«Πηγαίνοντας για φαγητό με τον σύντροφο μου βρήκαμε ένα νεογέννητο. Σήμερα, είναι ο γιος μας»
Ο Ντάνι Στιούαρτ έτρεχε να συναντήσει τον σύντροφό του, προκειμένου να βγουν για φαγητό, όταν πέρασε δίπλα από κάτι που ήταν στο πάτωμα σταθμού του μετρό στη Νέα Υόρκη. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτό το «κάτι» θα γινόταν ο «θησαυρός» της ζωής του.
Ο Ντάνι Στιούαρτ και ο Πιτ Μερκούριο περιέγραψαν στο BBC πώς εκείνη η στιγμή άλλαξε τη ζωή τους και τους οδήγησε σε ένα μονοπάτι που δεν είχαν σκεφτεί έως τότε: το να γίνουν γονείς. Καθώς ήταν η στιγμή που ο γιος τους, ο Κέβιν, μπήκε στη ζωή τους.
Ήταν περίπου στις 8 μ.μ., στις 28 Αυγούστου 2000 και ο 34χρονος Ντάνι είχε αργήσει στο ραντεβού του με τον 32χρονο σύντροφό του, Πιτ. Την ώρα που έβγαινε βιαστικός από τον σταθμό, ο Ντάνι είδε κάτι με την άκρη του ματιού του.
«Παρατήρησα κάτι στο πάτωμα, δίπλα στον τοίχο, που νόμισα ότι ήταν παιδική κούκλα». Αναρωτήθηκε γιατί ένα παιδί άφησε μια κούκλα κάτω, αλλά συνέχισε προς τις σκάλες. «Έριξα άλλη μια ματιά και παρατήρησα ότι τα πόδια κουνιούνταν».
Ο Ντάνι κατέβηκε τρέχοντας και συνειδητοποίησε πως δεν ήταν κούκλα, αλλά ένα μωρό. Ένα αγοράκι τυλιγμένο με ένα φούτερ. «Δεν φορούσε ρούχα, ήταν απλά τυλιγμένο με το φούτερ. Υπήρχε ακόμη κομμάτι από τον ομφάλιο λώρο, οπότε κατάλαβα ότι ήταν νεογέννητο. Ήταν ίσως μιας ημέρας ή κάπου τόσο». Αδυνατώντας να πιστέψει τα μάτια του, ο Ντάνι προσπάθησε να στρέψει στο μωρό την προσοχή των περαστικών, αλλά κανένας δεν του έδινε σημασία. «Σας παρακαλώ, καλέστε την αστυνομία», φώναξε, αλλά τον αγνόησαν. Ανταποκρίθηκε μόνο μια γυναίκα, αλλά δεν μιλούσε αγγλικά, οπότε δεν καταλάβαινε τι της έλεγε.
Ήταν μια εποχή που ακόμη δεν είχαν όλοι κινητό τηλέφωνο. Ο Ντάνι φοβόταν να σηκώσει το μωρό, σε περίπτωση που ήταν τραυματισμένο. Οπότε ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες, πήγε σε ένα κοινόχρηστο τηλέφωνο και κάλεσε την αστυνομία. Αμέσως μετά επέστρεψε τρέχοντας στο μωρό.
Περίμενε για λίγα λεπτά, αλλά του φάνηκε αιώνας. Φοβόταν ότι η αστυνομία θα πίστευε ότι επρόκειτο για φάρσα. Οπότε έτρεξε ξανά στο τηλέφωνο και κάλεσε τον σύντροφό του. «Βρήκα ένα μωρό. Δεν νομίζω ότι η αστυνομία με πίστεψε, οπότε τηλεφώνησέ τους τώρα», του είπε. Ο Πιτ έτρεξε στον σταθμό του μετρό και έφτασε τη στιγμή που η αστυνομία έπαιρνε το αγοράκι για να το μεταφέρει στο νοσοκομείο.
Ακόμη θυμάται ότι γύρισε στον Ντάνι και του είπε: «Ξέρεις, θα συνδεθείς με αυτό το μωρό με κάποιον τρόπο για την υπόλοιπη ζωή σου». Όταν ο σύντροφός του τον ρώτησε τι εννοεί, απάντησε: «Αυτό το παιδί θα μάθει για τη νύχτα που βρέθηκε και ίσως θελήσει να εντοπίσει τον άνθρωπο που τον ανακάλυψε».
