Μαίρη Χρονοπούλου: Μια κυρία στον παράδεισο – Η λαμπερή και πολυτάραχη ζωή της

Σε εκείνη την εμβληματική ταινία του 1968 του Γιάννη Δαλιανίδη «Μια κυρία στα μπουζούκια», η Μαίρη Χρονοπούλου που έφυγε από την ζωή στα 90 της χρόνια, τραγουδάει ένα μυθικό τραγούδι το: «Είμαι γυναίκα του γλεντιού».

Οι στίχοι του δεν είναι απλά κομμένοι και ραμμένοι πάνω στη Μαίρη Χρονοπούλου, αλλά αποτυπώνουν και ένα μεγάλο κομμάτι από την κοσμοθεωρία της ηθοποιού για τη ζωή και τα όσα βίωσε στη διαδρομή της σ’ αυτό τον κόσμο.

«Και δεν υπολογίζω, έτσι τον βρίσκω τον καιρό, έτσι τον αρμενίζω.  Δε με νοιάζει, δεν ρωτάω η ζωή τι θα μου φέρει, στο ‘να χέρι το τσιγάρο στ’ άλλο χέρι το μπεγλέρι», τραγουδάει η Μαίρη Χρονοπούλου. Η ηθοποιός που αρμενίζει πια προς τον ουρανό πέρασε πολλά, πάρα πολλά.

Έζησε τη δόξα, την αγάπη του κόσμου, μα βίωσε και πολύ δύσκολες καταστάσεις. Πέρασε πολλά με την υγεία της, είχε πολύ σοβαρά ατυχήματα. Βίωσε αποτυχημένους έρωτες μα είδε και το σκληρό πρόσωπο της κακοποίησης.

Ποτέ μα ποτέ όμως, δεν το έβαλε κάτω. Αρμένισε τον καιρό, δεν νοιάστηκε τι πέρασε και τι μπορεί να φέρει η μοίρα και με εκείνο το μυθικό μπεγλέρι στο χέρι, όπως στην εν λόγω ταινία, πήγαινε πάντα μπροστά και τα άφηνε όλα πίσω της.

Η γέννηση και η απόφαση να γίνει ηθοποιός

Η Μαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε στις 16  Ιουλίου 1933 στο Κολωνάκι. Έχασε μικρή τον πατέρα της, αλλά η μητέρα της ήταν πάντα δίπλα της και μάλιστα έφυγε από τη ζωή στα 107 της.

Από μικρή μαγεύτηκε από την ηθοποιία και θέλησε να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο.

Φοίτησε στο Εθνικό Θεάτρο και αρχικά είχε μυηθεί στην αρχαία τραγωδία. Όταν αποφοίτησε από τη Σχολή άρχισε να παίζει με το Εθνικό σε αρχαία δράματα. Το 1957 άρχισε να συνεργάζεται με το Ελεύθερο Θέατρο, κάνοντας εμφανίσεις στο Ακροπόλ στα έργα των Αλέκου Σακελλάριου – Χρήστου Γιαννακόπουλου «Η Κυρία» και «Ρομάντζο μιας Καμαριέρας».

Η πρώτη εμφάνιση στον κινηματογράφο

Στον κινηματογράφο η Μαίρη Χρονοπούλου πήρε το βάπτισμα του πυρός το 1954 όταν ήταν ακόμα φοιτήτρια στο Εθνικό. Έπαιξε σαν κομπάρσος στην ταινία «Χαρούμενο Ξεκίνημα» του Ντίνου Δημόπουλου, παραγωγής Φίνος Φιλμ. Το 1958 πήρε ένα μικρό ρόλο στο «Τελευταίο Ψέμα» του Μιχάλη Κακογιάννη, πάλι στη Φίνος Φιλμ.

Η τεράστια γκάμα των υποκριτικών ικανοτήτων της άρχισε να την κάνει σιγά σιγά διάσημη και από το 1963 και μετά έγινε ένα από τα σύμβολα του (παλιού καλού) ελληνικού κινηματογράφου.

Από εκεί και μετά πρωταγωνίστησε σε μια σειρά δραματικών ταινιών της Φίνος Φιλμ, δίπλα σε όλους τους άντρες μεγάλους πρωταγωνιστές της εποχής, όπως οι Νίκος Κούρκουλος, Φαίδων Γεωργίτσης, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Γιώργος Φούντας και Αλέκος Αλεξανδράκης.

Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες της στις ταινίες: «Τα κόκκινα φανάρια» (1963) του Βασίλη Γεωργιάδη, υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 36η απονομή των βραβείων, «Χωρίς ταυτότητα» (1963, Φίνος Φιλμ), «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» το 1966 σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Νίκου Φώσκολου, υποψήφιο για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 38η απονομή των βραβείων το 1966, «Πολύ αργά για δάκρυα» (1968, Φίνος Φιλμ), «Όταν η πόλις πεθαίνει» (1969, Φίνος Φιλμ), «Οι αδίστακτοι» (1965, Σάβας Φιλμ), «Κοινωνία ώρα μηδέν» (1966, Φίνος Φιλμ), «Η λεωφόρος του μίσους» (1968, Φίνος Φιλμ), «Ορατότης μηδέν» (1970, Φίνος Φιλμ).

Έκανε θραύση στα μιούζικαλ

Ανάμεσα σε αυτές τις δραματικές ταινίες εμφανίστηκε και σε τρία μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, παραγωγής Φίνος Φιλμ, στα οποία έκανε το μεγάλο «μπαμ».

«Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Μια κυρία στα μπουζούκια» και «Γοργόνες και μάγκες» ήταν οι τρεις ταινίες μιούζικαλ που την απογείωσαν.

Εκεί έδειξε ότι μπορεί και να τραγουδήσει καλά. Το «Είμαι γυναίκα του γλεντιού» και το «Του αγοριού απέναντι» αποτελούν τραγούδια – σύμβολα πλέον.

Στη θεατρική της καριέρα, συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους θιάσους της Αθήνας και έπαιξε με την ίδια ερμηνευτική ικανότητα σε όλα τα είδη θεάτρου.

Το 1972 συγκρότησε τον δικό της θίασο με τον οποίο ανέβασε τα έργα: «Τι ώρα θα γυρίσεις, Πηνελόπη» του Σόμερσετ Μομ και «Ένα καυτό κορίτσι» του Ιάκωβου Καμπανέλη.

Έχει στο ενεργητικό της σημαντικές ερμηνείες και στον νέο ελληνικό κινηματογράφο, όπως στις εξαίρετες ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Οι κυνηγοί» και «Ταξίδι στα Κύθηρα», ενώ κέρδισε βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία «Τα παιδιά της χελιδόνας» του Κώστα Βρεττάκου, το 1987.

Οι θυελλώδεις έρωτες

Ήταν μια γυναίκα με εκρηκτικό ταμπεραμέντο. Αληθινή θύελλα. Έτσι θυελλώδεις ήταν και πολλοί από τους μεγάλους έρωτες της ζωής της.

Αγάπησε και έζησε δίπλα σε σπουδαίους συναδέλφους της, όπως τον Κώστα Πρέκα και τον Ανδρέα Μπάρκουλη.

Με τον μεγάλο γυναικοκατακτητή Ανδρέα Μπάρκουλη μάλιστα, υπήρξε αρραβωνιασμένη για 3 χρόνια.

Ο ένας και μοναδικός «επεισοδιακός» γάμος

Τον Αύγουστο του 1975 παντρεύτηκε τον τότε δήμαρχο Σπάτων και αργότερα βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Δήμο Μπότσαρη. Ήταν ένας γάμος που δεν μακροημέρευσε. Κατέληξε γρήγορα σε διαζύγιο, αλλά βελούδινο. Αυτός ήταν ο μοναδικός γάμος που έκανε.

Στην τελετή του γάμου έγινε το… έλα να δεις. Στη Μητρόπολη των Σπάτων, όπου έγινε το μυστήριο, είχαν μαζευτεί 10.000 άτομα. Η ηθοποιός έφτασε εκεί με μια Ρολς Ρόις, που την οδηγούσε ο κουμπάρος και επίσης ηθοποιός, Κώστας Καρράς.

Ο κόσμος έπεσε πάνω στο πανάκριβο αυτοκίνητο και το διέλυσε. Έσπασαν το παρμπρίζ, προκάλεσαν ζημιές στις πόρτες, το καπό.

