Γιάννης Πετρόπουλος: Η εμμονή μου ήταν στην εκτίμηση των συναδέλφων μου. Αποκλειστική συνέντευξη
25/4/23
Η αξία των πραγμάτων δεν εξαρτάται απ’ το χρόνο που διαρκούν αλλά από την ένταση των συναισθημάτων, για αυτό υπάρχουν στιγμές αλησμόνητες και άνθρωποι ασύγκριτοι. Η ζωή είναι στιγμές. Για αυτό θέλουμε ανθρώπους κοντά μας που θα μας χαρίσουν τις ομορφότερες. Μια τέτοια μεγάλη στιγμή ζω και εγώ σήμερα. Εδώ στην onenews.gr. Με έναν ασύγκριτο καλλιτέχνη του ελληνικού πενταγράμμου τον κύριο Γιάννη Πετρόπουλο. Έναν καλλιτέχνη που μου ξύπνησε όμορφες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων.
Κύριε Πετρόπουλε, καλώς ήρθατε στην Onenews.gr.
Με λένε Γιάννη. ( Γέλια) Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα ωραία λόγια.
Γιάννη θα σε λέω παρακάτω (γέλια).
Έχω την χαρά και την τιμή να βρίσκομαι κοντά σου για να συζητήσουμε για όλη σου την διαδρομή στο τραγούδι. Μια διαδρομή που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να την ακούσουμε.
Γεννήθηκες στον Πειραιά. Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Αχ ναι. Τώρα τι μου θύμησες; Τα παιδικά μου χρόνια! Θυμάμαι όταν ήμασταν με ένα ζευγάρι παπούτσια για ένα χρόνο και ζητάγαμε απ’ τον Άγιο Βασίλη να μας φέρει κανένα παπούτσι. Με το ένα ζευγάρι που είχαμε περνούσαμε όλη την χρονιά, και όταν οι σόλες έφευγαν βάζαμε χαρτόνι για να μην μπουν νερά στα πόδια μας. Γιατί με ρώτησες πως μεγάλωσα. Ήταν δύσκολη εποχή αλλά ήμασταν αισιόδοξοι, και πιστεύαμε ότι θα κάναμε καριέρα και δουλεύαμε για αυτό. Πηγαίναμε σχολείο. Εγώ πήγα και στο Ελληνικό ωδείο και σπούδαζα κιόλας.
Η μητέρα σου ήταν υψίφωνος στην Λυρική σκηνή. Έπαιξε ρόλο στην κατεύθυνση που ακολούθησες;
Η μανούλα μου ήταν υψίφωνος στην Λυρική σκηνή και τραγουδούσε εκεί. Ήμασταν 3 αδέλφια. Ο Τάκης, εγώ και ο Αντρέας, και όταν ακούγαμε εκπομπές στα ραδιόφωνα τραγουδούσα και εγώ μαζί τους. Θυμάμαι μου άρεσε ένας τραγουδιστής που λεγόταν Φώτης Δήμας. Μου άρεσε ο Δημήτρης ο Μπαξεβανακης, ο Τόνυ Μαρούδας και τραγουδούσα μαζί τους. Κάποια στιγμή η μάνα μου με άκουσε πίσω από το παράθυρο και ξαφνικά με πήρε και με πήγε στο Ελληνικό ωδείο, Παρ όλο που εγώ δεν ήθελα να γίνω τραγουδιστής. Ο πατέρας μου ήθελε η εξώπορτα μου να έχει ένα ταμπελάκι που θα έγραφε Ιωάννης Πετρόπουλος – Χειρουργός . Τον έπεισα όμως τον πατέρα μου και με στείλανε τελικά στο ωδείο. Εκεί σπούδασα και έφτασα ψηλά στα θεωρητικά. Αναρωτιόμουν αν θα γίνω μαέστρος. Εκεί λοιπόν στο ωδείο είχα μια δασκάλα την κυρία Ιππολύτου. Η κυρία Ιππολύτου επειδή είχε μαθήτρια την μητέρα μου με υιοθέτησε ως δικό της παιδί, γιατί ήμουν το παιδί του παιδιού της. Έκανα όλα τα θεωρητικά, μου τοποθέτησε την φωνή, με έμαθε να τραγουδάω και να αναπνέω σωστά, γιατί το τραγούδι θέλει τέχνη στην αναπνοή, όπως και η τοποθέτηση φωνής. Αυτά διδάσκονται. Σπούδασα σαν λυρικός τραγουδιστής. Εν ολίγοις στα λέω για να σου πω, πως ξεκίνησα.
