Αλεξάνδρα Μητσοτάκη: Η κρυμμένη αδερφή του Κυριάκου, ο Σταύρος Μπένος και τα καμένα της Εύβοιας

Ποιος ο ρόλος της Αλεξάνδρας Μητσοτάκη στο «πάρτι συγκλίσεων», που οραματίζεται ο επιτυχημένος πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Σταύρος Μπένος;

Ο Σταύρος Μπένος 76 ετών σήμερα, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και πρώην δήμαρχος Καλαμάτας, επανήλθε στην πολιτική επικαιρότητα απότομα.

Αφορμή αποτέλεσε μια καταστροφή, οι πυρκαγιές που κατέκαψαν τη χώρα και κυρίως αυτή που έσβησε από το χάρτη το βαθύ πράσινο της βόρειας Εύβοιας.

Ο Πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης επιστράτευσε τον πρώην πολιτικό να ηγηθεί μιας Επιτροπής που θα εκπονήσει το στρατηγικό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της βόρειας Εύβοιας.

Πολλοί ήταν αυτοί, που αιφνιδιάστηκαν από την πρόσκληση του Σταύρου Μπένου. Οι περισσότεροι τον είχαν ξεχάσει.

Όχι όλοι. Κάποιοι θύμισαν τις δραστηριότητες της Αλεξάνδρας Μητσοτάκη – Gourdain, αδελφής του σημερινού Πρωθυπουργού, η οποία ασχολείται με εκδηλώσεις και συνέδρια με όχημα Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και ΑΜΚΕ, με πιο γνωστή την Action Aid (εκτός αυτών η κυρία Αλεξάνδρα Μητσοτάκη είναι και δανείστριά του Πρωθυπουργού ως φυσικό πρόσωπο, όπως είχε δημοσιοποιηθεί στο πόθεν έσχες του Πρωθυπουργού αρχικά το 2019 – οικονομική χρήση 2018 – και παραμένει πιστώτρια).

Ανάμεσα στις δραστηριότητές της, η κυρία Αλεξάνδρα Μητσοτάκη στις αρχές του 2019, λίγους μήνες πριν τις εκλογές του Ιουλίου, όταν είχε ξεκαθαρίσει ποιός θα κυβερνήσει την Ελλάδα τουλάχιστον για τα επόμενα τέσσερα χρόνια (αρκετοί τοποθετούσαν τη διάρκεια διακυβέρνησης από τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε 4+4 χρόνια) συνέστησε μία νέα Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία (ΑΜΚΕ), την WORLD HUMAN FORUM ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, αναζητώντας «Συγκλίσεις» (Convergences) στην Ελλάδα. Δημιούργησε μια ηλεκτρονική πλατφόρμα με σκοπό να οργανώσει συνέδρια, εκδηλώσεις (Convergences Greece Forum) με στόχο τη συμμετοχή διαφόρων παραγόντων στον ανοιχτό διάλογο για θέματα αειφορίας, κοινωνίας, επιχειρηματικότητας.

Παρόμοια πολιτική συγκλίσεων με στελέχη του ΠΑΣΟΚ είχε σχεδιάσει και ο Άκης Σκέρτσος, προετοιμάζοντας την κυβερνητική θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Στην πρώτη εκδήλωση που έγινε για αυτό το σκοπό (των Συγκλίσεων) τον Μάρτιο του 2019 ανάμεσα στους εκλεκτούς προσκεκλημένους ήταν ο Σταύρος Μπένος.
Η κυρία Αλεξάνδρα Μητσοτάκη αναφέρεται ως εξής στον προσκεκλημένο της:

«Όταν οργανώσαμε αυτή τη βραδιά, τον πρώτο άνθρωπο που σκέφτηκα να καλέσουμε απόψε εδώ για να μιλήσουμε για Συγκλίσεις είναι κάποιον που όχι μόνο το έχει σκεφτεί, αλλά το έχει υλοποιήσει, το έχει κάνει εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Την ίδια χρονιά που στη Γαλλία ιδρύθηκε το Forum Συγκλίσεις (Convergences), την ίδια χρονιά ο Σταύρος Μπένος, έφτιαξε στην Ελλάδα το ‘’Διάζωμα’’».

Στη συνέχεια αναφέρει σχετικά με το «Διάζωμα»:

«Το Διάζωμα είναι μια μοναδική εμπειρία που κάνει αυτό που λέμε ότι πρέπει να γίνει δηλαδή φέρνει κοντά τους διαφορους κόσμους, έτσι ώστε μέσω των συγκλίσεων να επιτευχθούν οι στόχοι του. Οι στόχοι του είναι να ξαναζήσουν και να ξαναφτιαχτούν τα αρχαία θέατρα στη χώρα μας είναι πάνω από 100. Όμως σημασία έχει ο τρόπος που ο Σταύρος Μπένος είδε και κατάλαβε τις συγκλίσεις. Για όσους δεν τον ξέρετε ηταν και δήμαρχος Καλαμάτας και υπουργός και νομίζω ότι έμαθε πως είναι πολύ δυνατός ο τρόπος όταν συνεργαζόμαστε όλοι».

