Αλεξάνδρα Μεντώρος.
Με μεγάλη μας χαρά και εκτίμηση φιλοξενήσαμε ξανά στο Aspida Radio τον καταξιωμένο καλλιτέχνη Γιώργο Μπλέτσάκη στην εκπομπή της Αλεξάνδρα Μεντώρος. Μπορείτε να τον γνωρίσετε καλύτερα διαβάζοντας την συνέντευξη που ακολουθεί.
Που γεννήθηκες και πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Καταρχήν να σε ευχαριστήσω για την πρόσκληση. Να πω κιόλας ότι με σένα έκανα την πρώτη μου συνέντευξη και ήταν φοβερή εμπειρία για μένα μιας και δεν είχα ξανακάνει ποτέ. Αποδείχτηκε γούρικη και φυσικά ήταν πάρα πολύ ευχάριστη η συζήτηση που είχαμε. Λοιπόν γεννήθηκα στην Πάτρα. Τα παιδικά μου χρόνια να σου πω την αλήθεια όσον αφορά το οικογενειακό μου περιβάλλον ήταν πάρα μα πάρα πολύ δύσκολα αλλά νικούσε το δέσιμο της οικογένειας. Όσον αφορά το φιλικό μου περιβάλλον ήμουν ζάμπλουτος από συναισθήματα και ανθρώπους.
Έχεις σπουδάσει πάνω στην μουσική ή είσαι αυτοδίδακτος;
Ξεκίνησα αυτοδίδακτος αλλά στην πορεία θεώρησα ότι πρέπει να λάβω μουσική παιδεία όχι στα φωνητικά αλλά σε κάποιο όργανο. Είναι τελικά επιτακτική ανάγκη. Έχω εδώ και αρκετό καιρό που μαθαίνω κιθάρα από τον φίλο μου και δάσκαλο τον Γιώργο Μακρίδη στο Μοντέρνο Ωδείο Πατρών. Όσο μαθαίνω τόσο καταλαβαίνω περισσότερο την μουσική και φυσικά με βοηθάει πολύ και στην σωστή τοποθέτηση της φωνής. 
Τι είναι αυτό που σε οδήγησε να ασχοληθείς με το τραγούδι;
Αυτό που με οδήγησε να ασχοληθώ ήταν οι φίλοι και η τύχη. Αλήθεια σου λέω. Είναι η πρώτη φορά που θα χρησιμοποιήσω τα ονόματά τους γιατί νιώθω την ανάγκη να τα πω και δεν τα έχω ξαναπεί. Τον πρώτο καλό λόγο μου τον είπε ένας φίλος στον στρατό ο Ηλίας Πολίτης όταν με άκουσε να τραγουδάω σε στιγμές χαλάρωσης. Το περίεργο είναι ότι δεν ήταν τυχαίος. Ήταν μουσικός. Drummer σε γκρουπ.
Μάλιστα όταν θα τελειώναμε την θητεία θα έπαιρνε και το πτυχίο δασκάλου και μου είχε ζητήσει να τον ακολουθήσω στην Αθήνα και να εν ταχθώ και γω στο σχήμα που έπαιζε τους Tidal Flood. Βέβαια δεν το έκανα. Δεν πίστευα πως είχα την δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Έπειτα ήταν εκείνο το μοιραίο βράδυ στο Arena bowling center του φίλου μου του Άρη Στεφανίδη όπου έκανε ένα karaoke party και είχα πάει και γω. Εκεί πρώτη φορά τραγούδησα σε κόσμο. Εκεί άκουσα ακόμα περισσότερα ενθαρρυντικά σχόλια και
μάλιστα τότε ήταν που ήρθε ο κουμπάρος μου πλέον ο Γιάννης Τζογκλής που έπαιζε μπουζούκι και μου ζήτησε να κάνουμε ένα σχήμα. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε να μετράει αντίστροφα ο χρόνος ώστε να φτάσουμε στο σήμερα.
