Σούσουρο με τον Θοδωρή Αθερίδη: «Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα η έλλειψη του Θεού»

Τι άλλο δήλωσε;

Πριν πέντε χρόνια ο Θοδωρής Αθερίδης είχε μιλήσει αποκλειστικά στην «Athens Voice» για τη ζωή του, τη σχέση του με το Θεό και το επάγγελμα του ηθοποιού.

Την υπερέκθεση τη φοβάστε; Δεν έχετε βαρεθεί να απαντάτε στις ίδιες ερωτήσεις για 100ή φορά;

Και οι δημοσιογράφοι τι να κάνουν δηλαδή; Όσα και να επινοήσεις, αν φύγεις απ’ το αντικείμενο της δουλειάς μπορεί να έχεις πει καινούργια πράγματα αλλά δεν προβάλλεις το προϊον. Είμαι υποχρεωμένος να επικοινωνήσω τη δουλειά μου. Σε μένα γυρίζει το καλό. Τι θα πει βαριέμαι;

Δεν νιώθετε ότι τα έχετε πει πια όλα;

Κάθε φορά προσπαθώ να μην επαναλαμβάνομαι, όσο μπορώ, αλλάζοντας διατυπώσεις. Αν μου έρθει κάτι που νιώθω ότι δεν το έχω ξαναπεί –αν και δε νομίζω να υπάρχει κάτι τέτοιο– θα το προσθέσω. Έχω και την εμπειρία, ερωτήσεις που δεν μου αρέσουν, να κάνω ότι δεν καταλαβαίνω ή να τις πηγαίνω αλλού. Οι συνεντεύξεις έχουν τεχνικές, που μαθαίνονται με την εμπειρία.

Θυμάστε τις πρώτες συνεντεύξεις που είχατε δώσει;

Από τις πρώτες ήταν στο TV Μακεδονία, με τους Άγαμους Θύται, με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη. Στον Σόλωνα τον Αμπατζή. Προσπαθούσα να δείχνω λίγο έξυπνος, έγκαιρος, μορφωμένος, να μη φαίνομαι τυχαίος. Και τελικά βγαίνει ένα σφιγμένο πράγμα. Το ζήτημα είναι να απαλλαχθείς απ΄την πίεση τού να οδηγήσεις τον αναγνώστη στο να βγάλει ένα συμπέρασμα για σένα. Ούτως ή άλλως αυτός που σε βλέπει θα πάρει αυθαίρετα μια απόφαση. Ένας που δεν με χωνεύει, και του Θεού το λόγο να πω, αυτός θα πει «ε τον πούστη, κάνει τον θεούσο».

Δίνετε μια εικόνα, σα να φοράτε μια ταμπέλα που να λέει «δεν έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου». Για παράδειγμα, σε μια συνέντευξη είχατε αναφέρει «αμόρφωτος και συγγραφέας δεν γίνεται».

Έχω τεράστια ιδέα για τον εαυτό μου. Αλλά νομίζω ότι λέω την απόλυτη αλήθεια. Δεν θεωρώ ότι ένας συγγραφέας πρέπει να είναι και μέγας διανοητής. Η αγοραία μορφή στη γραφή είναι κάποιες φορές αβαντάζ. Απλώς ο κόσμος από μικροαστικότητα πιστεύει ότι όποιος είναι συγγραφέας είναι και σπουδαίος, κι εγώ προσπαθώ να εξηγήσω ότι δεν είναι έτσι. Σπουδαίος γίνεσαι όχι γιατί έχεις γνώση αλλά για τον τρόπο με τον οποίο διατυπώνεις κάτι – κι αν αυτό σε κάνει να σκέφτεσαι. Αλλά και μεγάλη ιδέα έχω για τον εαυτό μου και ψώνιο μεγάλο είμαι. Τόσο πολύ που τρομάζω κι εγώ ο ίδιος καμιά φορά.

Δηλαδή;

Έχω πάρα πολύ ψηλά τον πήχη. Πάρα πάρα πολύ ψηλά. Όταν γράφω, συγκρίνομαι μέσα μου με τις κατευθύνσεις μονάχα μεγάλων και σπουδαίων συγγραφέων – δεν θα ασχοληθω με κάτι άλλο. Μόνο με μεγάλες ιδέες και νοήματα. Αν αυτό δεν είναι ψωνάρα, τι είναι;

Πιστεύετε ότι αν το είχατε δουλέψει λίγο παραπάνω με ψυχοθεραπεία θα είχε βελτιωθεί;

Δεν ξέρω – με βοηθά περισσότερο ο Θεός σ’αυτό.

Με ποιον τρόπο;

Με την αναφορά σε ένα σταθερό σημείο απόλυτου καλού. Το οποίο το προσεγγίζεις και απομακρύνεσαι, συνέχεια, και έτσι βρίσκεις και το δικό σου στίγμα. Ενώ στον ψυχίατρο ακολουθείς μια διαδικασία αυτοαναφορικότητας που σε βάζει σε περιπέτειες. Εγώ ας πούμε πήγα, επειδή πίστευα ότι έχω κατάθλιψη και θα συνέλθω με αντικαταθλιπτικά. Αφού διέγνωσε ότι δεν έχω κατάθλιψη, μου είπε να πάρω λίγα αγχολυτικά για τρεις βδομάδες και μετά μου τα έκοψε σιγά-σιγά. Εδώ και ένα τετράμηνο δεν παίρνω τίποτα και είμαι μια χαρά.

Εσείς προσπαθείτε να βελτιώσετε τον εαυτό σας;

Με νύχια και με δόντια!

Η σχέση με τον Θεό μπορεί να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι;

Ναι, σίγουρα. Αρχικά εγώ πιστεύω ότι δεν έχει κανένα απολύτως νόημα η έλλειψη του Θεού. Κανένα απολύτως! Αν μου πει κανείς ότι το νόημα είναι να μην υπάρχει νόημα, τότε το συζητάω. Αλλά αν κάποιος ψάχνει νόημα, τότε νομίζω ότι χωρίς Θεό δεν θα το βρει.

Σε σχέση με την αυτοβελτίωση όμως; Πώς μπορεί o Θεός να βοηθήσει;

Καταρχάς με την προσευχή. Με τη συχνή «παρέα» και αναφορά στο καλό και την ηθική ακεραιότητα και τον αξιακό κώδικα που έχει ο καθένας. Είναι σα να κάνεις παρέα συνεχώς με ένα καλό άνθρωπο. Γίνεσαι καλύτερος.