Φρίκη από την καταγγελία πρώην αθλήτριας ενόργανης γυμναστικής – «Την έβαζε με το ζόρι να ουρήσει τα….»
Νέα σοκαριστική καταγγελία για εξευτελισμούς, απίστευτη βία και κακοποιήσεις
Νέες φρικιαστικές λεπτομέρειες έρχονται στο φως μέσα από την καταγγελία πρώην αθλήτριας ενόργανης γυμναστικής για όλα όσα βίωναν στο χώρο. Συγκεκριμένα, περιστατικά βαρβαρότητας και εξευτελισμού στον χώρο της ενόργανης γυμναστικής που προκαλούν αποστροφή περιγράφει η πρώην αθλήτρια Θεανώ Βαρβέλη, μια από τους 22 συνυπογράφοντες της επιστολής προς την πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό, με την οποία ζητούν την εξυγίανση στο άθλημα τους.
Η πρώην αθλήτρια, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Real, αναφέρθηκε στις κακοποιητικές εμπειρίες που βίωνε τόσο η ίδια όσο και οι συναθλήτριές της, όπως ότι η προπονήτρια υποχρέωνει αθλήτρια να ουρήσει τα χέρια της μπροστά της ή ότι έβαζαν τις αθλήτριες να χτυπούν η μια την άλλη. Η ίδια ευχήθηκε να μην είχε μπει ποτέ στο αγωνιστικό τμήμα της ενόργανης γυμναστικής.
‘Οπως είπε «στην ηλικία των 5-6 ή 10 ετών δεν μπορείς να αντιληφθείς ότι το να σηκώσει κάποιος πάνω σου χέρι δεν είναι επιτρεπτό, δεν το λέγαμε στους γονείς μας γιατί θεωρούσαμε ότι είναι κάτι φυσιολογικό και φοβόμασταν. Φοβόμουν μήπως μιλήσω και την επόμενη μέρα που πάω στο γυμναστήριο με δείρει ακόμη περισσότερο και εμένα και τις συναθλήτριες μου από τον θυμό του».
«Της ούρλιαζε να μείνει “σανίδα”»
Η ίδια ανέφερε ότι υπήρχαν γυναίκες προπονήτριες που παρατηρούσαν σιωπηλά τα περιστατικά κακοποίησης, λέγοντας πως «ποτέ δεν μας έσωσαν με εξαίρεση μία φορά».
«Συγκεκριμένα, μια συναθλήτρια μου, την είχε βάλει ανάμεσα σε δύο πάγκους, το κεφάλι και τα πόδια της και της λέει θα μείνεις εκεί σανίδα. Κάποια στιγμή, φυσικά, άρχισε να κουράζεται να «ρίχνει» τη λεκάνη της. Τη χτυπούσε μία στη μέση και μία στην κοιλιά και της ούρλιαζε να μείνει «σανίδα». Ούρλιαζε. Το έκανε με τέτοια αγριότητα, δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό. Τότε του είπε φτάνει, ας την δεν αντέχει άλλο».
«Μας έβαζε να χτυπάμε με δύναμη τα χέρια των άλλων παιδιών»
Αναφερόμενη σε συγκεκριμένα περιστατικά κακοποίησης, περιέγραψε την περίπτωση μια συναθλήτριάς της που είχε σπάσει τη λεκάνη της και όταν ο προπονητής την πήγαινε στο νοσοκομείο τη είπε «να εύχεσαι να έχεις σπάσει κάτι διαφορετικά θα σε σπάσω στο ξύλο».
Παράλληλα, είπε πως «ο προπονητής μου, έβαζε κάποιες συναθλήτριές μας κι εμάς τις ίδιες να χτυπάμε με δύναμη τα χέρια των άλλων παιδιών. Αντί να μας δείρει αυτός, έλεγε “α, σήμερα θα σας δείρει η Θεανώ, απλώστε χέρια, πάμε Θεανώ”. Εγώ χτυπούσα, όχι με δύναμη, γιατί φυσικά δεν ήθελα να το κάνω και μου έλεγε πιο δυνατά, πιο δυνατά, μέχρι να ικανοποιηθεί και να πει “εντάξει, πάμε στο επόμενο χέρι”».
«Την έβαζε με το ζόρι να ουρήσει τα χέρια της»
Συπλήρωσε ακόμα ότι «μια συναθλήτριά μου, καταγγέλλουσα, είπε ότι η προπονήτρια την έβαζε με το ζόρι να ουρήσει τα χέρια της μπροστά της, όταν έβγαιναν αυτά τα πετσάκια από το δίζυγο. Αυτό ήταν κάτι που το άκουσα και δεν το πίστευα».
«Οι περισσότεροι αθλητές και αθλήτριες δεν μιλούσαν, δεν έλεγαν τίποτα από φόβο. Δεν ήταν το μετάλλιο το πρόβλημά μας. Οι περισσότερες από αυτές που μιλάω μου λένε ότι έχουν θάψει τα μετάλλια και δεν τις ενδιαφέρουν γιατί τα απέκτησαν με τόσο κόπο και αίμα που δεν θέλουν να τα βλέπουν καν» συμπλήρωσε.
Όσο για πώς διαχειρίστηκε η ίδια τα βιώματα αυτά είπε ότι «εγώ σταμάτησα στην έκτη δημοτικού. Στο γυμνάσιο, τώρα που μπορώ να το αξιολογήσω, είχα σίγουρα κατάθλιψη διότι για πολλά χρόνια είχα απίστευτες δύσπνοιες, ήταν μαύρη περίοδος. Άρχισα να το παραδέχομαι και να το εξομολογούμαι σε ανθρώπους όταν πήγα στο πανεπιστήμιο».
«Επειδή έχω σιωπήσει πολλά χρόνια, αποφάσισα ότι δεν θα ξανασιωπήσω ποτέ στη ζωή μου, θα διεκδικώ τα δικαιώματά μου και όποτε μπορώ να μιλήσω θα μιλάω» τόνισε.
