουμε.
Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή την στιγμή έχω μία ένταση μέσα μου και έναν εκνευρισμό  και συνειδητά
δεν θέλω να σκεφτώ τον χρόνο που έφυγε. Ένας χρόνος που περπάτησε στην ψυχή μας. Που λύγισε τα κορμιά μας, που μπέρδεψε τη γλώσσα μας. Πόντο πόντο  ανεβήκαμε τις δυσκολίες και αντέξαμε γιατί έχουμε την δύναμη .Πονέσαμε πολλές φορές και κλάψαμε γιατί χάσαμε φίλους γνωστούς συνεργάτες, πονέσαμε βαθειά στη ψυχή .Απογοητευτήκαμε  αλλά και χαρήκαμε .
Πιστέψαμε σε ανθρώπους   που δεν άξιζαν, αλλά τους κάναμε θεούς, Δώσαμε χέρι βοήθειας μας έδωσαν αχαριστία. Πονέσαμε αλλά αυτό που νιώσαμε  μας έκανε σοφούς δυνατούς και έμπειρους.
Έφυγες  χρόνε μου και εσύ κι είχες πολλά γεγονότα, και πίσω από τα γεγονότα υπάρχουν άνθρωποι.
Πανδημία, φωτιές το καλοκαίρι, πλημμύρες  άνθρωποι που χάθηκαν και απώλειες μεγάλες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, αλλά και εγκλήματα  όπως η δολοφονία στα γλυκά νερά, η η δολοφονία στη Τζιά., Αλλά είχαμε και στιγμές χαράς  αισιοδοξίας με την κατάκτηση των χρυσών μεταλλίων στους αγώνες στο Τόκιο.
Αλλά ήσουν και ένας χρόνος γεμάτος από δυνατούς έρωτες αγάπες, χωρισμούς και διαζύγια.
Έτσι είναι η ζωή με τα πάνω και τα κάτω της.
Μαζί με σένα χρόνε γνωρίσαμε ανθρώπους υποκριτές, ανθρώπους που δεν κράτησαν τις υποσχέσεις, και εμείς τους είχαμε εκτιμήσει, και δεν βάλαμε το δικό μας συμφέρον, ίσως δεν είδαμε  πως είχαν ήδη  ακουμπήσει το καλάμι.
Όμως μαζί με σένα χρόνε γνωρίσαμε υπέροχους ανθρώπους  ελεήμονες  ανθρώπους με ζεστή καρδιά με αξιοπρέπεια .. και σεβασμό. Ανθρώπου που στάθηκα δίπλα μας στη χαρά και στο δάκρυ.Άνθρωποι που χιλιόμετρα μακριά, μα τόσο κοντά στην καρδιά μας.
Ε ναι θέλω να σε ευχαριστήσω χρόνε μου  για τις μεγάλες χαρές που μου έδωσες και για τις όμορφες και δυνατές στιγμές που έζησα και πέρασα μαζί σου,αλλά και για τις ευχάριστες ειδήσεις και ήταν πολλές.
Δεν είμαι αχάριστη και σε ευχαριστώ για τα ωραία που πέρασα,Για τήν καλή υγεία που είχε η οικογένεια μου τα αγαπημένα μου πρόσωπα και εγώ.
Δεν είχα καλαματιανό μαντήλι να κουνήσω αλλά σου έκλεισα γλυκά το μάτι   και με ένα δυνατό χαμόγελο και αισιόδοξο σε αποχαιρέτησα.
Απόγευμα Σαββάτου και ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου, και η ζεστή μου σοκολάτα δεν τελείωσε ακόμη.
Καλή χρονιά φίλοι αγαπημένοι.Καλά να είμαστε στο 2022,!!

Τα σέβη μου  Αγγέλα Μαντιού.!