Η Μαρία Αλιφέρη παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «Λοιπόν» και αναφέρθηκε στην πανδημία, τον εμβολιασμό κατά του κορονοϊού και το ελληνικό #metoo. «Την καραντίνα τη βίωσα μια χαρά, χωρίς να θέλω να ακουστεί προκλητικό. Η αμέσως προηγούμενη περίοδος είχε πολλή κούραση με πάρα πολλά. Ήταν ευκαιρία για ηρεμία, για εσωτερική ματιά στον εαυτό μου. Όσα είχα στερηθεί, βρήκα το χρόνο να τα κάνω. Ασχολήθηκα με το σπίτι, με τους φίλους μου, με το διάβασμα. Τα έκανα όλα, χωρίς το τρέξιμο. Επίσης, έχω συγκεντρωθεί να γράψω έναν θεατρικό μονόλογο που με ενδιαφέρει και μακάρι να μου βγει. Δεν μπορώ ακόμα να σου πω πιο πολλά».

Στη συνέχεια, η ηθοποιός αποκάλυψε ότι δεν έχει εμβολιαστεί. «Είναι επιλογή μου, έχω επιφυλάξεις. Αυτό που παρατηρείται, οι μισοί γιατροί εναντίον των άλλων μισών, οι μισοί νομικοί εναντίον των άλλων νομικών, οι μισοί ιερείς εναντίον των άλλων μισών κλπ. Όλο αυτό με κάνει επιφυλακτική και με στεναχωρεί ιδιαίτερα. Η ευκολία με την οποία ο Έλληνας “γλιστράει” στο διχασμό. Θέλεις εμβολιάζεσαι, δεν θέλεις δεν εμβολιάζεσαι. Απλά και ξεκάθαρα.

Όλα τα άλλα δεν έχω καταλάβει γιατί γίνονται. Όσον αφορά την πανδημία, όχι δεν τη φοβήθηκα. Είμαι τελείως ουδέτερη. Είμαι εναντίον σε όλο αυτό το κλίμα φόβου και γενικώς σε ότι επιβάλλεται, σε ότι εκφοβίζει, σε ότι απειλεί, έχω πάντα έναν τρόπο να τα αντιμετωπίζω ήρεμα και αποστασιοποιημένα. Ασφαλώς υπάρχει ιός, ασφαλώς υπάρχει κίνδυνος αλλά μέχρι εκεί. Ο φόβος, ο πανικός και οι υπερβολές είναι εκ του πονηρού».

Μαρία Αλιφέρη: «Παλαιότερα ξέραμε ποιοι είχαν διαστροφικές ορέξεις»

Για το ελληνικό #metoo και τα στόματα που άνοιξαν για να σπάσει το απόστημα των σεξουαλικών παρενοχλήσεων, η Μαρία Αλιφέρη σχολίασε: «Μπράβο σε όσους μιλήσανε. Δεν θα πω σε καμία περίπτωση “γιατί τώρα;”, το θεωρώ ηλίθιο. Γιατί τώρα μπόρεσαν και ίσως γιατί τώρα υπάρχουν πιο “ανοιχτά” αυτιά. Παλαιότερα και να το έλεγε κάποιος, δεν θα το ακούγανε ή θα το θάβανε. Επιπλέον, σίγουρα είναι ένα καθάρισμα. Η λύπη μου είναι ότι περιορίστηκε μόνο στον χώρο του θεάτρου και δεν επεκτάθηκε σε όλους τους χώρους. Όλοι οι υπόλοιποι κλείστηκαν στα καβούκια τους. Μόνο ο ηθοποιός μίλησε».

Γινόντουσαν και παλαιότερα τέτοια φρικτά πράγματα; «Είχα την τύχη να δουλέψω με τεράστιους θεατράνθρωπους, ποτέ δεν έζησα κάτι τέτοιο. Υπήρχαν κάποιοι συγκεκριμένοι τους οποίους τους γνώριζαν όλοι για τις περίεργες συμπεριφορές ή τις διαστροφικές ορέξεις τους. Αλλά περιοριζόταν σε αυτούς και ξέραμε ποιοι είναι. Επειδή, λοιπόν, ήταν γνωστό ήξεραν και να φυλαχτούνε όσοι συνεργάζονταν επαγγελματικά μαζί τους. Ενώ τα πρόσφατα ήταν ύπουλα, κρυφά και σκοτεινά».