Τις επόμενες ημέρες ο εντοπισμός του μωρού απασχόλησε τα ΜΜΕ. Ο Ντάνι θέλησε να μάθει την κατάσταση του παιδιού, οπότε πήγε στο νοσοκομείο που το είχαν μεταφέρει, αλλά δεν μπόρεσε να ανακαλύψει κάτι.
Έτσι, ο Ντάνι και ο Πιτ επέστρεψαν στην καθημερινότητά τους. Ο πρώτος στον ρόλο του ως κοινωνικός λειτουργός και ο δεύτερος στις υποχρεώσεις του ως θεατρικός συγγραφέας και σχεδιαστής ιστοσελίδων.
Λίγο αργότερα, ο Ντάνι κλήθηκε να καταθέσει πώς βρήκε το παιδί στο δικαστήριο. Ήταν τον Δεκέμβριο του 2020 και η δικαστής του ζήτησε αν μπορούσε να μείνει έως το τέλος της ακροαματικής διαδικασίας.
Αφού κατέθεσαν οι αστυνομικοί, η δικαστής του απευθύνθηκε και του είπε κάτι που δεν περίμενε: «Κύριε Στιούαρτ, σε περιπτώσεις εγκατάλειψης μωρού, θέλουμε να πάει σε ανάδοχο πριν από την υιοθεσία το ταχύτερο δυνατό. Θα σας ενδιέφερε να υιοθετήσετε αυτό το μωρό;».
Ο Ντάνι κοίταξε γύρω του και όλα τα μάτια ήταν στραμμένα πάνω του. «Πιστεύω ότι τα περισσότερα στόματα έμειναν ανοιχτά στο δικαστήριο, συμπεριλαμβανομένου του δικού μου. Της είπα “Ναι, αλλά δεν νομίζω ότι θα είναι εύκολο”». Η δικαστής χαμογέλασε και του απάντησε: «Λοιπόν, μπορεί να γίνει εύκολο».
Πριν από την αιφνιδιαστική ερώτηση που του έκανε η δικαστής, κάποιοι φίλοι και γνωστοί του ζευγαριού τους είχαν ήδη ρωτήσει γιατί δεν πήραν το αγοράκι στο σπίτι τους τη νύχτα που βρέθηκε. Δεν χρειαζόταν να είναι κάποιος κοινωνικός λειτουργός, όπως ο Ντάνι, για να ξέρει ότι γίνονται έτσι αυτά.
«Δεν έκανα σκέψεις για υιοθεσία. Αλλά την ίδια στιγμή, δεν μπορούσα να σταματήσω να το σκέφτομαι… ένιωθα μια σύνδεση, ένιωθα ότι αυτό δεν ήταν καν ευκαιρία. Ήταν δώρο. Και πώς να πεις όχι σε αυτό το δώρο;», λέει ο Ντάνι.
Τηλεφώνησε στον Πιτ και του είπε τα νέα. Η πρώτη του αντίδραση ήταν «Όχι, όχι, δεν ενδιαφέρεσαι. Πήγαινε πίσω στο δικαστήριο και πες της το. Κάνεις λάθος, απλά πες της όχι». Την επόμενη εβδομάδα υπήρξαν αρκετές έντονες συζητήσεις ανάμεσά τους.
«Δεν ήθελα να αλλάξει η ζωή μου. Ήμουν ευτυχισμένος όπως ήμασταν και αυτό απλά θα τα άλλαζε όλα», εξηγεί ο Πιτ. «Δεν είχαμε χρήματα, δεν είχαμε χώρο, ακόμη είχαμε συγκάτοικο… Οπότε ήμουν λίγο θυμωμένος μαζί του. Πώς μπορούσε να πει ναι χωρίς να το συζητήσει μαζί μου;».
Η κατάσταση παραλίγο να τους χωρίσει στον χωρισμό. Παρά τις σκληρές κουβέντες που αντάλλαξαν, κάτι μέσα στον Πιτ ήθελε να προχωρήσει αυτό. Οπότε, ο Ντάνι τον έπεισε να επισκεφθούν μαζί το παιδί στην ανάδοχη οικογένεια που είχε πάει. Γρήγορα διαπίστωσαν ότι αυτό δεν ήταν το ιδανικό μέρος για το αγοράκι, που είχε εξανθήματα στα πόδια και την κοιλιά του.