Σε ποια ηλικία ξεκίνησες τις μουσικές σπουδές;
Σε ηλικία 14 ετών. Πολύ μικρός.
Παράλληλα φοίτησες και στην Δραματική σχολή του Μενέλαου Θεοφανίδη. Πώς κατάφερες να συνδυάσεις και τα δύο μαζί;
Ακριβώς. Η δραματική σχολή του Θεοφανίδη ήταν μέσα στο Ελληνικό ωδείο. Σκέφτηκα λοιπόν γιατί να χάσω την ευκαιρία αυτή και έλεγα θα γίνω ηθοποιός αλλά θα τραγουδάω κιόλας. Αυτό με βοήθησε πολύ στην καριέρα μου.
Πώς ήταν τα φοιτητικά σου χρόνια; Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο της ζωής σου;
Όταν ήμουν στην Τρίτη Δημοτικού δασκάλα μου ήταν η θεία μου η Μαρίκα, και μητέρα του Ανδρέα Μπάρκουλη. Έλεγα λοιπόν, τώρα θα μου μάθει γράμματα η θεία μου; Το έβλεπα περίεργο. Πήγαινα αραιά και που σχολείο. Παρ όλα αυτά δεν με άφησε στην ίδια τάξη και με πέρασε με βαθμό έξι. Στην επόμενη τάξη ήμουν πιο συνεπής γιατί εκεί δεν ήταν η θεία μου. ( Γέλια). Έβγαλα το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και επειδή με σπούδαζε ο πατέρας μου ήθελα να τον βοηθήσω. Ήταν και τα άλλα δύο παιδιά, τα αδέλφια μου, έτσι βρήκα έναν γνωστό που με έβαλε σε ένα ναυτικό πρακτορείο στον Πειραιά, και με στείλανε σε μια πρεσβεία όπου έβγαζα διαβατήρια. Μετά επέστρεφα στην εταιρεία και καθάριζα το γραφείο. Έκανα δουλίτσες εκεί.
Συμμετείχες σε αρκετές ταινίες. Ωστόσο σε κέρδισε το τραγούδι. Μετάνιωσες ποτέ για αυτή την απόφαση;
Όχι καθόλου. Όταν γύρισα την ταινία Σ ΕΧΩ ΑΠΌΨΕ ΑΝΑΓΚΗ ΠΟΛΥ, με τον Οδυσσέα Κουστελετο, εκείνη την περίοδο ανέβαινε η τηλεόραση και έχανε ο κινηματογράφος. Αν παρέμενε ο κινηματογράφος ψηλά πιστεύω θα είχα κάνει μεγάλη καριέρα. Όταν δούλευα με τον Γιώργο Οικονομίδη ο οποίος με πάντρεψε κιόλας, συνάντησα και γνωρίστηκα με πολλούς συναδέλφους.
Η ΕΡΤ πως προέκυψε;
Την εποχή εκείνη για να γίνεις επαγγελματίας τραγουδιστής και να συμμετέχεις στα καλλιτεχνικά δρώμενα έπρεπε να περάσεις από εξετάσεις. Οι καλλιτέχνες που ήθελαν να κάνουν καριέρα έδιναν εξετάσεις στην ΕΡΤ , και έπρεπε να εγκριθούν από την επιτροπή, που την αποτελούσαν ο Μίμης Πλέσσας, ο Κώστας Καπνίσης ο Κώστας Κλαβας, και ο Γεωργιάδης Αθηναίος. Εγώ εγκριθηκα λοιπόν. Μπορούσα να τραγουδάω με την ορχήστρα της ΕΡΤ και η πρώτη μου εκπομπή ήταν με τον αγαπημένο μου δάσκαλο, τον Γιώργο Κατσαρό. Θυμάμαι ότι το τραγούδι που είπα ήταν το . Μια Παναγιά του Μάνου Χατζιδάκη. Μετά πήγα στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που με έστειλε η επιτροπή και πήγα και σε άλλη μια σχολή που λεγόταν ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ. Σπούδασα κοντά στον Πλέσσα και στον Κλαβα, στον Κατσαρό στον Καπνίση και μας μάθαιναν πως να τραγουδάμε με την ορχήστρα ποικίλης μουσικής της ΕΡΤ. Στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πήρα 2/3 βραβεία με τον Σάκη Παπανικολάου, 3ο βραβείο με τον Μουζάκη και το 1ο βραβείο με το Παλιό κανόνι του Μαυρομουστακη, αυτού του υπέροχου μουσικού.
