Δημήτρης Σκαμνάκης: Χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΚΑΜΝΑΚΗΣ. Ένα όνομα, μια ιστορία…Μια ιστορία που μετράει πολλά χρόνια, εμπειρίες, γνώση και μεγάλες συνεργασίες στην βιομηχανία της μουσικής…
Ένα όνομα που στιγμάτισε την ελληνική δισκογραφία και όχι μόνο με την αγάπη του αλλά και το πάθος του για την drums.. Ο Δημήτρης Σκαμνάκης λοιπόν είναι κοντά μας, εδώ στο Onenews.gr για να μας μιλήσει για τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες…
Δημήτρη μου καλώς ήρθες στην παρέα μας… Ο κόσμος σε γνωρίζει μέσα απ’ την δράση σου ως drummer. Πες μου τι ήταν αυτό που σε έσπρωξε να ασχοληθείς με την μουσική και συγκεκριμένα με την drums?
Κατ’ αρχήν σας ευχαριστώ πάρα πολύ που με καλέσατε στο φιλόξενο Onenews.gr.
Ναι, είναι αλήθεια ότι σε μια πορεία 40 ετών που συνεχίζεται και θα συνεχίζεται σε όλη μου τη ζωή, έγινα γνωστός με ατέλειωτη μελέτη, φοβερή προσπάθεια και μεγάλη επιμονή και υπομονή.
Από μικρός άκουγα όλη μέρα ραδιόφωνο, και μάλιστα, συνόδευα τα τραγούδια με τις κατσαρόλες και τις κουτάλες της γιαγιάς. Οπότε η γιαγιά είχε μόνιμο πονοκέφαλο και αφού έπαιρνε και αυτή μια κουτάλα, με κυνηγούσε γύρω-γύρω από το τραπέζι της κουζίνας για να σταματήσω το σαματά όπως έλεγε.
Μάταια όμως!!!
Το μόνο που κατάφερε ήταν να πεισμώσω περισσότερο. Έτσι και εγώ μεγάλωσα το σετ, κατάσχεσα ένα ταψί και το έβαλα για πιατίνι. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τα …….. drums.
Πότε κατάλαβες ότι θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά ως drummer?
Από το υπερβολικό μου πάθος για τα τύμπανα έλεγα σε όλους – όταν με ρωτούσαν με τι ασχολούμαι- ότι παίζω drums.
Το ίδιο έκανα και στον στρατό. Δήλωσα drummer χωρίς να έχω ιδέα δηλαδή (Drummer άνευ χαρτοφυλακίου και μάλιστα χωρίς μουσικό όργανο) διότι τύμπανα δεν είχα.
Κάθεται η στραβή και με παίρνουν στην μουσική της Αεροπορίας. Με βάζουν να παίξω και παθαίνουν πλάκα. Δεν έπαιζα τίποτα.
Από κείνη την ημέρα έπλενα στο μαγειρείο όλα τα καζάνια του στρατοπέδου και έσκαβα ορύγματα. Δεν τα έχασα. Σκέφτηκα ότι μιας και είχα την ευκαιρία έπρεπε να την εκμεταλλευτώ με τον καλλίτερο τρόπο. Είπα ότι θα γίνω ο καλλίτερος.
Άρχισα να παρακαλάω τους πιο έμπειρους από τα 70 άτομα εκεί μέσα, να με μάθουν μουσική. Η θητεία ήταν τότε 30 μήνες. Εγώ σε 1 χρόνο έγινα ένας από τους πιο απαραίτητους στην μπάντα.
Όταν απολύθηκα αποφάσισα να ασχοληθώ και επαγγελματικά. Την ευκαιρία δεν θα την άφηνα να πέσει στο κενό. Μου είχε συστήσει ένας συνάδελφος από την μπάντα, έναν πολύ καλό δάσκαλο και καθηγητή Drums, εξαιρετικό μουσικό και άνθρωπο τον Γιώργο τον Στίνη. Έτσι άρχισε η σοβαρή μου εκπαίδευση.
Είχες την υποστήριξη απ’ την οικογένεια σου και το κοινωνικό σου περίγυρο?
