Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της κυβέρνησης και της επιτροπής των λοιμωξιολόγων είναι η επικοινωνιακή πολιτική που έχουν ακολουθήσει στο θέμα των εμβολίων. Είναι προφανές ότι δεν έχουν κατορθώσει να πείσουν ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας για το πόσο ασφαλή είναι τα εμβόλια με αποτέλεσμα οι λίγοι που κάνουν φασαρία στα social media να έχουν κατορθώσει να φέρουν σε πρώτο πλάνο το θέμα των ελάχιστων παρενεργειών (μπροστά στα ωφέλη του εμβολίου). Έτσι ακόμα και όσοι δεν είναι ψεκασμένοι, αλλά απλώς φοβισμένοι άνθρωποι που έχουν τρελαθεί με όσα ακούνε καθημερινά, διστάζουν να το κάνουν.

Πώς λύνεται το συγκεκριμένο πρόβλημα; Με έναν απλό τρόπο. Με το να βγουν μπροστά πρόσωπα που διαθέτουν επικοινωνιακό χάρισμα, που μπορούν με απλά και κατανοητά λόγια να διαλύσουν τους μύθους για τα εμβόλια και να κάνουν τον κόσμο να καταλάβει πόσο ασφαλή και αναγκαία είναι.

Ένα από τα πρόσωπα αυτά είναι σίγουρα ο διδάκτωρ μοριακής βιολογίας στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο, Mount Sinai Ηospital στο Τορόντο, Γιάννης Πρασσάς. Ο κ. Πρασσάς με μια ανάρτηση του στο Facebook διέλυσε το αφήγημα των αρνητών για το Ισραήλ.

Ένα μεγάλο μέρος όσων αρνούνται να κάνουν το εμβόλιο ανατρέχει στο παράδειγμα του Ισραήλ. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι θεωρούν ότι εκεί φάνηκε το φιάσκο των εμβολίων καθώς τα κρούσματα εξακολουθούν να ανεβαίνουν, ενώ μολύνονται καθημερινά και πλήρως εμβολιασμένοι. Ο κ. Πρασσάς με απλά λόγια εξήγησε τι ακριβώς κάνουν τα εμβόλια με μια ανάρτηση που θα πρέπει να γίνει οδηγός της επικοινωνιακής πολιτικής των λοιμωξιολόγων:

Η μαχη ειναι με τον χρονο.

Να ξεκαθαρισουμε κατι που νομιζω εξακολουθει να μπερδευει πολυ κοσμο. Τα εμβολια ΔΕΝ λειτουργουν οπως τα προφυλακτικα. Η ολοκληρωση του εμβολιασμου δηλαδη ΔΕΝ λειτουργει ωσαν νοερη ασπιδα εξω απο την μυτη μας που δεν επιτρεπει στον ιο να εισελθει.
Αυτο που κάνουν τα συγκεκριμένα εμβόλια και μας προστατευουν ειναι να μικραίνουν τον χρονο αντιδρασης.

Πριν τον εμβολιασμο μας, απο τη στιγμη που θα εμπαινε ο ιος στην μυτη μας και θα μολυνε τα πρωτα κυτταρα στο βλενογοννο της μυτης μας, θα επρεπε να περασει τουλαχιστον μια εβδομαδα μεχρι να τον αντιληφθουν οι συνοριοφυλακες-κυτταρα, να τον πανε στο εργοστασιο και να φτιαξουν εν τελει τα εργαλεια ανοσιας (αντισωματα, κυτταρα εξολοθρευτες κτλ) που χρειαζονται για να τον περιορισουν. Μεσα σε αυτη την εβδομαδα, ο ιος ενιοτε προλαβαινει να εισχωρησει ανενοχλητος παρακατω στα πνευμονια μας και να μας δημιουργησει πνευμονια, συστημικη φλεγμονη και γενικο χαμο (που μπορει να αποβει μοιραιος).

Αντιθετα οταν ειμαστε εμβολιασμενοι, αντι για 7-10 μερες, χρειαζομαστε λιγες ωρες μεχρι να ειδοποιηθουν τα κυτταρα της αναμνηστικης ανοσιας μας, που καθονται υπομονετικα στους λεμφαδενες μας και περιμενουν σιωπηλα σημα για να παραξουν αμεσα τα εργαλεια ανοσιας που εχουν ηδη μελετησει απο το εμβολιο. Ετσι το παραθυρο αντιδρασης γινεται πολυ μικροτερο και ο ιος δεν προλαβαινει να κανει σοβαρο κυκλο μολυνσης στο βαθυτερο αναπνευστικο. Στις λιγες ωρες που εχει συνηθως μενει απλα στη μυτη μας (και στο ανωτερο αναπνευστικο) και δημιουργει μια ελαφρια νοσηση κρυολογηματος (με λιγο μυξα που βγαινει για να τον παγιδευσει στο ανωτερο αναπνευστικο και ισως λιγο πυρετο).

Σε μερικους ανθρωπους (συνηθως μεγαλους σε ηλικια ή ευπαθεις) τα συστηματα αναμνηστικης ανοσιας ειναι καπως ‘εξασθενημενα’ και ετσι παιρνει περισσοτερο χρονο μεχρι να ειδοποιηθουν σωστα και να ενεργοποιηθουν οι μηχανισμοι αμυνας μετα απο μια πιθανη επαναμολυνση (πχ μπορει να αργησει ο συνοριοφυλακας να ενημερωσει για την εισοδο του ιου) . Στις περιπτωσεις αυτες χανεται χρονος και ετσι ο ιος προλαβαινει και κανει συμπτωματικες επιμολυνσεις.
Στην τεραστια πλειοψηφια των περιπτωσεων, ο πληρης εμβολιασμος στερει απο τον ιο τον απαραιτητο ζωτικο χρονο και ετσι δεν νοσουμε πολυ σοβαρα.