Δημήτρης Δημητριάδης : “Αγάπη στο ραδιοφωνικό μέσο και σεβασμός στον ακροατή”

Τελικά δεν χρειάζεται να γράψεις και να ενορχηστρώσεις τραγούδια, ώστε να λέγεσαι παραγωγός..Η έννοια είναι αρκετά ξεκάθαρη.

Η μηχανική κίνηση καφές-ραδιόφωνο είναι για πολλούς μια αγαπημένη καθημερινή συνήθεια .Κατά την διάρκεια  της ημέρας, το ραδιόφωνο συμμετέχει ως παρέα στις ασχολίες μας. Η χροιά φωνής, η επιλογή των τραγουδιών, τα ενδιαφέροντα θέματα συζήτησης αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία που χρησιμοποιεί ένας ραδιοφωνικός παραγωγός, προκειμένου να κεντρίσει το ενδιαφέρον του ακροατή.

Αφού το ξεκαθαρίσαμε και αυτό, ήρθε η στιγμή να μιλήσω με τον Δημήτρη Δημητριάδη ραδιοφωνικό παραγωγό. Η συζήτησή μας γύρω από την αγαπημένη του ασχολία με έκανε να νιώσω σαν την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο, ψαρωμένος , αλλά έτοιμος να εκπαιδευτώ.

Ο Δημήτρης Δημητριάδης είναι μια απ’ τις πιο έμπειρες , αναγνωρίσιμες και ζεστές φωνές του ραδιοφώνου.

Με πολλά χρόνια στο ενεργητικό του, χιλιάδες ώρες πίσω από το μικρόφωνο, είναι ο πλέον κατάλληλος για να μας μιλήσει για τον μαγικό κόσμο του ραδιοφώνου, την μουσική, τους καλλιτέχνες και το συναίσθημα που πηγάζει από το μέσο.

Ήρθε η ώρα να του υποβάλλουμε τις παρακάτω ερωτήσεις:

Πότε και πως προκύπτει η πρώτη σου επαφή με το μικρόφωνο και το ραδιόφωνο γενικότερα;

Η πρώτη μου επαφή ηταν στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, τότε που ακόμα πηγαίναμε σχολείο, επηρεασμένοι απ΄τις ελληνικές ταινίες και ιδιαίτερα την ταινία με τον Στάθη Ψάλτη, ‘ΒΑΣΙΚΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ’.. Άλλες εποχές τότε, άλλου είδους επικοινωνία , και ήταν κάτι το ιδιαίτερο, το ξεχωριστό να έχεις δικο σου πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό. Μαζί με την παρέα μου έκανα τα πρώτα μου βήματα στο ραδιόφωνο. Αντί να πάμε για καφέ, κάναμε ραδιοφωνικά πράγματα με τον Μιχάλη Ρακιντζή και γενικά με τέτοιου είδους μουσικής και καλλιτέχνες όπως η Μαντώ και πολλούς άλλους. Η πιο σοβαρή και εντός εμβέλειας επαφή έγινε το 1996 όταν πήγα στο ραδιόφωνο να δω έναν φίλο μου. Μου είπε να μείνω λίγο και να βάζω τραγούδια μόνο..έτσι από τότε μέχρι σήμερα είμαι στο ΑΚΡΟΑΜΑ ΣΕΡΡΩΝ.

Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με το ραδιόφωνο?

Γιατί μου αρέσει η μουσική. Ακούω τα πάντα, από κλασσική , ροκ, δημοτικά τα πάντα όλα. Η μουσική πάντα ήταν το πάθος μου. Το ραδιόφωνο μπήκε μοιραία στην ζωή μου.

Ζείς το ραδιόφωνο πολλά χρόνια. Πες μου διαφορές που παρατηρείς στο μέσο, τότε και σήμερα?

