Ο Θέμης Αδαμαντίδης μίλησε στην Αννίτα Πάνια για τα παιδικά του χρόνια, την Καισαριανή αλλά και τη ζωή στη Σουηδία. Από τη συζήτηση δεν θα μπορούσε να λείπει και το θέμα του τζόγου, για το οποίο έχει μιλήσει ανοιχτά και στο παρελθόν.

«Δεν το καυχιέμαι, δεν το κρύβω. Δεν ενοχλώ κάποιον, ίσα ίσα με ενοχλεί να σου υποδεικνύουν πού να πας. Διαφορετικά δεν κάνεις εσύ αυτό που θες, κάνεις αυτό που σε κατευθύνουν. Βέβαια, έχω κουραστεί με τον τζόγο. Πηγαίνω σε κάποια στη γειτονιά και κάποιες φορές πηγαίνω και σε λέσχες. όχι στα απρόσωπα, γιατί δεν μ’ αρέσει αυτά που θα αφήσω να μην ξέρω πού θα πάνε. Πάω εκεί που ο άνθρωπος θα έρθει και θα μου επιστρέψει κάποια στη δουλειά μου, τον άλλο πού θα τον βρεις; Με βρήκαν σε μία παράνομη λέσχη και ασχολήθηκαν με εμένα αντί να ασχοληθούν με το γεγονός ότι λειτουργεί αυτός ο χώρος. Και κάθεσαι και με βγάζεις σέντρα; Σαν να θες να το διαφημίζεις αυτό, καλώς ή κακώς επηρεάζω ανθρώπους.

Εγώ δεν πήγαινα εκεί και έπαιρνα τηλέφωνο “ελάτε”. Με ενόχλησε γιατί θα μπορούσα να είχα φύγει λαμογιέ, αλλά έμεινα για να πληρώσω το τίμημα. Δεν θα κάτσω να σκάσω αν έχει κόστος στην εικόνα μου γιατί πάνω απ΄όλα, και από τη δουλειά μου, βάζω το πώς νιώθω εγώ και δεν πιέζομαι να κάνω αυτό που θέλει ο οποιοσδήποτε. Δεν πηγαίνω για να κερδίσω, πηγαίνω για απομόνωση, δεν νικιέται αλλά σου δίνει αυτή την ψευδαίσθηση. Δεν το έχω ανάγκη και 1,5 χρόνο το είχα κόψει μαχαίρι, μετά από ένα συμβάν άνοιξα ξανά την πόρτα», εξήγησε ο Θέμης Αδαμαντίδης.