…Γράφει ο Πάνος Καλουδάς.
…Πριν λίγες ημέρες το είχα εξαγγείλει.
Σήμερα μας το παρέδωσε η εταιρεία, η δισκογραφική, που έχει αναλάβει την προβολή και τη στήριξη του. Και ήδη η ανταπόκριση του, είναι παραπάνω από θετική. Όπως και τα ευχαριστώ μου προς τους συνεργάτες μου, παραπάνω από πολλά. Κι από ποιόν να αρχίσω; Από τον Θάνο; Τον υπέροχο συνθέτη, τον διαβασμένο μουσικό, τον δάσκαλο, που για μια φορά ακόμα πάνω στους φθόγγους του, κατέθεσε ψυχή; Από την Ελένη;
Που με τόση αγάπη ήρθε στο στούντιο, για να ακουμπήσει και τη δική της φωνή, πάνω στου δασκάλου. Κάνοντας του τη δεύτερη φωνή; Ναι θα ξεκινήσω από αυτόν τελικά. Από τον δάσκαλο, τόσων και τόσων, νεώτερων συναδέλφων του. Πριν όμως, θα ήθελα να ακούσετε το τραγούδι. Να ακούσετε αυτή την καθαρή, την ατσαλάκωτη φωνή, που τόσο σωστά και με τόση αρμονία πατάει πάνω στους φθόγγους. Και να αναλογιστείτε, πως η φωνή αυτή, η τόσο βελουδένια, το χάδι αυτό, στις καρδιές όλων μας, ανήκει σε έναν άνθρωπο 86 ετών!!!
Τόσο είναι ο Τέρης σήμερα. Ναι, ογδόντα έξι ετών. Με ένα νεανικό πάντα παλμό. Και μια αγάπη για το τραγούδι, που δεν τη συναντάς εύκολα, σε ανθρώπους αυτής της ηλικίας. Ο Τερης έχει πλέον κλείσει 66 χρόνια πάνω στη σκηνή. Ναι, όπως το διαβάζετε. Εξήντα έξι χρόνια πάνω στο πάλκο. Μάχιμος πάντα κι έτοιμος για καινούργια δράση. Εξήντα έξι χρόνια, ασταμάτητα, στο τραγουδι. Ένας Μαραθώνιος τιμής, πραγματικά. 66 χρόνια μπροστά. Αγαπητός πάντα. Με μια καθοριστική δημοφίλια, που τον κρατάει όρθιο και φυσικά, συγκινημένο. Μια δημοφιλία, που προηγούμενο της δεν υπάρχει, σε εν ζωή, ενεργό καλλιτέχνη. Μια αγάπη που την κατέκτησε ο Τέρης, με το ήθος του, τη σεμνότητα του, τη σοβαρότητα, τη συνέπεια, τη στάση ζωής του.
Φυσικά και με την υπέροχη φωνή του. Εξήντα έξι χρόνια στο προσκήνιο, με συνεχείς επιτυχίες. Και με μια καθολική αποδοχή από το κοινό. Με μια αγάπη, που τη ζηλεύουν πολλοί συνάδελφοι του. Το κοινό του, τον αποδέχεται και τον στηρίζει. Αντίθετα από την παρούσα κυβέρνηση, που επιδεικτικά τον αγνοεί, για τους δικούς της λόγους.
Αγνοεί μια δικαιωματική αναγνώριση 66 χρόνων προσφοράς στον πολιτισμό μας. Τέλος πάντων. Μέρα χαράς η σημερινή κι όχι πικρίας. Πάντως με το τραγούδι αυτό πια, ο Τερης, περνάει σε ένα άλλο ύφος και σε μια άλλη μουσική τάση, από το “Τακα-τακα-τααα” και τα ανάλογα του, που πήγαιναν να τον τυποποιήσουν. Δείχνοντας έτσι, πως η φωνάρα αυτή, χάρη στο ουράνιο της χάρισμα και στην άψογη τεχνική της, μπορεί να πει τα πάντα. Από ρεμπέτικο μέχρι όπερα. Τέλος, κλείνοντας, ένα ακόμα ευχαριστώ καρδιάς στον Τέρη που μπήκε στο στούντιο και με την πρώτη, καταθέτοντας ψυχή, το είπε μια κι έξω. Ευχαριστώ και την Ελένη που με τόση αγάπη και με τόση τρυφερότητα άφησε τη φωνή της, να αγγίξει μελωδικά, αυτή του Τέρη. Κάνοντας τη δεύτερη φωνή.
Ευχαριστώ και τον Θάνο που πάνω σε είκοσι αράδες, γραμμένες σε μια κολα Α4, έβαλε μια τόσο όμορφη μουσική. Αντάξια στον μεγάλο καλλιτέχνη που μας ερμηνεύει. Τους ευχαριστώ όλους κι εύχομαι το ταξίδι μας αυτό, να συνεχιστεί, με την ίδια αγάπη και την ίδια ευαισθησία. Ένα μεγάλο μεγάλο ευχαριστώ και σε όλους εσάς που μας κάνετε την τιμή να ακούσετε το τραγούδι. Και να μας πείτε τη γνώμη σας. Την κρίση σας. Που για μας είναι βάλσαμο ψυχής και πνεύματος.
