Η Κύπρος με την Έλενα Τσαγκρινού διαγωνίζεται απόψε στον Α’ ημιτελικό με τον αέρα του φαβορί και τα στοιχηματικά γραφεία να της δίνουν πλέον την 4η θέση μαζί με την Ισλανδία ενώ η Stefania για την Ελλάδα μπαίνει στη μάχη την Πέμπτη. Η εβδομάδα της Eurovision ξεκίνησε με τέσσερις αποστολές σε καραντίνα λόγω κορωνοϊού, την Ιταλία με τους Maneskin ως φαβορί της τελευταίας στιγμής και τη «θεωρία του νησιού» να κερδίζει μέρα με τη μέρα περισσότερο έδαφος. Η ψηφοφορία των επιτροπών ολοκληρώθηκε μετ’ εμποδίων χθες βράδυ στη δεύτερη πρόβα του ημιτελικού με τη Μάλτα, τη Ρουμανία και την Ουκρανία να εμφανίζονται δύο φορές λόγω τεχνικών προβλημάτων στον ήχο.

Η Eurovision είναι σχεδόν συνομήλικη με τη βασιλεία της Ελισάβετ. Στην πραγματικότητα είναι δύο χρόνια νεότερη. Θα περίμενε κανείς ότι ένας σε κάθε περίπτωση παλιός θεσμός θα ήταν σκονισμένος, κουρασμένος, γερασμένος και καμπούρικος, όπως δηλαδή η βρετανική μοναρχία. Μόνο που παρά τις δεκαετίες που φέρει στην πλάτη της, τα επάρατα κλισέ που την κατατρύχουν και τη βαθιά υπαρξιακή κρίση που πέρασε τη δεκαετία του ‘90, η Eurovision την τελευταία δεκαπενταετία όχι μόνο κατάφερε να αναγεννηθεί από τις στάχτες της, αλλά έχει εδραιωθεί ως το μεγαλύτερο ζωντανό τηλεοπτικό ψυχαγωγικό πρόγραμμα του κόσμου. Το 2019 την παρακολούθησαν 185 εκατομμύρια τηλεθεατές σε Ευρώπη, Αυστραλία και Καναδά από τηλεοράσεως και άλλα 40 εκατομμύρια μέσω YouTube. Μάλιστα, από το καλοκαίρι του 2022 η Eurovision θα έχει και την αμερικανική έκδοσή της, το American Song Contest όπου θα διαγωνίζονται τραγούδια από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ. Ειδικά φέτος, έπειτα από την πρώτη στην ιστορία του – επιβεβλημένη από την πανδημία – ματαίωσή του, ο Ευρωπαϊκός Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision, ο 65ος σε αριθμητική σειρά, αναδύεται καθημερινά στον αφρό των κοινωνικών δικτύων ως το απόλυτο θέμα συζήτησης. Ποιος άλλωστε μπορεί να ισχυριστεί με πειστικά επιχειρήματα ότι δεν έχει ανάγκη από λίγη – ακόμα και αβάσταχτη ώρες ώρες- ελαφρότητα;