Έχεις συνεργαστεί με τεράστια ονόματα δημιουργών, όπως ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιώργος Κριμιζάκης, ο Κώστας Κλαβας, ο Νίκος Ιγνατιαδης, ο Ζακ Ιακωβίδης, Ο Γιώργος Μουζάκης και τόσοι άλλοι. Πως διαχειριστηκες όλο αυτό που σου συνέβαινε;
Με ζητούσαν, συνεργαζόσασταν και έκανα δίσκους στην Lyra. Ανεβαίναμε σκαλοπάτι, σκαλοπάτι.
Ανέβηκες πολύ γρήγορα ψηλά.
Όχι, όχι. Είχα αγωνίες. Ήθελε τρόπο να συνεργαστείς με τους μαέστρους και με τους συναδέλφους. Μέσα στους συναδέλφους ένιωθα ευτυχισμένος.
Είσαι χαμηλών τόνων άνθρωπος. Συνέβαλε αυτό στον χώρο;
Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Δεν έβαλα εγώ το όνομα μου στην ταμπέλα, ούτε το απαίτησα. Δεν είχα τέτοια θέματα ποτέ. Ήθελα να τραγουδάω να βγάζω κάποια μεροκάματα για να ζήσω. Θα έπρεπε λοιπόν να είμαι αρεστός στους συναδέλφους μου και όχι τόσο στον κόσμο. Η εμμονή μου ήταν στην εκτίμηση των συναδέλφων μου.
Οι συνεργασίες αυτές ήρθαν γρήγορα στην ζωή σου την καλλιτεχνική ή ήρθαν σε βάθος χρόνου;
Ήρθαν γρήγορα. Αλλά και τώρα που είμαι τόσο χρονών μπορώ και τραγουδάω. Προσέχω την φωνή μου δεν μέθυσα ποτέ ούτε έκανα ναρκωτικά. Προσπαθούσα να είμαι υγιής. Παντρεύτηκα νωρίς, ήμουνα 47 χρόνια με την γυναίκα μου, και μου έφυγε τώρα. Ήμουν πολύ προσεκτικός για να μην πάθω ζημιά στο οικογενειακό μου περιβάλλον, ούτε να υπάρξει κακό αντίκτυπο στην δουλειά μου .
Μίλησε μου για την συνεργασία με τον Γιάννη Πάριο και τον Κώστα Χατζή.
Θα σου πω πρώτα για τον Κώστα Χατζή. Ο Κώστας ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Η κυρία Ιππολύτου ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Διαμέσου της αγαπημένης μου δασκάλας γνώρισα τον Χατζή. Τον εκτιμούσα πολύ και συνδεθήκαμε. Εγώ δεν ήμουν άξιος να γίνω Μάρτυρας του Ιεχωβά. Ήμουν αμαρτωλός. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αγαπούν τόσο πολύ την θρησκεία και είναι πολύ προσεκτικοί που εγώ δεν ήμουν άξιος τους, για διάφορα πράγματα. Έτσι ένιωθα. Για κορίτσια, διάφορα τέτοια. Αλλιώς θα ήμουν και εγώ Μάρτυρας του Ιεχωβά. Όσο αφορά τον Πάριο, όταν το γνώρισα αυτό το παιδί μου έκανε πολύ καλή εντύπωση. Ανέβαινε συνέχεια. Τον εκτίμησα όταν τον άκουσα να τραγουδάει το τραγούδι του Καλδάρα, Πετροβολουσα τη ζωή. Με εντυπωσίασε η ερμηνεία του, και έλεγα αυτό το παιδί θα κάνει πολύ μεγάλη καριέρα και δεν έπεσα έξω. Ήταν φτωχός. Ο πατέρας του ήταν φαροφύλακας, η μητέρα του εξαιρετική γυναίκα. Ο Γιάννης ήρθε στην Αθήνα να κάνει καριέρα. Είχε τα φόντα, σπούδαζε κιόλας, θα πήγαινε για γιατρός. Προτίμησε όμως το τραγούδι, και εγώ όποτε τον άκουγα να τραγουδάει τρελαινόμουν με την ερμηνεία του. Θα σου εξομολογηθώ και κάτι που δεν το έχω πει ποτέ, αλλά βγαίνει από την ψυχή μου. Ήμουν τενοροβαρύτονος. Αλλά όταν άκουσα τον Πάριο, έγινα καλύτερος ερμηνευτής. Ακολούθησα τις ερμηνευτικές του και προσπαθούσα να φανεί η ερμηνεία μου και όχι τόσο η φωνή μου.