Η γυμνή φωτογράφιση

Το 1987 έκανε άλλη μια… επανάσταση, την οποία πάντως, είχαν κάνει πολλοί διάσημοι εκείνα τα χρόνια (όπως η Ζωή Λάσκαρη και η Δήμητρα Γαλάνη). Πόζαρε γυμνή στο φακό του περιοδικού Playboy.

Τα τραγικά ατυχήματα

Η μοίρα την σημάδεψε με κάποια πολύ σοβαρά ατυχήματα. Τον Αύγουστο το 1999 υπέστη ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα με το αυτοκίνητό της. Χτύπησε σοβαρά. Έμεινε κατάκοιτη για μεγάλο διάστημα, έχοντας μάλιστα φριχτούς πόνους στη σπονδυλική στήλη. Τα κατάφερε όμως, πέταξε το αναπηρικό καροτσάκι και στάθηκε ξανά στα πόδια της.

Για το τροχαίο ατύχημα που είχε το 1999, η Μαίρη Χρονοπούλου είχε πει σε μια συνέντευξή της: «Φρικτοί πόντοι, εγχειρήσεις… Εγώ ήμουν με μια τζιπάρα και η άλλη οδηγός με ένα μικρό αμαξάκι. Με τουμπάρισε και έσπασα στα δύο. Ήταν μια 20ετία φρίκης».

Κόντεψε να καεί ζωντανή

Το 2020 η μοίρα την χτύπησε ξανά με σφοδρότητα. Κόντεψε να καεί ζωντανή μέσα στο σπίτι της. Η ίδια περιέγραψε το τι πέρασε: «Έσκυψα να δω πάνω από ένα κερί, άρπαξε φωτιά η μπλούζα και με έκαψε ολόκληρη. Έκανα 11 εγχειρήσεις. Τέτοιοι πόνοι, να θες να πεθάνεις και να μην πεθαίνεις», είπε η Μαίρη Χρονοπούλου.

Κλινικά νεκρή

Πριν καιρό έφτασε μια ανάσα από τον θάνατο. Υπέστη ανακοπή κάνοντας μια επέμβαση στο ισχύο. Θεωρήθηκε κλινικά νεκρή για αρκετές μέρες μα ως εκ θαύματος συνήλθε και γλίτωσε από του σφιχταγκάλισμα του θανάτου.

Η κακοποίηση και ο «αδελφός» Νίκος Κούρκουλος

Η Μαίρη Χρονοπούλου έχει παραδεχτεί δημόσια ότι βίωσε την κακοποίηση σε μια από τις σχέσεις της. Την έσωσε όμως, ο Νίκος Κούρκουλος, τον οποίο δεν θεωρούσε απλά φίλο, αλλά «αδελφό της».

Οι δυο ηθοποιοί έκαναν παρέα από πολύ μικροί. Μάλιστα μια περίοδο που η Μαίρη Χρονοπούλου βίωνε την κακοποίηση μέσα στην εν λόγω σχέση καλούσε το Νίκο Κούρκουλο να την σώσει και μάλιστα ο αείμνηστος ηθοποιός κάποια στιγμή έδειρε τον σύντροφό της.

Η Μαίρη Χρονοπούλου μάλιστα έχει βαφτίσει το γιο του, Νίκου Κούρκουλου, Άλκη.

Στις 16 Ιουνίου 2021 η Μαίρη Χρονοπούλου τιμήθηκε με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Τελετή Απονομής των Βραβείων ΙΡΙΣ από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.

«Πού είναι το βραβείο μου; Βαρύ πολύ! Τον κινηματογράφο τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή κι αυτός με αγάπησε με τη σειρά του δεν μπορώ να πω. Κι ο κινηματογράφος μου έδωσε μεγάλες χαρές. Μου αρέσει να παίρνω βραβεία και ευχαριστώ την Ακαδημία που μου το χάρισε. Δείξτε μου έναν άνθρωπο που να μην του αρέσει να παίρνει βραβεία και θα σας δείξω έναν μεγάλο ψεύτη.

Σας ευχαριστώ πολύ που ήρθατε εδώ απόψε. Αλήθεια σας ευχαριστώ, θα κλάψω» είχε δηλώσει η ίδια παραλαμβάνοντας το βραβείο της, ενώ στο τέλος πρόσθεσε: «Αυτό το χειροκρότημα το δέχομαι για το ότι μετά από τόσα χρόνια ανέβηκα και πάλι στη σκηνή και μάλιστα με μπαστούνι».