Δημήτρης Δημόπουλος: Όσο μεγαλώνω δε χάνω την χαρά της ζωής
Είναι πολύ ωραίο να συναντάς ανθρώπους με ποιότητα . Ο Δημήτρης είναι ένας άνθρωπος με χιούμορ και βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο , κάτι που σπανίζει τα τελευταία χρόνια. Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος που τον συνάντησα από κοντά και τον ευχαριστώ για αυτό .
Πού γεννήθηκες και μεγάλωσες; Τι αναμνήσεις έχεις από τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα στον Πειραιά, όμως αμέσως με μάζεψαν από το μαιευτήριο και με πήγαν στο Μοσχάτο, όπου είναι το πατρικό μου. Που βασικά δεν ήταν το πατρικό του πατέρα μου, αλλά της μητέρας μου, που ούτε το πατρικό της μητέρας μου ήταν, μετά πήγαν στο σπίτι που μεγάλωσα. Μετά από όλα αυτά, να πω πως θυμάμαι πως από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι πως υπήρχε ακόμα η προίκα ή δεν μετράει επειδή δεν το θυμάμαι αλλά το γνωρίζω;
Με τι ήθελες να ασχοληθείς όταν ήσουν μικρός;
Όσο περνά ο καιρός, συνειδητοποιώ πως ήθελα να ασχοληθώ με κάτι που θα μπορούσα να αφηγούμαι ιστορίες. Θυμάμαι που έστηνα κουκλοθέατρα για τον μικρότερο αδερφό μου και που έστηνα ιστορίες με τα παιχνίδια μου, που όμως έστηνα κάτι πλέιμομπιλ με κάμερες να τα κινηματογραφούν! Κάπως έτσι απαντώ και πιο ουσιαστικά στην προηγούμενη ερώτηση. Και μόλις θυμήθηκα και κάτι ακόμα: η πρώτη ανάμνηση που έχω από το θέατρο ήταν από μία παιδική παράσταση που με είχαν πάει και βλέποντας την σκεφτόμουν «αυτό που κάνουν εκεί πάνω, δεν το κάνουν σωστά». Και το θέατρο αυτό ήταν το Θέατρο Αυλαία στον Πειραιά, όπου επιστρέφω πια για να δω, έμαθα να το κάνω εγώ σωστά;…
Πότε κατάλαβες ότι μπήκε το μικρόβιο της υποκριτικής στη ζωή σου;
Όταν ήταν πλέον πολύ αργά.
Πώς αποφάσισες να στραφείς στο stand-up comedy;
Aυτό που με τράβηξε στο είδος ήταν η ανάγκη που ένιωθα να βγω στη σκηνή και αυτό που με κράτησε ήταν η τύχη, όταν το 1996 συμμετείχα στις ακροάσεις που γινόταν για τις Νύχτες Κωμωδίας, χωρίς να έχω δει ποτέ σταντ-απ ως τότε, και έγινα δεκτός. Βρέθηκα έτσι στο πρώτο κόμεντι-κλαμπ της χώρας, καθώς ήταν η χρονιά που οι Νύχτες Κωμωδίας απέκτησαν την πρώτη τους στέγη στα Εξάρχεια, σε ένα χώρο αποκλειστικά φτιαγμένο για σταντ-απ.
Τι σε γοητεύει στον χώρο σου και τι μισείς σε αυτόν;
Αυτή τη στιγμή, με τα όσα συμβαίνουν με την πανδημία, με γοητεύει και με χαροποιεί και μόνο η σκέψη πως θα ξαναβρεθώ στη σκηνή με ένα ζωντανό κοινό από κάτω. Από την άλλη, μισώ το γεγονός πως λόγω των μέτρων δεν μπορούμε να υποδεχόμαστε τους πάντες στις παραστάσεις μας, ελπίζω να ξεμπερδεύουμε σύντομα με όλα αυτά..
Θεωρείς πώς ο χώρος σου είναι μόνο ανδροκρατούμενος; Αν όχι, πώς νιώθεις που και οι γυναίκες υπάρχουν σε αυτόν τον χώρο;
Ο χώρος φαντάζει σίγουρα ανδροκρατούμενος, όμως είμαστε σε μια πολύ ευτυχή στιγμή που όλο και περισσότερες γυναίκες κωμικοί υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα του σταντ-απ, από τις σόλο παραστάσεις μέχρι τα όπεν-μάικ. Καθώς το σταντ-απ είναι μια πολύ προσωποκεντρική μορφή τέχνης, όσο περισσότερες και περισσότερες είμαστε, τόσο περισσότερες είναι οι διαφορετικές ματιές στην κωμωδία.