Εσύ είσαι ερμηνευτής και όχι τραγουδιστής.
Ναι η φωνή με βοήθησε σ αυτό. Έβαζα στην τοποθέτηση της φωνής μου την ψυχή μου.
Θα σου πω ένα όνομα και τα υπόλοιπα θα μου τα πεις εσύ. Γιώργος Μουζάκης.
Παναγία μου! Αυτόν τον άνθρωπο τον γνώρισα στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ. Μέσα από γνωριμίες κατάφερα να μπω στο θέατρο και ο Μουζάκης διηύθυνε την ορχήστρα. Εκεί τραγούδησα ένα τραγούδι στο χορευτικό του Γιάννη Φλερύ και της Λίντα Άλμα. Είπα το τραγούδι του Μουζάκη , το Απόψε θα θελα. Από τότε με αγάπησε τόσο, όσο και εγώ. Πηγαίναμε πολύ καλά στην συνεργασία μας. Ο Μουζάκης είχε σπίτι στην Κινέτα. Έτσι με έπεισε και έφτιαξα σπίτι, δίπλα στο δικό του. Κάναμε πολύ παρέα και μου έγραφε τραγούδια. Τραγούδησα τα ωραιότερα τραγούδια με συμφωνική ορχήστρα. Όταν είπα το Λανοβια το ενορχήστρωσε ο Μουζάκης.
Οι εποχές ήταν πολύ πιο αξιοκρατικές σε σχέση με το σήμερα. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για έναν καλλιτέχνη να καθιερωθεί στο χώρο;
Δεν ήταν εύκολο. Διότι υπήρχαν τα μαγαζιά αλλά για να τραγουδήσεις υπήρχαν οι ιμπρεσάριοι, που έβαζαν τους δικούς τους. Εγώ δεν είχα ιμπρεσάριο. Παρ όλα αυτά τα κατάφερα και έζησα και ζω απ’ το τραγούδι.
Η άνοδος σου ήταν ραγδαία. Ήταν κάτι που το περίμενες ή σε ξάφνιασε;
Με ξάφνιασε αλλά δεν ήταν ραγδαία. Με βοήθησαν οι εξετάσεις που πέρασα στην ΕΡΤ. Τον Τέρη Χρυσό τον ξέρεις βέβαια. Μ αυτό το υπέροχο πλάσμα συναντηθήκαμε στο στούντιο της ΕΡΤ που ηχογραφούσα με τον Γιώργο Κατσαρό. Ο Χρυσός με περίμενε έξω να γνωριστούμε καλύτερα. Ήταν ο ADAMO της Ελλάδας. Συνεργαζόταν τότε με την music box. Πήρε λοιπόν τηλέφωνο σε ένα περιοδικό της εποχής, και τους ζήτησε να μου κάνουν εξώφυλλο. Με βοήθησε να αναγνωριστώ. Τον αγαπώ 50 χρόνια τώρα.
Η πρώτη σου εμφάνιση σε μαγαζί πότε ήρθε;
Ήταν στον Μπάμπη της Κηφισιάς. Μετά ήρθαν τα Λαιμια στην Μεσογείων, ένα υπέροχο μαγαζί, και μετά ήρθαν και όλα τα άλλα. Στο Ακροπόλ αργότερα, τραγούδησα με την Κλειώ Δενάρδου, τον Τέρη Χρυσό, την Φοντάνα, την Έρρικα Μπρόγιερ.