Ο Σταύρος Μπένος συνεπώς φάνταζε ως μια εφεδρεία, που θα μπορούσε να αναλάβει κάποιο ρόλο στην παρούσα Κυβέρνηση.

Ένα δεύτερο σημείο που μπορεί έχει τη σημασία του – στη μορφή που θα πάρει το σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της βόρειας Εύβοιας – είναι το περιεχόμενο της ομιλίας του Σταύρου Μπένου σε εκείνη την εκδήλωση. Ο Σταύρος Μπένος αναφέρεται στο «Διάζωμα» και στα μνημεία/αρχαία θέατρα. Κάποιοι μπορεί να αντικαταστήσουν τις λέξεις δύο αυτές λέξεις μνημεία/αρχαία θέατρα με πυρόπληκτες περιοχές/δάση.

Ακολουθεί απόσπασμα από την ομιλία του Σταύρου Μπένου στην εκδήλωση που οργάνωσε η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη:

«Το ”Διάζωμα” έχει τις ρίζες του στην πιο δραματική στιγμή της δημόσιας ζωής μου, που είναι ο καταστροφικός σεισμός της γενέθλιας πόλη μου, της Καλαμάτας. Εκείνη τη νύχτα λοιπόν μέσα μου ανδρώθηκε και γεννήθηκε το αίτημα για την πόλη μου, για το πως μετά από την καταστροφή θα είναι βιώσιμη. Και η απάντηση ξετυλίχτηκε σιγά- σιγά. Και με επισκέφτηκαν τρία πνευματικά κλειδιά, για τα οποία θέλω να σας μιλήσω. Το ένα κλειδί είναι ο στόχος όταν είσαι στη δημόσια ζωή. Δεν υπάρχει πιο υψιπετής στόχος από τη βιωσιμότητα. Το άλλο κλειδί είναι η μέθοδος. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο σπουδαίο από την ολιστική διαχείριση σε ένα πρόγραμμα, τόσο στον ιδιωτικό όσο – πολύ περισσότερο – στο δημόσιο χώρο. Και το τρίτο, εμείς οι Διαζωματικοί το λέμε Συνέργειες. Είναι αδελφάκι των Συγκλίσεων.

Σκεφτείτε ότι εγώ εμφορούμενος μόνο αυτό το πνευματικό και βιολογικό φορτίο που σας περιγράφω εκείνη την δραματική νύχτα, βγήκα με μια ντουντούκα στους πολίτες και πέρα από τα χρειώδη τα καθημερινά, τους μιλούσα για το πως πρέπει να δούμε από τις πρώτες ώρες τη μελλοντική μας πόλη. Τους μιλούσα για τον νέο σχεδιασμό και πως θα τον τηρήσουμε, τους μιλούσα πως δεν πρέπει να καταστρέψουμε το περιβαλλον και πως να μην κάνουμε αυθαιρεσίες. Να ανακτήσουμε το ιστορικό μας κέντρο, να μην πειράξουμε την παραλία. Τους μιλούσα επίσης ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε ένα σπουδαίο ευρωπαϊκό πρόγραμμα που ήταν τότε η προετοιμασία για τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Που ήταν ολιστικό, δεν κοίταζε μόνο τα κτίρια, κοίταζε τους ανθρώπους, τις ανάγκες τους, κοίταζε την αναζωογόνηση της ζωής της οικονομίας, την στήριξή τους την ψυχολογική, τις πολιτιστικές δομές της πόλης να μην χαθούν.

Και αναπτύχθηκε μία εκπληκτική συνέργεια, που έδωσε αυτό το μαγικό αποτέλεσμα. Το βλέπει όποιος επισκέπτεται την Καλαμάτα.»

Στη συνέχεια, ο Σταύρος Μπένος αναφέρεται στον δεύτερο σταθμό της σταδιοδρομίας όταν πέρασε από την πόλη στους πολίτες δηλαδή όταν έγινε υπουργός στο υπουργείο δημόσιας διοίκησης, ιδρύοντας τα ΚΕΠ.