Το τότε ήταν πιο άμεσο. Το σήμερα έχει γίνει ψηφιακό και απρόσωπο απ΄την μεριά του μέσου. Ο κόσμος κάποτε έπαιρνε τηλέφωνο, τώρα στέλνει μηνύματα. Υπήρχε ο δίσκος το βινύλιο, τώρα όλα είναι ψηφιακά. Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη διαφορά. Κάτι άλλο που παρατηρώ είναι με εμάς τους παραγωγούς. Πρώτα ο ακροατής τον φανταζόταν τον παραγωγό ,ενώ τώρα τον βλέπει…πως είναι, τι είναι, γιατί είναι….{ γέλια}..Είναι ένα είδος μικρής τηλεόρασης.

Οι εκπομπές σου στηρίζονται κυρίως στην επαφή με το κοινό, με το οποίο επικοινωνείς καθημερινά. Πες μου ένα περιστατικό που σου έχει μείνει στην μνήμη σου , είτε γιατί ήταν αστείο ή για οποιοδήποτε ιδιαίτερο λόγο?

Κάποια παιδιά απ΄το Ισραήλ που είχαμε γνωριστεί απ΄το ίντερνετ, είχαν έρθει να με γνωρίσουν από κοντά. Μου έκανε πραγματικά εντύπωση γιατί την απόσταση δεν την λες και μικρή. Ένα άλλο χαρακτηριστικό γεγονός και λίγο αστείο ήταν πως όταν έβγαινα έξω τα κορίτσια ο,τι φορούσα κομποσκοίνια, σταυρουδάκια μου τα έπαιρναν. [γέλια]. Αισθανόμουν σαν τον Σάκη Ρουβά…{γέλια}. Και θα σου πω και κάτι ακόμα. Μου έστελναν γράμματα και μου έλεγαν  Ρε μην νομίζεις ότι δεν σ ακούμε απλά δεν σε χωνεύουμε. Ήξεραν τα πάντα για μένα [γέλια]. Είναι απ’ τις στιγμές που τις κρατάς και τις θυμάσαι για χρόνια. Με έκανες και τα θυμήθηκα όλα αυτά και γελάω. Πραγματικά αναπολώ αυτές τις στιγμές.

Ποια είναι η σχέση του κόσμου με το ραδιόφωνο στις Σέρρες?

Είμαστε ένας Νομός που έχει πολλά ραδιόφωνα. Οφείλω να ομολογήσω πως σαν ραδιοφωνικό επίπεδο μιας επαρχιακής πόλης είμαστε σε πολύ δυνατό σημείο. Ο κόσμος ακούει τα πάντα. Όχι μόνο οι δικοί μας ακροατές αλλά γενικότερα όλοι επιλέγουν και ακούν ποιοτικές εκπομπές. Το κοινό έχει το ένστικτο της καλής μουσικής εδώ στις Σέρρες.

Πες μου, μέσα απ ΄τα χρόνια ένα τραγούδι που να θυμάσαι τον εαυτό σου να έχει φάει ΄΄τρελό κόλλημα΄΄.

Υπάρχει ένα τραγούδι , που όπως είπες έχω τρελό κόλλημα ακόμα και σήμερα. Είναι του Νίκου Κουρκούλη , ΚΑΠΟΙΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΜΕ ΦΕΓΓΑΡΙ, για μια και μοναδική φράση που έχει αυτό το τραγούδι…Ένας τροχός είναι η ζωή για αυτό και όλα γυρνάνε. Πιστεύω ότι θα το ακούμε πολλά χρόνια ακόμη…και ναι αυτό είναι το δικό μου αγαπημένο κομμάτι.

Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου εκτός ραδιοφώνου?

Όχι με τίποτα δεν μπορεί να συμβεί αυτό που με ρωτάς. Έφτασα στα 46 μου χρόνια και συνεχίζω κάθε μέρα το ραδιόφωνο με την ίδια αγάπη και τον ζήλο όπως όταν ξεκίνησα. Το ραδιόφωνο, η μουσική και εγώ είμαστε πλέον ένα. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αυτό το μέσο..Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συμβεί αυτό. Να είμαστε γεροί και να συνεχίζουμε για τα υπόλοιπα 20 και βάλε χρόνια.

Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να διαθέτει κάποιος, για να γίνει ραδιοφωνικός παραγωγός?