Λίγα λόγια για την πορεία σου μέχρι τώρα.
Λίγα λόγια, ε; Ξεκίνησα λοιπόν από τις Νύχτες Κωμωδίας, όπου παρουσιάστηκε πρώτη φορά και το Αντί Διδακτορικού, το πρώτο μου σόλο και το πρώτο σόλο Έλληνα κωμικού που παρουσιάστηκε βιντεοσκοπημένο. Ακολούθησαν στο σταντ-απ οι μονόλογοι Υπερπαραγωγή και τώρα η Καφρόκρεμα, την οποία παρουσιάζω για τον τελευταίο κύκλο παραστάσεων. Το θέλω και γραπτώς αυτό, να το βλέπω, να συνειδητοποιήσω πως πρέπει να αρχίσω να γράφω τα επόμενά μου κείμενα. Παράλληλα ασχολούμαι και με το μουσικό θέατρο, ως λιμπρετίστας, μεταφραστής και σκηνοθέτης, ενώ ως ηθοποιός ασχολούμαι με τη μεταγλώττιση.
«Η Καφόκρεμα»: Πώς εμπνεύστηκες τη νέα σου stand-up comedy; Τι θέλεις να πεις στον θεατή με αυτή την παράσταση;
Η Καφρόκρεμα είναι ο τρίτος stand up μονόλογός μου και είναι ένα σλάλομ ανάμεσα στην καφρίλα και την αφρόκρεμα, μια απόδειξη του πόσο ετερόκλητες είναι όχι μόνο οι καλλιτεχνικές επιρροές μου, αλλά και οι εμπειρίες μου, οι προσδοκίες μου και οι συνδυασμοί που κάνω καμιά φορά στο μυαλό μου και δεν με αφήνουν ήσυχο μέχρι να τις ξεστομίσω επί σκηνής. Και κάτι αστείο: είχα την ιδέα για τον τίτλο και το ύφος από το 2012!
Πώς βλέπεις το μέλλον του θεάτρου στην Ελλάδα;
Πλέον δεν το βλέπω, το μελετώ, καθώς μέσα στον χαμό της πανδημίας έγινα δεκτός στο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών του Τμήματος Θεατρολογίας τους ΕΚΠΑ. Οπότε δεν μπορώ να απαντήσω έτσι απλά σε αυτήν την ερώτηση, θα πρέπει να γράψω μια πλήρη εργασία, με τις υποσημειώσεις της, τις βιβλιογραφικές αναφορές της, τα πάντα. Και έχω ήδη να παραδώσω τουλάχιστον τρεις εργασίες αυτό το εξάμηνο, οπότε δεν προλαβαίνω!
Το μεγαλύτερο σου όνειρο και τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Το μεγαλύτερο όνειρό μου είναι να μεγαλώνω και να μη χάνω τη χαρά της ζωής. Από σχέδια για το μέλλον, ελπίζω να πάει καλά η περιοδεία της παράστασης αυτής και του χρόνου να παρουσιαστεί στην Αθήνα το Stand–Up Symphony, μια παράσταση που παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και ήταν να παρουσιαστεί στην Αθήνα πέρσι, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Και αυτό το γράφω για να το διαβάσουν άλλοι και να γίνει!
Η Καφρόκρεμα καταφθάνει στον Πολυχώρο Αυλαία για μόνο μία παράσταση στις 16 Δεκέμβρη 2021.
Καφρόκρεμα, σταντ-απ μονόλογος του Δημήτρη Δημόπουλου Πέμπτη 16 Δεκέμβρη στις 21:00
Πολυχώρος Αυλαία, Κουντουριώτου 182 & 2ας Μεραρχίας, Πειραιάς
Γενική είσοδος: 10 € Προπώληση: 8 € (ως και τις 15/12)
ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ ΜΕ ΚΑΦΡΟΚΡΕΜΑ: 6€ (η προσφορά ισχύει ως και τις 14/11)
Ηλεκτρονική προπώληση: https://bit.ly/30fVuWW