Τέλος, αναφέρεται στον τρίτο σταθμό στο ”Διάζωμα”:

«Είναι ο σταθμός που σήμερα βρίσκομαι – σας το λέω όπως το νοιώθω, σε ένα πέλαγος δημιουργίας με όλες τις φωτεινές δυνάμεις της χώρας. Για να σας συνδέσω με το προηγούμενο. Πόλεις, πολίτες και τώρα μνημεία. Τι άραγε σπουδαιότερο έχει η χώρα μας; Ποιά άραγε είναι η μεγαλύτερη προίκα της χώρας μας αν δεν είναι το απόθεμα της φύσης και του πολιτισμού. Εχετε σκεφτεί πως διαχειριζόμαστε τα μνημεία μας;

Για σκεφτείτε το, ο καθε ένας στην πατρίδα του πόσα μνημεία έχουν αποκατασταθεί, έχουν διατεθεί απίστευτοι πόροι χρηματικοί και ανθρώπινος μόχθος της σπουδαίας κοινότητας των αρχαιολόγων. Αλλά αλίμονο είναι βυθισμένα στη μοναξιά τους.

Εγώ αυτό το φαινόμενο το ονομάζω σύγχρονο αβδηριτισμό. Όπως οι αρχαίοι αβδηρίτες είχαν μια υπέροχη κρίνη που δεν είχε νεράκι για τους ανθρώπους έτσι και τα μνημεια δεν έχουν το νεράκι της ανθρώπινης φροντίδας. Γιατί; Γιατί λείπουνε οι συγκλίσεις. Αυτό το αίσθημα που σας περιγράφω το ένιωσα όταν ήμουν υπουργός Πολιτισμού. Και ξέρετε γιατί είδα ξεκάθαρα και επαθα σοκ, ότι το σύστημα διαχείρισης των μνημείων μας είναι κρατικό, δεν είναι δημόσιο.

Τα μνημεία δεν είναι κρατική περιουσία. Το Σύνταγμά μας το άρθρο 24, το οποίο είναι ένα σπουδαίο άρθρο, λέει ότι το κράτος ναι είναι αρμόδιοι για να προστατεύει τη δημόσιο πολιτιστική κληρονομιά, αλλά συμπληρώνει πως είναι και δικαίωμα του κάθε ενός.

Άρα το κράτος πρέπει να δίδει όχι ως ιδιοκτήτης αλλά ως θεματοφύλακας τη δυνατότητα της συμμετοχής του καθενός στη φροντίδα, στην προστασία και στην ανάδειξη των μνημείων. Αυτό είναι το μήνυμά μου στο Διάζωμα.

Τα μνημεία να τα φέρομε στο κέντρο της ζωής και στο κέντρο της αειφορίας και της βιώσιμης ανάπτυξης. Και εδώ μιλάμε για μία διπλή βιωσιμότητα. Η πρώτη βιωσιμότητα αφορά το κάθε μνημείο ξεχωριστά και η άλλη τη χώρα. Το νέο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας, που πρέπει να έχει στο κέντρο του την αειφορία.

Και να είναι βιώσιμη η ανάπτυξη. Και αξιοποιώντας εμείς όλοι οι Διαζωματικοί τα σπουδαία ευρωπαϊκά προγράμματα τα οποία λες και έγιναν για την πατρίδα μας – τις ολοκληρωμένες χωρικές επενδύσεις – έχουμε αφήσει το αποτύπωμά μας σε όλη τη χώρα. Είναι μια μεγάλη συμμαχία πια, που ειναι το κράτος, οι περιφέρειες, οι δήμοι, όλα τα ιδρύματα, όλο το τραπεζικό σύστημα. Ιδρύσαμε και έναν θεσμό ξέρετε. Τον θεσμό των εταιρικών μελών. ‘Οχι μόνο ως φυσικά πρόσωπα αλλά και εταιρείες. Ένα πάρτι κυρίες και κύριοι, ένα πάρτι για την πατρίδα. Ένα πάρτι για να φέρουμε τα μνημεία εκεί που τους αξίζει, ένα πάρτι για να αλλάξουμε τη μοίρα αυτής της χώρας, ένα πάρτι έτσι ώστε το αναπτυξιακό μοντέλο να έχει στο κέντρο του την βιωσιμότητα. Ένα πάρτι συνεργειών, ένα πάρτι συγκλήσεων….»

Ο Σταύρος Μπένος κλείνει την ομιλία του λέγοντας ότι οι Συγκλίσεις δεν είναι εύκολες, αλλά δύσκολες γιατί ο πολίτης εγκαταλείπει δύσκολα ένα κομμάτι εξουσίας. Όμως μπορεί να το εγκαταλείψει για κάτι πιο σπουδαίο, πιο μεγάλο, που δεν το διαισθάνεται. Και όταν κάνει αυτό το βήμα τότε, μπορεί να δει την αξία και τη μαγεία των Συγκλίσεων.

Δεν ξέρουμε εάν ο Σταύρος Μπένος θα εγκαταλείψει το πέλαγος δημιουργίας (Διάζωμα) μαζί με όλες τις φωτεινές δυνάμεις της χώρας. Το σίγουρο είναι ότι θα ασχοληθεί με κάτι πιο σπουδαίο, πιο μεγάλο, όπως ο ίδιος πιστεύει.