Ερευνητικό εργαστήριο
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ στις ΗΠΑ επέκτειναν επιτυχώς τη διάρκεια ζωής σε ποντίκια
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ στις ΗΠΑ επέκτειναν επιτυχώς τη διάρκεια ζωής σε ποντίκια στοχεύοντας στην εξάλειψη συγκεκριμένων κυττάρων τους.
Η μελέτη τους, σύμφωνα με το Studyfinds που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Cell Metabolism», εστιάζει σε κύτταρα που εμφανίζουν σε μεγάλο βαθμό μια πρωτεΐνη που ονομάζεται p21. Αυτά τα κύτταρα συσσωρεύονται σε διάφορους ιστούς καθώς γερνάμε και φαίνεται να συμβάλλουν στην εξασθένηση της υγείας που σχετίζεται με την ηλικία. Με την περιοδική εξάλειψη αυτών των κυττάρων σε ποντίκια, οι επιστήμονες μπόρεσαν να παρατείνουν τη ζωή των τρωκτικών κατά 9%. Αυτό ισοδυναμεί με περίπου επτά ανθρώπινα χρόνια!
Αυτό δίνει νέα ευρήματα στην επιστήμη της γήρανσης και στο ερώτημα: πώς μπορεί να αυξηθεί η διάρκεια ζωής με ταυτόχρονη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Στις μέρες μας υπάρχει συχνά ένα χάσμα μεταξύ του πόσο ζουν οι άνθρωποι και του πόσο ζουν με καλή υγεία. Σε ορισμένες χώρες, το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται γρηγορότερα από την διάρκεια της υγείας, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι ζουν περισσότερο αλλά περνούν περισσότερο χρόνο με προβλήματα υγείας
.
Τι έδειξε η μελέτη
Οι ερευνητές τροποποίησαν γενετικά ποντίκια προκειμένου να στοχεύσουν και να εξαλείψουν τα κύτταρα με αυξημένα επίπεδα της πρωτεΐνης p21. Αυτά τα ποντίκια σχεδιάστηκαν με έναν γενετικό διακόπτη, ο οποίος όταν ενεργοποιηθεί, προκαλεί την αυτοκαταστροφή των συγκεκριμένων κυττάρων. Οι επιστήμονες ξεκίνησαν να χορηγούν τη θεραπεία όταν τα ποντίκια ήταν 20 μηνών, που ισοδυναμεί με περίπου 60-65 ανθρώπινα χρόνια. Μία φορά το μήνα, οι ερευνητές χορηγούσαν στα ποντίκια ταμοξιφαίνη. Το συγκεκριμένο φάρμακο ενεργοποίησε τον γενετικό διακόπτη στα τρωκτικά, προκαλώντας τον θάνατο των κυττάρων με υψηλά επίπεδα p21. Τα ποντίκια ελέγχου έλαβαν το ίδιο φάρμακο, αλλά δεν διέθεταν τον γενετικό διακόπτη, έτσι τα εν λόγω κύτταρα παρέμειναν ανέπαφα.
Τα ποντίκια που υποβλήθηκαν στη θεραπεία εμφάνισαν καλύτερη δύναμη λαβής, μεγαλύτερες ταχύτητες βαδίσματος και χαμηλότερες βαθμολογίες αδυναμίας σε σύγκριση με τα τρωκτικά που δεν έλαβαν τη θεραπεία. Είχαν επίσης βελτιωμένη καρδιακή λειτουργία, καλύτερη ανοχή στη γλυκόζη και ευαισθησία στην ινσουλίνη και υγιέστερο ήπαρ. Όλα αυτά τα οφέλη παρέμειναν ακόμη και τους τελευταίους μήνες της ζωής τους.
Ωστόσο, η θεραπεία δεν φάνηκε να αποτρέπει συγκεκριμένες ασθένειες. Αντίθετα, φάνηκε να επιβραδύνει τη συνολική διαδικασία γήρανσης, οδηγώντας σε καλύτερη υγεία σε πολλά συστήματα του σώματος. Αυτό το εύρημα συνάδει με την υπόθεση ότι η στόχευση θεμελιωδών διαδικασιών γήρανσης θα μπορούσε να είναι πιο αποτελεσματική από την προσπάθεια αντιμετώπισης μεμονωμένων ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η προσέγγισή τους λειτουργεί μειώνοντας τη χρόνια, χαμηλού βαθμού φλεγμονή που σχετίζεται με τη γήρανση. Τα κύτταρα με υψηλή p21 φαίνεται να παράγουν φλεγμονώδη σήματα που μπορούν να εξαπλωθούν και να αυξήσουν τη φλεγμονή σε όλο το σώμα. Με την περιοδική εξάλειψη αυτών των κυττάρων, η θεραπεία μπορεί να μειώσει αυτήν την επιβλαβή φλεγμονή.