Υπήρχαν αληθινές φιλίες τότε μεταξύ καλλιτεχνών;
Ναι βέβαια.
Εσύ έχεις δημιουργήσει φιλίες από την δουλειά σου;
Βέβαια. Είμαστε μεταξύ μας συγγενείς πια .
Έχεις ερμηνεύσει αγαπημένα τραγούδια. Τραγούδια που έγραψαν την δική τους ιστορία. Με ποια κριτήρια τα επέλεγες;
Στην αρχή δεν τολμούσα να έχω γνώμη. Συμπωματικά ήταν καλά τραγούδια. Τον πρώτο μου δίσκο τον έκανα με τον Νίκο Ιγνατιαδη. Έχω 30 τραγούδια μαζί του. Ένας εξαιρετικός συνθέτης και μαέστρος, με καριέρα και στην Ολλανδία. Όταν επέστρεψε στα τελευταία του από εκεί, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ολλανδίας έβγαλε μια χρυσή τουλίπα με το όνομα του.
Είσαι ένας ερωτικός τραγουδιστής. Τι είναι για σένα ο έρωτας και τι ρόλο έχει παίξει στην ζωή σου;
Τι λες τώρα; Ερωτεύτηκα την γυναίκα μου. Την Σία μου. Μείναμε μαζί 47 ολόκληρα χρόνια.
Ποιες διαφορές υπάρχουν μεταξύ των καλλιτεχνών τότε και σήμερα;
Οι τραγουδιστές και τα τραγούδια αλλάζουν συμπεριφορές απ’ αυτούς που κάνουν ραπ. Και αυτά βέβαια ήταν χρειαζούμενα για να εκτιμηθούν τα προηγούμενα. Με όλα αυτά που συμβαίνουν παγκοσμίως έχουμε αλλάξει και επηρεαστεί όλοι μας.
Υπήρχε ανταγωνισμός τότε;
Εγώ δεν ανταγωνίστηκα κανέναν. Εγώ συμμετείχα. Δεν κοίταζα να βάλω την μούρη μου πρώτη. Δεν ήταν κάτι που με πείραξε. Ήθελα να τραγουδάω και να είμαι ευπρεπισμένος. Φόραγα τα παπιονάκια μου τα ωραία μου κοστούμια. Δεν έβγαινα με τζιν να τραγουδήσω.
Έχεις λάβει και ένα ιδιαίτερο βραβείο. Ασυνήθιστο θα έλεγα. Μίλησε μου για αυτό.
Ναι στο διεθνές φεστιβάλ στη Βουλγαρία μου έδωσαν μεταξύ και άλλων βραβείων, το βραβείο της κομψότητας. Εγώ ντράπηκα για αυτό και είπα: Τι είμαι μανεκεν; ( Γέλια).
Καταστάσεις ακραίου θαυμασμού έχεις βιώσει κατά την διάρκεια της πορείας σου;
Μμμ …ναι, αλλά ντρέπομαι να το πω. Σεξουαλικές παρενοχλήσεις είχα πολλές και μέσα στα καμαρίνια αλλά δεν λέω τίποτα άλλο.
Πώς κλείνονταν οι δουλειές τότε; Υπήρχε κάποιος μάνατζερ που φρόντιζε για αυτό ή τις έκλεινες μόνος σου;
Με ζητούσαν. Ήμουν γνωστός και δεν είχα μάνατζερ. Δεν είχα ανάγκη να κάνω κάτι τέτοιο. Είχα δουλειά. Η εκάστοτε επιχείρηση με πλήρωνε και όχι ο μάνατζερ. Θυμάμαι στον Αστέρα Βουλιαγμένης που είχα πάει να τραγουδήσω γιατί με είχε ζητήσει απ’ τον διευθυντή του Αστέρα τον Χρόνη τον Στεργιόπουλο, ο πρόεδρος Κωνσταντίνος Καραμανλής. Όταν λοιπόν τραγούδησα πήγα στο τραπέζι του να χαιρετηθούμε και ο υπουργός οικονομικών που ήταν μαζί του με ρώτησε πόσα λεφτά πήρα για να τραγουδήσω. Τσαντίζετε ο Καραμανλής και του λέει « Άστον αυτόν. Μην του δίνεις σημασία. Αυτός είναι της εφορίας ». ( Γέλια). Και του λέω: θα ήθελα να έχω πάρει τόσα χρήματα ούτως ώστε να μπορέσω να ζήσω όταν θα σταματήσω να τραγουδάω. «τ ακούς;» του λέει ο πρόεδρος. Ήθελα να δείξω με την απάντηση μου ότι σήμερα είμαστε και αύριο δεν είμαστε.