Στα καθ’ ημάς υπάρχει βέβαια κι ένας λόγος παραπάνω, αφού οι ελληνικού ενδιαφέροντος συμμετοχές, αυτή της Ελλάδας με τη Stefania και εκείνη της Κύπρου με την Έλενα Τσαγκρινού έχουν ήδη μπει στην αρένα του Ρότερνταμ με τον άνεμο των προγνωστικών να φυσά ούριος. Μετά από τις δύο πρώτες πρόβες η Ελλάδα που διαγωνίζεται στον δεύτερο ημιτελικό της Πέμπτης 20 Μαΐου πλασάρεται στη 11η θέση – κάτω από τη νεοφεμινιστική συμμετοχή της Ρωσίας- από τα γραφεία στοιχημάτων ενώ η Κύπρος διεκδικεί το εισιτήριο για τον τελικό στον αποψινό, πρώτο ημιτελικό με τα στοιχήματα να θεωρούν δεδομένη την πρόκρισή της και να της δίνουν την 4η θέση για τον τελικό του Σαββάτου – με ανοδική τάση. Στη χθεσινοβραδινή πρόβα, στη διάρκεια της οποίας έδωσαν τη βαθμολογία τους οι κριτικές επιτροπές, η Τσαγκρινού «ξύπνησε» τους 3.500 θεατές του Rotterdam Ahoy, εκτέλεσε υποδειγματικά τη χορογραφία και ήταν και φωνητικά σταθερή. Η φετινή σκηνική εμφάνιση της Κύπρου ιχνηλατεί στο δρόμο που άνοιξε η Ελένη Φουρέιρα, είναι εντυπωσιακή και σέξι χωρίς υπερβολές και πολλές φανφάρες ενώ έχει και προνομιακή θέση στη σειρά εμφάνισης του ημιτελικού. Το «El Diablo» θα ανέβει στη σκηνή όγδοο κατά σειρά, αμέσως μετά από μια μικρή παύση και μάλιστα έχει την τύχη να το προλογίζει η – μια εκ των τεσσάρων παρουσιαστών – Nikkie Tutorials που κοιτάζει τον κόσμο από ύψος 1.90 μέτρων. Αμφότερες οι συμμετοχές Ελλάδας και Κύπρου έχουν ήδη μαγνητίσει το ενδιαφέρον και τα βλέμματα, πράγμα ουδόλως εύκολο, μικρό ή αυτονόητο σε μια Βαβέλ φαντασμαγορίας και εξταβαγκάντσας – εντάξει, και παρεμπιπτόντως μουσικής – όπου φέτος κονταροχτυπιούνται τραγούδια από 39 χώρες.

«Νιώθω σαν την Λόπεζ»
Αν η 18χρονη Στεφανία Λυμπερακάκη είχε ένα μαγικό τζίνι που μπορούσε να εκπληρώσει όποιες τρεις επιθυμίες εκείνη ήθελε, λέει πως θα ευχόταν:
α) να συναντήσει τον Αυστραλό ηθοποιό Κρις Χέμσγουορθ,
β) να ταξιδέψει μετ’ επιστροφής στο φεγγάρι και
γ) να ζήσει ως πριγκίπισσα σε ένα κάστρο στη Γαλλία.

Τη μάλλον αυτονόητη για κάθε εκκολαπτόμενη ποπ σταρ μύχια επιθυμία, να μπει δηλαδή στα παπούτσια της Τζένιφερ Λόπεζ έστω και για λίγο την έχει ήδη ικανοποιήσει στο φετινό διαγωνισμό. Γι’ αυτό φρόντισε ο σχεδιαστής Vrettos Vrettakos που δημιούργησε για τη νεαρή καλλιτέχνη μια ολόσωμη φόρμα, μοβ χρώματος, με αισθητικές αναφορές στην K-Pop (βλ. νοτιοκορεατικό μουσικό υβρίδιο), επενδεδυμένη με 250.000 κρύσταλλα Swarovski.

Η Stefania κυριολεκτικά έλαμψε στη δεύτερη πρόβα στη διάρκεια της οποίας λάνσαρε για πρώτη φορά τη δημιουργία του καταξιωμένου σχεδιαστή και αμέσως μετά, στη συνέντευξη Τύπου, δήλωσε με περίσσευμα αυθορμησίας πως ένιωσε σαν την JLO. Ουδόλως φαίνεται να πτοήθηκε από τα μαθηματικά που λένε ότι τη θρυλική πια φόρμα που είχε σχεδιάσει ο Vrettakos για την εμφάνιση της Ελένης Φουρέιρα στο διαγωνισμό το 2018 κοσμούσαν 340.000 περισσότερα κρύσταλλα. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες για ένα κορίτσι που έτρεφε ως παιδικό όνειρο τη συμμετοχή του στη Eurovision. Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας, κόρη της Κούλας και του Γιώργου, η Στεφανία πήρε το βάπτισμα του πυρός στα οικουμενικής ακτινοβολίας μουσικά θεάματα πριν από πέντε χρόνια. Το 2016 κατέλαβε την όγδοη θέση στη Eurovision Junior με το συγκρότημα Kisses. Η κατάταξη ήταν μάλλον χλιαρή, αφού καλώς ή κακώς στη Eurovision μετά την πρωτιά έπεται το χάος, όμως έμελλε να είναι σημαδιακή για τη Stefania. Το κορίτσι με τα «σπαμένα» ακόμα τότε ελληνικά μπήκε στα υπόψη από την ΕΡΤ για μια ενδεχόμενη μελλοντική εκπροσώπηση της Ελλάδας. Η στιγμή ήρθε πέρσι, όμως η ακύρωση του διαγωνισμού έβαλε την ευόδωση του ονείρου της Στεφανίας σε παύση.

