Υπερπτήσεις τουρκικών F-16 πάνω από Καλόλιμνο, Ίμια, Λειψούς, Αρκιούς, Αγαθονήσι, Τέλενδο και Κάλυμνο
Ανεβαίνει το θερμόμετρο στο Αιγαίο
Ζεύγος τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών F-16 πραγματοποίησε σήμερα υπερπτήσεις πάνω από Καλόλιμνο, Ίμια, Λειψούς, Αρκιούς, Αγαθονήσι, Τέλενδο και Κάλυμνο.
Συγκεκριμένα, τα τουρκικά F-16 πέταξαν πάνω από την Καλόλιμνο και τα Ίμια στις 19:58, πάνω από την Καλόλιμνο στις 20:05, πάνω από τους Λειψούς στις 20:08 και πάνω τους Αρκιούς στις 20:09 στα 23.000 πόδια.
Το ίδιο ζεύγος πραγματοποίησε υπερπτήση πάνω από το Αγαθονήσι στις 20:18 στα 20.000 πόδια, πάνω από τους Αρκιούς στις 20:19 και πάνω από τους Λειψούς στις 20:20 στα 24.000 πόδια.
Στη συνέχεια, το ίδιο ζεύγος πραγματοποίησε υπερπτήση πάνω από την Τέλενδο στις 20:27, πάνω από την Κάλυμνο στις 20:28 και πάνω από τα Ίμια στις 20:29 στα 23.000 πόδια.
Υπενθυμίζεται ότι νωρίτερα σήμερα, τέσσερα αλλά ζεύγη τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών F-16 πραγματοποίησαν υπερπτήσεις πάνω από τη Ρω, το Καστελλόριζο, τους Λειψούς, τους Αρκιούς, το Φαρμακονήσι, τους Φούρνους, τις Οινούσσες, το Αγαθονήσι και τη Σάμο.
Σε όλες τις περιπτώσεις, τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη αναγνωρίστηκαν και αναχαιτίστηκαν από αντίστοιχα ελληνικά σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες κατά πάγια τακτική.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ανατριχιαστική προφητεία: «Πιο κοντά από ποτέ το οριστικό τέλος της Τουρκίας»
Προφητεία: Η μοντέρνα Τουρκία προέκυψε πριν από σχεδόν εκατό χρόνια με φόντο τις ευρωπαϊκές προσπάθειες για τη διαίρεση της Χερσονήσου της Ανατολίας.
Το γεγονός αυτό οδηγεί τόσο τη συλλογική παράνοια της Τουρκίας όσο και την ξενοφοβία της. Ο εφιάλτης της είναι μια κουρδική απόσχιση – ανεξαρτησία. Ενώ το ΡΚΚ και τα παρακλάδια του εγκατέλειψαν εδώ και πολύ καιρό αυτόν τον στόχο υπέρ της τοπικής αυτονομίας, η τάση του Τούρκου προέδρου για υποκίνηση πολέμων με γειτονικά κράτη ενδέχεται σύντομα να ζωντανέψει τους φόβους της Τουρκίας για την αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Το πρόβλημα της Τουρκίας με το κουρδικό της πρόβλημα υφίσταται σχεδόν όσο η ίδια η Τουρκική Δημοκρατία: Μόλις δύο χρόνια μετά την ίδρυση της Τουρκίας το 1923, οι Κούρδοι αναστήθηκαν στην εξέγερση του Σεΐχη Σαΐντ σε αντίθεση με την κατάργηση του χαλιφάτου.
Το 1927, ο İhsan Nuri Pasha κήρυξε τη Δημοκρατία του Ararat, ένα μικρό κουρδικό κράτος στην άπω ανατολική Ανατολία κατά μήκος των ιρανικών και αρμενικών συνόρων. Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ο πρώτος πρόεδρος της σύγχρονης Τουρκίας, διέταξε να καταστραφεί αυτή η υποκρατική οντότητα, όπως αναφέρει το the αμερικανικό nationalinterest, που έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο στο άρθρο του: «Μία συγχρονισμένη Κουρδική εξέγερση θα οδηγούσε στο διαμελισμό της Τουρκίας».