Η αναγνωσιμότητα σε έκανε να νιώσεις ότι κάτι άλλαξε στην ζωή σου;
Ναι άλλαξε κάτι. Δεν μου έκανε ζημιά στην ψυχολογία μου. Μου άνοιξε πόρτες και δούλευα συνέχεια. Ακόμη και τώρα νιώθω ευγνώμων. Έχω βραβευτεί από συγγραφείς, λογοτέχνες με τιμητικές πλακέτες.
Είναι ένας χώρος που οι δημόσιες σχέσεις είναι η αρχή των πάντων. Σε κούρασε όλο αυτό;
Μα δεν έκανα δημόσιες σχέσεις. Δεν πήγαινα από εδώ και από εκεί για να φωτογραφηθώ. Βρισκόμουν στην επιφάνεια λόγω αυτών που είχα κάνει.
Πόσες δισκογραφικές δουλειές έχεις κάνει; Και ποια θεωρείς σταθμό στην καριέρα σου;
Ό,τι έχω κάνει τ αγάπησα. Αν μου έλεγαν να κάνω ένα σουξέ θα έλεγα όχι. Δεν θα θυσίαζα κάποιο τραγούδι μου για ένα σουξέ. Ό,τι τραγούδησα από Ιγνατιαδη, Μουζάκη, Κριμιζάκη, Πάριο, είναι διαχρονικά. Το ακούω και λέω τα ίδια θα τραγουδούσα.
Μιλώντας με νέα παιδιά σήμερα που έχουν όνειρο τους να ακολουθήσουν το τραγούδι διαπιστώνω ότι δεν έχουν όλοι κάποιες ανάλογες σπουδές. Απλά ακολουθούν το ταλέντο τους. Εσύ πώς το βλέπεις όλο αυτό. Είναι κανόνας να έχουν σπουδάσει;
Εγώ νομίζω πως πρέπει να είναι ταπεινοί, ευγενικοί, και να έχουν καλό χαρακτήρα. Σίγουρα οι σπουδές θα βοηθήσουν σημαντικά στην εξέλιξη τους. Εγώ όταν σπούδαζα στο ωδείο υπήρχε αδελφότητα μεταξύ μας και έτσι ήθελα να βγω. Τ άλλα ήρθαν μόνα τους.
Νιώθεις γεμάτος από την πορεία σου;
Ναι νιώθω. Δοξάζω τον Θεό για ό,τι μου χάρισε. Είμαι ευγνώμων στον Θεό.
Αν ο χρόνος γυρνούσε πίσω τι θα ήθελες να κάνεις που ίσως δεν δόθηκε η ευκαιρία τότε;
Τι να πω; Έχω κάνει ταξίδια πολλά. Πήγα δύο φορές στο Μπουένος Άιρες όπου γνώρισα και τον σημερινό πάπα. Ήταν γλυκύτατος άνθρωπος και ευγενέστατος. Ποιος θα πιστέψει ότι εγώ γνώρισα τον πάπα. ( Γέλια).
Πήγα Ουρουγουάη. Εκεί γνώρισα τον πλοιοκτήτη Τσάκο, και βραβεύτηκα και εκεί. Τα έχω ζήσει όλα. Δεν έχω κανένα παράπονο.
Σου έχει λείψει εκείνη η εποχή;
Την έζησα. Και να μου λείπει δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Όλα έχουν τον χρόνο τους. Εγώ ακόμα τραγουδάω. Δεν έχω κάνει καταχρήσεις, που να αλλοιώσουν τις φωνητικές μου χορδές.
