Όσο ο καιρός προχωρά η ελληνική γλώσσα παραποιείται, ιδιαιτέρως από τους νέους. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ολοένα και περισσότερες λέξεις… τρυπώνουν στον ελληνικό πολυποίκιλο κατάλογο.

Ας δούμε ενδεικτικά μερικές από αυτές προσπαθώντας να κατανοήσουμε την κουλτούρα των δημιουργών τους, αυτών που συχνάζουν στις πλατείες, που περνούν τις ώρες τους στα πανεπιστήμια, που πειραματίζονται και νιώθουν παντοδύναμοι. Των νέων!

1) Κριντζ- Κριντζάρω

Όλοι έχουμε αισθανθεί άβολα, αμήχανα και έχουμε θελήσει να ανοίξει η γη να μας καταπιεί. Αυτό είτε γίνεται σε στιγμές που ο αυθορμητισμός και η αφέλεια των μεγαλύτερων τους ωθούν να κάνουν λάθη σε πράγματα δεδομένα για όλους εμάς είτε σε καταστάσεις που έχουν μια παράξενη αύρα. »Έχω κριντζάρει» φωνάζουμε όταν η μαμά μας προσπαθεί να γίνει ένα με την νεολαία ανεβάζοντας »γλυκές καλημέρες» στο facebook. Με λίγα λόγια, νιώθω αμήχανα…

2) Φλεξ- Φλεξάρω

Τι είναι, άραγε, αυτό το περιβόητο φλεξάρισμα που οι περισσότεροι από εμάς κατηγορούμε τους άλλους; Δεν είναι άλλο από την επιδειξιομανία που έχουμε, από την προβολή που κάνουμε σε αντικείμενα ακριβά, σε νέα γκατζετάκια, παπούτσια και ρούχα. Επίσης δεν πρέπει να ξεχάσουμε να αναφέρουμε την διακαή φιγούρα που κάνουμε για τις αρετές και τα κατορθώματα μας . Ε ναι, φλεξάρω όταν ψωνίζομαι και αυτά είναι καλό να μην γίνονται!
3) Ψήνω-Ψήνομαι

«Βασιλική ψήνεσαι να βγούμε απόψε;» Σίγουρα καταλάβατε τι εκφράζει η λέξη αυτή αλλά δεν φαντάζεστε πόσο συχνά χρησιμοποιείται! Το ρήμα, λοιπόν,  δηλώνει ότι κάποιος είναι πρόθυμος να κάνει κάτι ή να συμμετέχει σε κάτι, είναι δηλαδή ψημένος και έτοιμος. Απλούστατο!

4) Τέπο
Μα εννοείται και το «τέπο» είναι το «ποτέ» με ανάποδες συλλαβές! Τώρα ο λόγος που λέγεται έτσι είναι σχετικά άγνωστος (να και η παγκόσμια βιβλιογραφία το αποδίδει στους μύστες της ελληνικής χιπ χοπ και στον Άκη, τον συμπαρουσιαστή του Τσουκαλά που συνήθιζε να… αναποδογυρίζει τις λέξεις) σίγουρα όμως έχει καθιερωθεί με τους περισσότερους να απαντούν στην ερώτηση: »Περίμενες ότι θα ζούσαμε μια τέτοια πανδημία;» »Τέπο!».

5) Γκαφρά
Τα γκαφρά είναι ο πρωταγωνιστής της εποχής μας, είναι αυτά που οι εξελίξεις γίνονται στο όνομα τους σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο. Είναι το κέντρο της ζωής πολλών , δυστυχώς ή ευτυχώς. Ελάτε που δεν καταλάβατε… τα λεφτά! Όταν τα φράγκα-γκαφρά δεν φτάνουν, δεν υπάρχουν μετρητά. Αιώνιο πρόβλημα των φοιτητών, γι΄ αυτό και η επινόηση της λέξης. Τη χρησιμοποιούν κατά κόρον τα τζιμάνια της ελληνικής trap.

6) Φασαίος

Στην εποχή της »φάσης» και της στιγμής δεν θα μπορούσε να λείπει απ’ τον κατάλογο μας ο χαρακτηρισμός »φασαίος». Ο »φασαίος» λοιπόν, είναι αυτός ο εναλλακτικός τύπος, ο λίγο αντεργκράουντ που θα τον βρεις να αράζει στην φύση, σε ατμοσφαιρικά μαγαζιά και να ακούει την πολύ συγκεκριμένη μουσική του, σνομπάροντας τα πολύ γνωστά και δημοφιλή γεγονότα και τις μόδες των καιρών. Είναι, ωστόσο, γεγονός ότι και οι φασαίοι αποτελούν την δική τους κλίκα, διαμορφώνοντας μια νέα μόδα των ημερών!
7) Μπετώνω

Το ρήμα »μπετώνω» δηλώνει την κούραση και την αφηρημάδα ή την χαλαρότητα που νιώθουμε μετά από μία δύσκολη ημέρα. Αναφέρεται σε εκείνες τις στιγμές που  αδυνατούμε να συγκεντρωθούμε σε κάτι που μας λέει ο άλλος και χαρακτηριστικά του λέμε μισογκρινιάζοντας »έχω μπετώσει μαν μου!».

8) Τσιλ

Πολυχρησιμοποιημένη λέξη και ίσως απ’ τις συχνότερες των νέων. Το περιβόητο »τσιλάρισμα» και η προτροπή να »τσιλάρει» κάποιος είναι σύσταση να είναι χαλαρός, άνετος και να αποφεύγει τις αψιμαχίες και τους καβγάδες. Πρόκειται για μια φράση με μία σύγχρονη και »φασαία» ίσως διάθεση… αυτό για να κάνουμε επανάληψη και τα προηγούμενα! Είναι αγγλική λέξη και ακούγεται διεθνώς από νέους και μη.

9) Πιστόλι

Ρίχνω »πιστόλι» σημαίνει ότι ακυρώνω ένα ραντεβού ή κάτι προγραμματισμένο. Αλλιώς λέγεται »πιστολιάζω» και είναι ο φόβος και ο τρόμος όλων μας όταν κανονίζουμε μία έξοδο ή ακόμα περισσότερο όταν έχουμε να εκπληρώσουμε παρέα με τον άλλον μία υποχρέωση. Εννοιολογικά το αρνητικό πρόσημο του πιστολιού-ντουφεκιού συνδέεται με το στήσιμο που όλοι μας έχουμε φάει… Μην κοροϊδευόμαστε!

10) Κλάμα-Δάκρυ

Τελευταία και καλύτερη αφήσαμε την έκφραση »έχω κλάψει», η οποία φανερώνει το γέλιο που έχει πέσει και λέγεται συνέχεια τόσο στα τσάτ της νεολαίας όσο και στον προφορικό λόγο. Εδώ το κλάμα χρησιμοποιείται αντίθετα με την βασική του έννοια, σχήμα οξύμωρο από την μία αλλά αν σκεφτούμε και τα δάκρυα χαράς αυτό-αναιρείται! Επομένως, όταν οι γύρω σας κλαίνε με τα αστεία σας, εσείς να συνεχίσετε δυναμικά.