Ο Ντάνι πήρε για πρώτη φορά αγκαλιά το μωρό και εκείνο έπιασε δυνατά το δάχτυλο του Πιτ και τον κοίταξε. «Ήταν σαν βρήκε ένα σημείο πίεσης στο δάχτυλό μου που άνοιξε την καρδιά και το μυαλό μου και μου έδειξε ότι θα μπορούσα να είμαι ο ένας μπαμπάς του», θυμάται.
Σύντομα έπειτα από αυτή τη συνάντηση ξεκίνησαν οι διαδικασίες υιοθεσίας. Έγιναν επισκέψεις, έλεγχοι και απαντήθηκαν πολλές ερωτήσεις. Τους είπαν ότι θα περάσουν μήνες προτού πάρουν το μωρό στο σπίτι τους.
Όμως, όταν παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο στις 20 Δεκεμβρίου για να δηλώσουν την πρόθεσή τους να υιοθετήσουν το αγοράκι, η δικαστής- η ίδια που είχε κάνει την απρόσμενη ερώτηση στον Ντάνι- τους ρώτησε πώς θα τους φαινόταν να πάρουν το παιδί στις γιορτές. Έγνεψαν καταφατικά, αλλά μέσα του ο Πιτ σκέφτηκε «ποιες γιορτές; Ελπίζω να μην εννοεί τα Χριστούγεννα, είναι σε λίγες ημέρες».
Τελικά, αυτό εννοούσε η δικαστής. Με δύο ημέρες στη διάθεσή τους για να προετοιμαστούν, έτρεχαν ασταμάτητα. Ο Πιτ κάλεσε την οικογένειά του για ενισχύσεις, που πήγαν να αγοράσουν όλες τις προμήθειες, ενώ το ζευγάρι άρχισε να διαβάζει στα γρήγορα βιβλία για παιδιά. Στις 22 Δεκεμβρίου, στις 09:00 το πρωί, το ζευγάρι παρέλαβε τον Κέβιν, όπως αποφάσισαν να τον ονομάσουν.
Η διαδικασία της υιοθεσίας ολοκληρώθηκε τελικά στις 17 Δεκεμβρίου 2002. Ο Ντάνι, ο Πιτ και ο Κέβιν σύντομα προσαρμόστηκαν στη νέα οικογενειακή ζωή τους. Ο Ντάνι θυμάται πως ο Κέβιν λάτρευε τα βιβλία από μικρός.
Όταν ήταν 3 ή 4 ετών, ο Πιτ του έφτιαξε ένα βιβλίο με εικόνες, που διηγούνταν πώς τον βρήκαν. Ήταν το αγαπημένο του και του το διάβαζαν κάθε βράδυ. «Κάποιες νύχτες του το διαβάζαμε πολλές φορές. Συχνά τον έβλεπα να γυρίζει τις σελίδες μόνος του και να λέει τις λέξεις που είχε απομνημονεύσει. Ήταν το πιο γλυκό πράγμα στον κόσμο».
Για περίπου ένα χρόνο, ο Κέβιν δεν είχε καταλάβει ότι αυτή ήταν η ιστορία του. Όταν αυτό έγινε, ήταν τόσο υπερήφανος που πήγε το βιβλίο στο σχολείο του. Το 2011, όταν η Νέα Υόρκη επέτρεψε τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, ο Ντάνι και ο Πιτ αποφάσισαν να παντρευτούν. Ζήτησαν από τη δικαστή που είχε παίξει τόσο καθοριστικό ρόλο στη ζωή τους να τους παντρέψει και εκείνη ενθουσιάστηκε. «Αυτή η γυναίκα είναι ο λόγος που είμαστε οικογένεια και ήταν εκείνη που μας πάντρεψε. Ήταν σαν να ολοκληρώθηκε ένας κύκλος», θυμάται ο Ντάνι.
Πλέον ο Κέβιν είναι 20 χρονών και σπουδάζει μαθηματικά και υπολογιστές. «Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου διαφορετικά», λέει ο 55χρονος σήμερα Ντάνι, ενώ το ίδιο πιστεύει και ο Πιτ. Όσο αδιανόητο του φαινόταν πριν από 20 χρόνια το να γίνουν γονείς, τόσο αδιανόητο είναι τώρα για εκείνον το να μην ήταν γονείς. «Δεν ήξερα ότι υπήρχε αυτό το επίπεδο βαθιάς αγάπης στον κόσμο, μέχρι τη στιγμή που ήρθε ο γιος μου στη ζωή μου», καταλήγει.