Στήριξη δεν υπήρχε. Στην πραγματικότητα μεγάλωσα με την γιαγιά μου με μια πενιχρή σύνταξη η οποία πίστευε ότι οι καλλιτέχνες είναι αλήτες και μπατίρια. Στήριξη υπήρξε μόνο όταν έφτιαξα την δικιά μου οικογένεια, με… χορηγίες της πεθεράς μου.
Η πρώτη σου συνεργασία ποια ήταν, και ποια ήταν τα συναισθήματα σου;
Η πρώτη σοβαρή συνεργασία μετά την περιπλάνηση σε μικρά μαγαζιά όπως όλοι, ήταν στα παλιά Δειλινά με τον Μητροπάνο. Η συγκίνηση μεγάλη, διότι όταν ήμουν μικρός, δεν μας άφηναν να μπούμε στα ποδοσφαιράκια λόγω ηλικίας. Μέσα υπήρχε ένα τζουκ μποξ και επειδή δεν μπορούσα να μπω, έδινα μια δραχμή σε έναν μεγάλο, να μου βάλει το τραγούδι που επιθυμούσα, και καθόμουν έξω από το μαγαζί για να το ακούσω. Φαντάσου την συγκίνηση που ένοιωσα, όταν το τραγούδι που παράγγελνα τότε για να ακούσω από το τζουκ μποξ, τώρα να το παίζω ζωντανά, διότι ήμουν εγώ στην ορχήστρα και μπροστά ο καλλιτέχνης που θαύμαζα.
Σιγά σιγά ήρθαν και οι μεγάλες συνεργασίες.. ποιες απ’ αυτές στιγμάτισαν την πορεία σου;
Όλες. Διότι η κάθε μια σε μάθαινε και κάτι διαφορετικό. Έπρεπε να εγκλιματίζεσαι κάθε φορά σε διαφορετικό είδος μουσικής και αυτό ήταν δύσκολο. Διαφορετικά παίζεις με τον Χατζή, διαφορετικά με τον Αντριόπουλο, διαφορετικά με τον Βοσκόπουλο και τον Πουλόπουλο, διαφορετικά στην Κανελλίδου, άλλο παίξιμο σε κρουαζιερόπλοιο, άλλο στην δισκογραφία, διαφορετικό στο ντύσιμο μουσικής θεατρικών παραστάσεων, βιντεοταινιών, κινηματογράφου και τηλεόρασης κτλ.
Εκτός από τα κορυφαία κέντρα με τις μεγάλες φίρμες που δουλεύατε, για ποιες άλλες διαφορετικές συνεργασίες θα θέλατε να μας πείτε;
Είχα τη χαρά να συμμετέχω στο φεστιβάλ MEDITERRANEO στην Μάλτα εκπροσωπώντας την Ελλάδα και την ΕΡΤ με τον Πέτρο Γαϊτάνο.
Επίσης συμμετείχα σε συναυλίες του Λίνου Κόκοτου με τον Μονωδό, Βαθύφωνο Δημήτρη Καβράκο της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης.
Κάποια χρονιά που δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς, συμμετείχα σε συναυλίες για την UNESCO με μαέστρο τον Παναγιώτη Βήχο με τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ
Εκείνο που θυμάμαι πάντως είναι ότι κάθε χρόνο συμμετείχα σε συναυλίες στο εξωτερικό καθώς και σε όλη την Ελλάδα με διάφορους καλλιτέχνες.
Αλήθεια ποια μέρη επισκέφτηκες κάνοντας συναυλίες;
Συμμετείχα σε πολλές συναυλίες σε όλη την Ελλάδα σχεδόν κάθε καλοκαίρι.
Στο εξωτερικό να αναφέρω όσα θυμάμαι. Έπαιξα σε Θέατρα καθώς και συναυλιακούς χώρους. Στην Αμερική σε Νέα Υόρκη, Σικάγο, Ατλάντικ Σίτυ, Φλόριντα, Βοστώνη, Ντιτρόιτ, Λας Βέγκας, και σε πολλές άλλες πόλεις. Στον Καναδά σε Μόντρεαλ, Τορόντο, Βανκούβερ, Κεμπέκ, στην Αυστραλία Σύδνεϋ, Μελβούρνη, Καμπέρα, Πέρθ, Μπρισμπέϊν, Ντάργουϊν, Αδελαϊδα. Επίσης στην Αφρική Γιοχάνεσμπουργκ, Κέϊπ Τάουν, Πρετόρια και Αίγυπτο. Στην Ευρώπη σε Ζυρίχη, Γενεύη, όλο το γύρο της Αυστρίας, Γερμανία (Στουτγάρδη, Αννόβερο Κολονία, Ντίσελντορφ και στο Έσσεν στο stage των Scorpions για το κόμμα SPD). Ιταλία, Σουηδία, όλη την Κύπρο, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Ισραήλ κ.α.