Πετάει πετάει η Stefania
Κάθε εμπόδιο για καλό. Τα εντατικά μαθήματα ελληνικών που ξεκίνησε η νεαρή τραγουδίστρια απέδωσαν εντυπωσιακούς καρπούς, η ίδια έγινε ακόμα πιο γνωστή και περισσότερο αγαπητή από το εγχώριο ακροατήριο ενώ πολλοί θεωρούν το «Last Dance»,

το νέο τραγούδι που έγραψε για τη φετινή εμφάνιση της Ελλάδας ο Δημήτρης Κοντόπουλος με τους Arcade – τα περσινά τραγούδια όλων των χωρών ακυρώθηκαν-, πιο «πουληστερό» από το περσινό «Supergil». Το τελευταίο αποτυπώνεται ήδη και στις προβλέψεις για την πορεία του στο διαγωνισμό. Η Ελλάδα που το 2019 δεν κατάφερε να περάσει το σκόπελο του ημιτελικού και αποκλείστηκε από τον τελικό φέτος φιγουράρει ως αδιαφιλονίκητο φαβορί για την πρόκριση. Βέβαια, η Eurovision είναι κατά κύριο λόγο, αν όχι αποκλειστικά, εικόνα. Ένα μέτριο τραγούδι μπορεί να αναβαθμιστεί από ένα σκηνικό εύρημα, ένα καλό τραγούδι μπορεί απλώς να περάσει στα αζήτητα αν ο σκηνοθέτης δεν έχει τα κέφια του. Την έξωθεν καλή μαρτυρία της ελληνικής συμμετοχής ανέλαβε ο Φωκάς Ευαγγελινός, έμπειρος γενικά αλλά και πολύπειρος ειδικά περί τα γιουροβιζιονικά. Αξιοποιώντας τις δυνατότητες χρήσης μέσων επαυξημένης πραγματικότητας που προσφέρουν οι διοργανωτές Ολλανδοί, ο επινοητικός χορογράφος θα σηκώσει τη Stefania ψηλά, αφού λέγεται ότι μέσω ενός τηλεοπτικού τεχνάσματος η τραγουδίστρια θα αρχίσει να ίπταται πάνω από τους μόλις 3.500 – λόγω υγειονομικού πρωτοκόλλου- θεατές του Rotterdam Ahoy. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα απαιτητικό εγχείρημα, η επιτυχία του οποίου θα κριθεί από την ακρίβεια δευτερολέπτου και τον απόλυτο συγχρονισμό της τραγουδίστριας, των χορευτών και του σκηνοθέτη του διαγωνισμού.