Ποια ήταν τα πρώτα σου βήματα στον χώρο αυτό;
Η ερώτησή σου μου δίνει το βήμα να συνεχίσω την ιστορία. Έπειτα από παρότρυνσή μας μπαίνει στο μουσικό ταξίδι ο Βασίλης Βυθούλκας, δάσκαλος κιθάρας, ο οποίος είναι αυτός που θα μας πάρει από το χέρι και μένα και τον Γιάννη Τζογκλή και θα μας βάλει στα σωστά μονοπάτια της μουσικής. Σχηματίζουμε λοιπόν το πρώτο γκρουπάκι και ξεκινάμε πρόβες πυρετωδώς στον υπόγειο χώρο του Arena bowling center, με την απόλυτη υποστήριξη της οικογένειας Στεφανίδη, προκειμένου σε ένα μήνα να είμασταν έτοιμοι να παίξουμε σε μεζεδοπωλείο δυό φίλων μας, του Κώστα και Άγγελου Τσελίκα στο πανέμορφο “Τζιβαέρι”. Έτσι κι έγινε.
Θέλω να μου πεις την πρώτη σου φορά που ανέβηκες στην σκηνή. Ποια ήταν τα συναισθήματα σου εκείνη τη στιγμή;
Μ ΄αρέσουν οι ερωτήσεις σου γιατί είναι στοχευμένες σωστά. Σκηνή δεν ήταν αλλά γωνίτσα μιας και το “Τζιβαέρι” ήταν μικρό. Να φανταστείς στο μπροστινό τραπέζι αν άπλωνε κάποιος το χέρι του μας έπιανε. Εκείνο το βράδυ που ήταν να πρωτοπαίξουμε λοιπόν είχα απίστευτο άγχος γιατί έπρεπε να δικαιώσω και τους φίλους μου που έπαιζαν μουσική και τον κόσμο που θα ερχόταν αλλά και τον εαυτό μου για τον κόπο που είχα κάνει να φτάσω στο επίπεδο που έπρεπε. Αφού λοιπόν το μαγαζί γέμιζε και μάλιστα κάποια στιγμή ασφικτυούσε τότε ακόμα περισσότερο αγχωνόμουν. Τελικά με το πρώτο τραγούδι και το πολύ ζεστό χειροκρότημα του κόσμου άρχισα να χαλαρώνω και να περνάω μια καταπληκτική βραδιά.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου φόβος και πως τον αντιμετωπίζεις;
Ανθρώπινα ο μεγαλύτερος φόβος είναι ο θάνατος. Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Απλά περνάω την κάθε μέρα, όσο μας επιτρέπει η καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις μας, όσο καλύτερα γίνεται. Μουσικά ο φόβος μου είναι να χάσω την φωνή μου. Μάλιστα πριν λίγο καιρό έπαθα μια πολύ σοβαρή φαρυγγίτιδα με αποτέλεσμα να μην μπορώ να τραγουδήσω αλλά και να μιλήσω για 20 μέρες. Πίστεψέ με κόντεψα να πέσω σε κατάθλιψη. Πλέον προσέχω γενικά την φωνή μου με τις συμβουλές του γιατρού που με εξέτασε και δεν κάνω γενικά κατάχρηση της ίδιας της φωνής μου.
Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου στο μέλλον δισκογραφικά;
Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου πως θα είμαι. Κάνω όνειρα μικρά μεν αλλά πραγματοποιήσιμα δε, με τον καιρό. Κάθε φορά και ένα μικρό βήμα. Μακάρι να με αξιώσει ο θεός να κάνω ακόμα περισσότερα τραγούδια και να αγαπηθούν ακόμα περισσότερο από τον κόσμο. Θα ήθελα να κάνω τραγούδια του βεληνεκούς σαν του Αντώνη Ρέμου ή σαν πολλών άλλων γνωστών καλλιτεχνών και να ακούγονται παντού. Αυτή είναι η ανταμοιβή που θέλω αλλά και το πιο μακρινό μακρινό όνειρό μου.