Για άλλη μια φορά, ο τουρκικός στρατός κατέστειλε την εξέγερση. Σε κάθε περίπτωση, οι Κούρδοι θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τις εξεγέρσεις τους μέσω συγκεκριμένων παραπόνων πέρα από την απλή εθνική ταυτότητα, αλλά οι εξεγέρσεις τους απλώς ενίσχυσαν τη δυσπιστία της τουρκικής κυβέρνησης για οποιαδήποτε ελεύθερη έκφραση ανεξάρτητης κουρδικής ταυτότητας.
Η αντιπάθεια της τουρκικής κυβέρνησης στην κουρδική ταυτότητα μειώθηκε μετά τον θάνατο του Ατατούρκ το 1938. Διαδοχικές κυβερνήσεις στην Άγκυρα αγνόησαν περιοχές που κατοικούντο από Κούρδους καθώς εκσυγχρόνιζαν την οικονομία της Τουρκίας. Οι Τούρκοι δέχτηκαν τους Κούρδους, αλλά μόνο όταν οι Κούρδοι είχαν την εθνική και πολιτιστική τους ταυτότητα.
Κατά τις επόμενες δεκαετίες, η Τουρκία υπέστη ορισμένα περιστατικά πολιτικής αστάθειας λόγω Κουρδικών κινημάτων, αλλά η πολιτική βία συνήθως συνέβαινε στο πλαίσιο αριστερών και δεξιών εξτρεμιστών. Υπό αυτό το πλαίσιο γαλουχήθηκε το μελλοντικό ιδρυτικό μέλος του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (Partiya Karkerên Kurdistan, ΡΚΚ) Abdullah Öcalan.
Το Κόμμα εργάστηκε σκληρά για να αντιμετωπίσει την υποταγή των Κούρδων στη λεγόμενη ταξική πάλη και σχημάτισε το ΡΚΚ για να κάνει πραγματικότητα το σκοπό του. Ο Öcalan ξεκίνησε επίσημα την εξέγερση του ΡΚΚ το 1984, με στόχο την καταστολή των αντιπάλων των Κούρδων (Τούρκους).
Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσέφεραν τυφλή στήριξη στην Τουρκία στον αγώνα της κατά του ΡΚΚ. Το ΡΚΚ ήταν μια μαρξιστική ομάδα η οποία ιδρύθηκε στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου. Ενώ τόσο το ΡΚΚ όσο και οι υποστηρικτές του στη Συρία – Μέση Ανατολή συνέχιζαν να μεγαλώνουν πληθυσμιακά, συνέχισαν να αυξάνουν σε μεγάλο βαθμό τις βίαιες επιθέσεις εντός Τουρκίας.
Περιέργως, πέρασαν δεκατρία χρόνια – με φόντο μια πώληση όπλων της εποχής Κλίντον – πριν το Υπουργείο Εξωτερικών ορίσει επίσημα την ομάδα ως μια τρομοκρατική οντότητα. Ήταν μια αντιπαραγωγική ενέργεια: Η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης άλλαξε τα κίνητρα και την πραγματικότητα υπό την οποία δρούσε το ΡΚΚ και όλα τα κουρδικά φύλα της Μέσης Ανατολής.
Υπό τον Πρόεδρο Turgut Özal, η τουρκική κυβέρνηση είχε αρχίσει μεταρρυθμίσεις με το βλέμμα στραμμένο σε συμφωνία. Ο πρόωρος θάνατος του Özal κατέστρεψε αυτή την προσπάθεια, αλλά η σύλληψη του Öcalan το 1999 ανάγκασε την ομάδα να κινηθεί προς νέες κατευθύνσεις.
Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξουσιοδότησε μυστική προσέγγιση το 2012, αλλά τελικά διέκοψε τις συνομιλίες του όταν πολλοί Κούρδοι στην Τουρκία ψήφισαν το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP) και όχι το δικό του Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Η ειρηνευτική διαδικασία Τουρκίας – ΡΚΚ είχε κάποια επιτυχία να προβάλει σχετικά με τις προσπάθειες των διαπραγματευτών της: Μια προσωρινή συμφωνία είδε το ΡΚΚ να βάζει τα όπλα του εντός Τουρκίας και πολλούς μαχητές να μετακινούνται στη Συρία.