https://youtu.be/duqBorqR2sM

Βέβαια όσο φουτουριστική κι αν είναι η εικόνα που θα μεταδοθεί τηλεοπτικά, το θέαμα για το ζωντανό κοινό θα είναι μάλλον αμήχανο, αφού τίποτα από όσα θα παρακολουθούν οι τηλεθεατές – τους οποίους επιδιώκει να τέρψει η ελληνική συμμετοχή- δε θα έχουν σχέση με όσα συμβαίνουν στη σκηνή του Ρότερνταμ. Αλλά αυτές είναι οι παράπλευρες απώλειες της τεχνολογίας. Εύλογα και μάλλον σοφά η ΕΡΤ δεν έχει αποκαλύψει την κορύφωση της σκηνικής παρουσίας της Stefania στα βίντεο-προπομπούς από τις πρόβες, επενδύοντας στην προσδοκία και την έκπληξη αλλά και την εικασία και το σασπένς. Πάντως, ανεξαρτήτως της κατάταξής της στο διαγωνισμό, η Stefania που αποδεικνύει πως έχει την Ελλάδα μέσα της και μόνο από την παραδοχή πως δεν μπορεί να συνοδεύσει τις τηγανητές πατάτες – κλασικό ολλανδικό street food- με τίποτα άλλο εκτός από το – ελληνοπρεπές- τζατζίκι, μπορεί να νιώθει ήδη κερδισμένη. Εκτός από τη σχέση της με το ελληνικό κοινό που μόλις ξεκίνησε, η 18χρονη καλλιτέχνης είχε την ευκαιρία να επανασυνδεθεί με τις ρίζες των γονιών της, γνωρίζοντας για παράδειγμα τον θείο της Γιάννη Στάνκογλου.

Ο «Διάβολος» και η θεά
Για την Έλενα Τσαγκρινού, που ανέλαβε φέτος την εκπροσώπηση της Eurovision, οι fans του θεσμού επιφύλαξαν το ίδιο θερμή υποδοχή. Το ούτως ή άλλως ερεθιστικό «El Diablo» έφτασε στο Ρότερνταμ με το momentum που του πρόσφεραν οι αναχρονιστικές αντιδράσεις που ξεσηκώθηκαν στην Κύπρο για την υποτιθέμενη υμνωδία στον Σατανά μα κυρίως οι δημοσιότητα και το virality που έδωσαν στην κυπριακή συμμετοχή. Η Τσαγκρινού στην πρώτη εβδομάδα των προβών έκανε ήδη απόσβεση του κάματου που κατέβαλε αλλά και της σωματικής καταπόνησης που έχει πει πως υπέστη για να μάθει την απαιτητική χορογραφία της Τσάλι Τζένινγκς. Και φυσικά έλαμψε κι αυτή μέσα στη δημιουργία που έφτιαξε για εκείνην η Σήλια Κριθαριώτη. Είναι άνετη, απροσποίητα σέξι και σίγουρη για τον εαυτό της τόσο πάνω όσο και κάτω στη σκηνή. Η συνέντευξή της στη Nikkie Tutorials σίγουρα έδωσε ακόμα περισσότερη φόρα στην προσπάθειά της. Η τραγουδίστρια φιλοξενήθηκε στον καναπέ της σούπερ σταρ (βλ. ποίμνιο 13,8 εκατομμυρίων followers στο YouTube) beauty blogger – εκείνη που σόκαρε και συγκίνησε πέρσι την οικουμένη με την αποκάλυψή της πως είναι διεμφυλική- και ήταν τόσο cool και ανεπιτήδευτη όσο ας πούμε η Ελένη Φουρέιρα, μετά τον κυπριακό παρολίγον θρίαμβο του 2018. Μοναδική αμήχανη έως τώρα στιγμή για την Κύπρο; Οι πασίδηλες ομοιότητες του φορέματος και του χτενίσματος της Τσαγκρινού με εκείνα της τραγουδίστριας της Μολδαβίας, ονόματι Νατάλια Γκορντιένκο. Προϊόν βιομηχανικής κατασκοπείας ή απλώς σύμπτωση, το πρόβλημα είναι εμφανές δια γυμνού οφθαλμού. Στα καλά νέα το Foureira-effect φαίνεται πως λειτουργεί ακόμα για την Κύπρο. Όλοι εκείνοι οι – πάρα πολλοί – που θεώρησαν άδικη τη δεύτερη θέση της Κύπρου το 2018 έχουν δημιουργήσει το #JusticeForFoureira στα κοινωνικά δίκτυα, τροφοδοτώντας με επιπλέον καύσιμη ύλη το νησί που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει – πολύ- στα σοβαρά την υπόθεση Eurovision. Αλλά δεν είναι η μόνη.