Σήμερα τραγουδάς κάπου;
Ναι. Στα καλά καθούμενα. ( Γέλια). Κάθομαι δηλαδή. Ο μόνος που τραγουδάει ακόμη και γεμίζει στάδια και γήπεδα είναι ο Πάριος. Είναι σαν να γέννησε όλη εκείνη την εποχή. Έκανε τους άντρες να ερωτεύονται τις γυναίκες τους, όταν τραγουδούσε. Αυτός μόνο.
Δισκογραφικά θα ήθελες να κάνεις κάτι καινούριο;
Ναι θα ήθελα γιατί μπορώ να ερμηνεύσω και τώρα.
Έχεις τραγούδια που δεν έχουν κυκλοφορήσει;
Ναι έχω.
Η δισκογραφία έχει αλλάξει σημαντικά σήμερα. Πώς το βλέπεις όλο αυτό ,που εσύ έζησες την εποχή του βινυλίου ενώ τώρα όλα είναι ψηφιακά;
Τώρα δεν υπάρχουν δισκογραφικές εταιρείες. Τώρα όλα είναι στο YouTube. Αυτό που με συγκινεί είναι ότι ο κόσμος κάνει βίντεο τα τραγούδια μου.
Πιστεύεις ότι θα επιστρέψει εκείνη η εποχή;
Δεν ξέρω. Επιφυλάσσομαι για όλα. Δεν μπορώ να πω αν θα επιστρέψει εκείνη η εποχή.
Ήταν μια εποχή που έβγαλε μεγάλους ερμηνευτές. Νιώθεις τυχερός για αυτό;
Ναι ευχαριστώ τον Θεό καθημερινά για ότι μου χάρισε.
Σαν ένας ιδιαίτερα ευαίσθητος άνθρωπος τι σε ενοχλεί περισσότερο στην κοινωνία μας;
Ντρέπομαι για αυτή την κατάντια που ζούμε. Ντρέπομαι που οι άντρες σκοτώνουν τις γυναίκες τους. Ντρέπομαι που όλη αυτή η μαφία άφησε τα πράγματα να γίνουν έτσι.
Ένα από τα ομορφότερα τραγούδια σου είναι το τραγούδι Η ΑΓΑΠΗ ΕΊΝΑΙ ΔΙΚΟΠΟ ΜΑΧΑΙΡΙ. Το πιστεύεις εσύ αυτό;
Είναι ένα πολύ ωραίο τραγούδι του Ιγνατιαδη που τραγούδησε και ο Πάριος.
Αν σου ζητούσαν σήμερα να κάνεις μια δημόσια εμφάνιση, θα δεχόσουν;
Βέβαια.
Να ελπίζουμε ότι μπορεί να σε ξαναδούμε σε κάποιο μαγαζί;
Αν προκύψει η ευκαιρία, ναι.
Έχεις κάνει και ραδιόφωνο. Πως ήταν εκείνη η εμπειρία ;
Ναι. 12 χρόνια. Καταπληκτική εμπειρία. Ήταν στο κανάλι ένα του Πειραιά. Ερχόντουσαν άνθρωποι που αγαπούσαν εμένα και όχι το κανάλι. Έφερα τον Χατζή που δεν έδινε συνεντεύξεις, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη και άλλους πολλούς. Πάρα πολλούς.
Έχεις τραγουδήσει για φιλανθρωπικό σκοπό;
Ουου. Πολλές φορές. Για την κατασκευή της εκκλησίας του Αγίου Παντελεήμονα στο Λονδίνο, πήγα τρεις χρονιές και τραγούδησα για να μαζευτούν τα χρήματα και να ολοκληρωθεί ο ναός.
Τι είναι για σένα η φιλανθρωπία; Και πόσο σημαντική είναι για έναν άνθρωπο και καλλιτέχνη;
Αγαπάτε αλλήλους. Αυτό είπε ο Χριστός. Αλλά δεν το ακούω σήμερα.
Γιάννη Πετρόπουλε σε ευχαριστώ απ’ τα βάθη της καρδιάς μου για την όμορφη συνάντηση μας και θα ήθελα να κλείσουμε αυτή την κουβέντα με ένα αγαπημένο τραγούδι ΜΕΓΑΛΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ. Μια αδυναμία από εμάς προς εσένα που κρατάει χρόνια.
Και εγώ ευχαριστώ πολύ.