Είσαι ένας άνθρωπος που εξελίσσεται συνεχώς…δεν μένεις στάσιμος…έχεις διδάξει μουσική.. σωστά; Υπάρχει ενδιαφέρον απ’ τους νέους ανθρώπους για την μουσική; Η εμπειρία τι σου έχει δείξει;
Εξελίσσομαι συνεχώς διότι διαβάζω συνεχώς. Όταν αγαπάς κάτι το εξελίσσεις και δεν κάθεσαι στις δάφνες σου.
Όσο για τους νέους υπάρχουν δυο ειδών κατηγορίες. Αυτοί που έχουν ένα πολύ σωστό ένστικτο και αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να μάθουν μια φορά και σωστά, και οι άλλοι που νομίζουν ότι θα μάθουν μόνοι τους, κάνοντας απλώς αντιγραφή χωρίς να έχουν μουσικό υπόβαθρο.
Εγώ για αυτούς λέω στους μαθητές μου, ότι γυρίζουν γύρω-γύρω από μια κολόνα της ΔΕΗ, και προσπαθούν να την ζαλίσουν και να πέσει κάτω. Δεν γίνεται. Αυτή η κατηγορία δεν εξελίσσει ποτέ κάποιον, στο να γίνει καλός μουσικός.
Έχεις συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα του τραγουδιού…επιγραμματικά θα αναφέρω τον Μητροπάνο, τον Πουλόπουλο, την Μαρινέλλα, τον Αδαμαντίδη και πολλούς ακόμη καλλιτέχνες… Πως σε βοήθησαν αυτές οι συνεργασίες στην πορεία σου;
Εκτός του ότι απαιτούσαν καλούς μουσικούς οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, παίζοντας μαζί τους, σου άνοιγε και μια πόρτα για την δισκογραφία. Όλες οι συνεργασίες ήταν ένα διαβατήριο για τα πρώτα μαγαζιά και για περαιτέρω συνεργασίες με άλλους μεγάλους καλλιτέχνες.
Δημήτρη έχεις κάποια σχέδια για το μέλλον; Και αν ναι θα ήθελα να τα αναφέρεις;
Χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος όπως είπε και ο Νίτσε με τον οποίο συμφωνώ απολύτως.
Επειδή και εγώ αγαπώ υπερβολικά την δουλειά μου, δεν τα εγκαταλείπω. Επιλέγω πλέον το ρόλο του δασκάλου, πράγμα που κάνω με πολύ επιτυχία και ευσυνειδησία. Άλλωστε υπήρξα και καθηγητής στο κολλέγιο Αθηνών- Ψυχικού.
Ο καλλιτέχνης πρέπει να αποχωρεί στο σωστό timing. Πάνω από όλα η αξιοπρέπεια ανεξάρτητα της οικονομικής του κατάστασης.
Τι θα ήθελες να μοιραστείς με το κοινό του Onenews.gr?
Στην μουσική ψάχνεις για μέρη που δεν έχουν ανακαλυφθεί. Εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου και ωθείς μακρύτερα τα όρια, χτίζοντας σιγά – σιγά το προσωπικό σου ύφος.
Είναι ένα πνευματικό καταφύγιο σου μιας ατέλειωτης παγκόσμιας γλώσσας. Ένα ταξίδι μιας απέραντης ελευθερίας και δημιουργίας.
Σε ευχαριστώ πολύ για αυτή την όμορφη συζήτηση…και σου εύχομαι πάντα επιτυχίες…
Εγώ σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε.
Youtube https://www.youtube.com/channel/UCdzncQrFf7lUP4hSkZGupQA