Έλα να πάμε στο νησί
Η ανερχόμενη τα τελευταία χρόνια θεωρία του νησιού μοιάζει δύσκολο αλλά διόλου απίθανο να επαληθευτεί στον 65ο Διαγωνισμού της Eurovision. Η Κύπρος μαζί με τη Μάλτα και την Ισλανδία ανήκουν στο κλαμπ των νησιωτικών χωρών που δεν έχουν σηκώσει ποτέ μέχρι σήμερα την κούπα του διαγωνισμού. Και οι τρεις διψούν για τη διάκριση. Οι Κύπριοι ποντάρουν τα ρέστα τους στην Τσαγκρινού. Οι Μαλτέζοι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στη 18χρονη αλλοτινή νικήτρια της Eurovision Junior Destiny. Η νεαρή καλλιτέχνης που σε πολλούς θυμίζει πιστό αντίγραφο της αμερικανίδας ράπερ Lizzo έφτασε το Ρότερνταμ ως η εκλεκτή των στοιχηματικών γραφείων, όμως έπειτα από δύο πρόβες βρέθηκε από την πρώτη στην τρίτη θέση των προγνωστικών. Μάλιστα, η μαλτέζικη αποστολή έσπευσε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις αλλάζοντας το στάιλινγκ του μέχρι πρότινος φαβορί. Μάταια όμως. Όσο για τους Ισλανδούς, οι οποίοι με το περσινό τραγούδι τους είχαν μάλλον τη νίκη στο τσεπάκι, πράγμα για το οποίο συνηγορούν οι 70 εκατομμύρια ακροάσεις του «Think about things», εμπιστεύονται και πάλι τον Ντάντι Φρέγκιρ και τη φαμίλια του – στο συγκρότημα συμμετέχουν η αδελφή του, η σύζυγός του και οι κολλητοί του- που επιστρέφουν με νέο τραγούδι, το οποίο τους φέρνει ως την τέταρτη θέση των στοιχημάτων αλλά όχι ψηλότερα. Το προβάδισμα πάντως για τους bookers αυτή τη στιγμή έχουν δύο χώρες από τις λεγόμενες Big 5 (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία) που χρηματοδοτούν το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού του διαγωνισμού και προκρίνονται απευθείας στον τελικό μαζί με τη διοργανώτρια. Η Ιταλία φιγουράρει αυτή τη στιγμή ως το απόλυτο φαβορί με το punk/rock και μια ιδέα goth συγκρότημα Maneskin, παίρνοντας βραχεία κεφαλή από τη Γαλλία που με τη Μπάρμπαρα Πραβί επένδυσε στην κλασική σε βαθμό ξαναζεσταμένου φαγητού αλλά σε κάθε περίπτωση δοκιμασμένη συνταγή της μπαλάντας. Βέβαια, σε ένα διαγωνισμό το αποτέλεσμα του οποίου προκύπτει από το πάντρεμα της ψήφου των κριτικών επιτροπών κάθε χώρας – φέτος μάλιστα τα ονόματα των κριτών έχουν κρατηθεί επτασφράγιστο μυστικό- και της τηλεψηφοφορίας κανείς δεν μπορεί να τρέφει βεβαιότητες. Συνήθως μάλιστα τα τελευταία χρόνια οι επιτροπές διαψεύδουν την ετυμηγορία του κοινού και αντιστρόφως. Αλλά εκεί είναι και το σασπένς. Οι δύο ημιτελικοί της Eurovision (18 & 20 Μαΐου) και ο τελικός (22 Μαΐου) θα μεταδοθούν στις 10.00 μμ από την ΕΡΤ1 με τον πάντα πνευματώδη και εύστοχο σχολιασμό της Μαρίας Κοζάκου και του Γιώργου Καπουτζίδη.