Αυτό τον καιρό βλέπουμε ότι έχεις βγάλει ένα καινούργιο τραγούδι για πες μας πως έγινε η επιλογή του τραγουδιού;
Δύσκολη η επιλογή. Είχαμε από το καλοκαίρι του περασμένου χρόνου που τα είχαμε συμφωνήσει με την εταιρία μου την Real Music και είχαμε καταλήξει μάλιστα και στον τίτλο του τραγουδιού το οποίο λεγόταν “Πάρε μια απόφαση ζωής”. Έπειτα από κάποιες δυσκολίες, οι οποίες αποδείκτηκαν σε καλό, καταλήξαμε στο “Ρίχνω αυλαία”. Ιδέες υπήρχαν. Δεν μας καθόταν η μουσική. Θέλαμε κάτι διαφορετικό.
Ήθελα από καιρό να συνδυάσω και τους δύο συνεργάτες μου τον Κώστα Ντότσικα και τον Πάνο Κουτσελίνη σε κοινή δουλειά. Είχε γίνει και μια συζήτηση επ ΄αυτού από τον περασμένο χειμώνα αλλά είχε μείνει στο συρτάρι η υπόθεση. Κι όμως είχε έρθει η ώρα. Πήρα τηλέφωνο τον Πάνο και του έστειλα τους στίχους. Του άρεσαν και σε δέκα λεπτά χωρίς να υπερβάλω είχε γράψει την αρχική μορφή από αυτό που ακούτε εσείς σήμερα. Την ενορχήστρωση ανέλαβε για μια ακόμα φορά άλλος ένας συνεργάτης μου ο Γιώργος Γιαννικόπουλος και το Orange Studio, την μακέτα ο Γιάννης Πεφάνης και φυσικά, λόγω καραντίνας δεν κάναμε videoclip όπως θα θέλαμε, ο Άκης Χατζημικές το lyric video με τον οποίο είχαμε κάνει και στο παρελθόν το “Ούτε ένα γεια”.
Με ποιόν καλλιτέχνη θα ήθελες να συνεργαστείς επί σκηνής;
Κοίτα ο αγαπημένος μου είναι ο Αντώνης Ρέμος. Όμως θα ήθελα να συνεργαστώ με όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες.
Ποιά είναι τα σχέδια σου για το μέλλον που έρχεται;
Τον χειμώνα είχα την ευτυχία να είμαι με πάρα πολύ καλούς μουσικούς εδώ από την Πάτρα. Μικρό σχήμα μεν αλλά καλό. Στα πλήκτρα ήταν ο Βαγγέλης Τζουγανάτος, στο μπουζούκι ο Γιάννης Κράνης και γυναικεία φωνητικά η Λίνα Χατζηπέτρου. Για καλοκαίρι δεν μιλάμε γιατί τα βλέπω σκούρα τα πράγματα εκτός κι αν αλλάξει κάτι. ‘Ετσι θα πορευτούμε και του χρόνου εκτός απροόπτου δηλαδή με το υπάρχον σχήμα. Μαγαζί δεν ξέρουμε ακόμα έτσι όπως είναι τα πράγματα λόγω πανδημίας αλλά το σίγουρο είναι πως έχω σκοπό μέσα στις αρχές του νέου έτους να κάνω άλλη μια παραγωγή αν όλα πάνε καλά. Σ΄αυτό το σημείο θα ήθελα να σε ευχαριστήσω και σένα προσωπικά αλλά και το “ ΑΣΠΙΔΑ ΡΑΔΙΟ ” για την στήριξή σας σε κάθε μου μουσικό βήμα.
Και εμείς σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου. Να είσαι καλά.
https://www.facebook.com/GeorgeBletsakis
https://www.facebook.com/GeorgeBletsakis.gr/
https://www.facebook.com/george.bletsakisii.5