Δεν χρειάζονται πολλά πράγματα. Αγάπη μόνο. Αγάπη στο ραδιοφωνικό μέσο και σεβασμός στον ακροατή. Είναι τα 2 βασικά κλειδιά κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη, για να ξεκινήσει κάποιος την πορεία του στον κόσμο του ραδιοφώνου.

Ποια είναι η άποψή σου για το playlist?

Το playlist είναι εντός εισαγωγικών , το αναγκαίο κακό. Σαν Δημήτρης εγώ χαρακτηρίζω ως playlist τον στίχο και την μουσική. Οσο και να μεταδοθεί ένα τραγούδι, αν δεν πληρεί τις προϋποθέσεις, δεν τραβάει. Υπάρχουν τραγούδια που ενώ κυκλοφόρησαν δεν έγιναν αμέσως επιτυχίες. Όπως το Έμεινα εδώ του Στέλιου Ρόκκου, μετά από χρόνια έγινε επιτυχία.. Επιμένω λοιπόν ότι οι στίχοι, η μουσική και οι συγκυρίες είναι το δικό μου playlist.

Η μουσική δημιουργεί διάλογο με τον ακροατή?

Βεβαίως. Μόνο διάλογος γίνεται σε μια ζωντανή εκπομπή. Στην ουσία εμείς είμαστε αποδέκτες των καλών και των κακών στιγμών, των προβλημάτων, της χαράς και της λύπης. Ο ακροατής σε νιώθει ένα οικείο του πρόσωπο που θέλει να του μιλήσει. Αυτό μας κάνει να γινόμαστε μια μεγάλη παρέα.

Που αποσκοπείς, τι θέλεις να βγάλεις μέσα από την ραδιοφωνική σου εκπομπή? 

Θετικά μηνύματα. Υπάρχουν και καλά πράγματα στον κόσμο, και βέβαια να δώσουμε αγάπη στο κοινό.

Υπάρχει κάποια έντονη ανάμνηση κατά την διάρκεια ραδιοφωνικής σου εκπομπής?

Ναι υπάρχει. Στις αρχές του 2000 ήταν παραμονές Χριστουγέννων, όταν έχασα ξαφνικά έναν φίλο μου. Έκανα μια εκπομπή στη μνήμη του , γιατί πάντα μου έλεγε : ‘’όταν σε ακούω ρε φίλε γελάω’’. Στο τέλος της εκπομπής , στο τελευταίο τραγούδι ξέσπασα σε κλάματα…και τότε το κοινό κατάλαβε ότι κάτι συνέβη. Ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω για εκείνον, στην μνήμη του.. Αυτή η ανάμνηση δεν σβήνει ποτέ και με τίποτα.

Στίχος ή τίτλος τραγουδιού που σε χαρακτηρίζει?

Όλα τα τραγούδια με χαρακτηρίζουν. Όλα περνάνε απ΄τα χέρια μου, και είμαι ευλογημένος για αυτό. Ένας τίτλος όμως που δεν υπάρχει στο youtube και γράφτηκε από την zante dilema για μένα και λέγεται ‘ Για τον Δημήτρη’, και τους ευχαριστώ ιδιαίτερα για αυτό.

Ποια είναι η γνώμη σου για τον Ραδιοφωνικό Σταθμό ΑΚΡΟΑΜΑ 94,6 ΣΕΡΡΕΣ?

Η γνώμη μου είναι αγαπημένε μου φίλε, ότι είμαστε μια οικογένεια. Έχουμε υγιή σχέση και μια πολύ καλή χημεία μεταξύ μας. Με την Αγγέλα την Μαντιού, την Άννα την Θεοφίλου, τον Αλέξανδρο Κουκουζέλη, τον Χρήστο Ευαγγελίδη, αλλά και τον ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΛΙΚΑ τον ιδιοκτήτη του σταθμού, παραμένουμε μια ενωμένη οικογένεια. Συζητάμε τους προβληματισμούς μας, και αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας. Είναι πραγματικά μεγάλη η τιμή να συνεργάζομαι με αυτούς τους ανθρώπους.